Code Line 11
Winter Talk
เมื่อคืนหลังจากที่แยกกับน้องผมก็เร่งเคลียงานจนดึกแต่ก็ตื่นทันเวลาที่นัดกับน้องไว้ ผมเป็นใครคงไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้วล่ะเอาเป็นว่าผมรักน้องมากกว่าที่ทุกคนคิดก็แล้วกัน
“รอนานไหมคะ?” ร่างเล็กในชุดลูกไม้สีขาวยาวคลุมเข่ากำลังรีบเดินเข้ามาหา ผมยิ้มให้คนตัวเล็กก่อนจะขำเมื่อเห็นแววตาที่เคยสดใสของน้ำขิงตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวล ผมรู้ว่าน้องกังวลแต่ผู้ใหญ่ทางผมก็อยากเจอน้องแล้วเหมือนกัน ส่วนผมเองก็ฝากตัวกับผู้ใหญ่คนเดียวฝั่งน้องแล้ว
“ไม่นานครับ ไปกันเลยไหมหรืออยากแวะที่ไหนก่อนไหม”
“ไม่ค่ะ แต่พี่คะชุดมันดูเรียบร้อยไหม” อยากจะบอกว่าถึงแม้น้องจะใส่ชุดว่ายน้ำผมก็ยังคงมองว่าน้องน่ารักและเรียบร้อยอยู่ดีแต่ก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้นแหละขืนบอกไปแบบนั้นน้องคงงอนแน่ๆ
“เรียบร้อยแล้วครับ แม่พี่ไม่ได้เคร่งอะไรขนาดนั้นสบายใจได้”
“มันกังวลนี่นา ถ้าถึงแล้วพี่อย่าไปไกลจากหนูนะหนูกลัว” ค
