Code Line 10
มหาวิทยาลัย XX
พวกเรากลับมาใช้ชีวิตนิสิตกันอีกครั้งและมันช่างเหน็ดเหนื่อยเสียเหลือเกิน ทั้งเรียนงานกิจกรรมฉันกับเพื่อนเรี่ยวแรงแทบจะหมดหายไป เมื่อเลิกกิจกรรมในช่วงเวลาสองทุ่มของทุกวันเรียนเสร็จห้าโมงเย็นก็ต้องวิ่งไปเปลี่ยนชุดเข้าร่วมกิจกรรมคณะ
“ยังดีที่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์อะ” กะทิที่ฟุบหน้าไปกับความยาวของโต๊ะเอ่ยขึ้น เพื่อนคนอื่นๆในคณะก็เก็บของและทยอยกลับกันไปหมดแล้วเหลือแค่ไม่กี่กลุ่ม ฉันเก็บกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะดึงแขนเพื่อนให้ลุกเดินกลับไปพร้อมกันก็ต้องชะงักมือไว้ก่อนเมื่อพี่วินเดินเข้ามาใกล้และช่วยถือกระเป๋าให้ และแน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดอะไรกับฉันมากเมื่อเราอยู่ข้างนอกหรืออยู่ในสถานที่ที่มีคนเยอะๆ ถึงแม้จะไม่พูดแต่เขาก็ยังดูแลฉันอย่างดี
“จะพาไปทานข้าวก่อน ชวนเพื่อนด้วย” พี่วินกระซิบบอก
“แก ไปกินข้าวด้วยกัน”
“ได้หมดแหละตอนนี้หิวก็หิวเหนื่อยก็เหนื่อย” ลิลลี่บ่
