05 ย้ายออก
1276 Words
หลายวันต่อมา
“นี่น่ะเหรอคอนโดของฉัน” ฉันถามหนูนาโดยที่ตัวเองยังจับจ้องอยู่บนตึกสูงด้านหน้า ด้านนอกหรูหราน่าอยู่ก็จริงแต่ก็ไม่รู้ว่าด้านในจะถูกใจด้วยหรือเปล่า
“อื้มใช่ ที่จริงดูไว้หลายที่มากกว่านี้ แต่เท่าที่ฟังรีวิวมาค่อนข้างมีปัญหาเยอะอันที่จริงก็มีปัญหาทุกที่แหละ แต่ที่นี่จะน้อยสุด ส่วนราคาก็ลองไปคุยกับเขาดู”
“โอเค”
เรื่องปัญหามันไม่ยากสำหรับคนอย่างฉันหรอก เพราะฉันรับมือได้ แต่ถ้าต้องให้รับมือกับแม่ผัวที่บ้านอยู่ตลอดแบบนั้น สักวันฉันคงได้ประสาทกินตายก่อนจะได้มีลูก
ฉันเนี่ยพอจะรู้มาอยู่บ้างว่าเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้คือปัญหาอันดับหนึ่งในครอบครัวเลย แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาเจอหนักขนาดนี้ คนเป็นพ่อแม่บอกได้เต็มปากได้ยังไงว่ารักลูก แบบนี้เขาเรียกทำลายชีวิตลูกมากกว่าไม่ปล่อยให้เขาได้ตัดสินใจทำอะไรเองเลยแบบนี้
“เป็นไง พออยู่ได้ไหม แถวนี้อยู่ใกล้ห้างด้วย แถมคนก็พลุกพล่านอยู่ มีของขายเพียบ เธอไม่อดหรอกมีน”
“ฉันไม่ใช่พวกห่วงของกินขนาดนั้นสักหน่อย”
“แล้วคุณติณเนี่ยไม่มาหรอ แกจะย้ายออกจากบ้านรอมร่อแล้วยังไม่โผล่หน้ามาดูเมียตัวเองเลย”
“พูดอะไรแบบนั้นเล่า”
“ก็พูดความจริงนี่ มันน่าหมั่นไส้ไหมล่ะ”
“แกจะไปเอาอะไรกับเขา คุณติณก็ต้องทำงาน แค่งานของเขามันก็เหนื่อยมากแล้ว ไหนจะต้องกลับไปรับมือกับแม่ที่แสนเอาแต่ใจอีก ฉันไม่อยากให้คุณติณเขาต้องเหนื่อยหรือลำบากใจไปมากกว่านี้หรอก เมื่อคืนเขาก็เพิ่งจะมาขอโทษฉันที่จัดการอะไรไม่ได้เลย”
ฉันไม่โทษคุณติณหรอก เพราะจุดที่เขายืนอยู่ก็คือคนกลางที่ไม่สามารถเลือกได้ ระหว่างเมียกับแม่ ฉันเองก็ทำได้แค่หลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้ต้องมีปัญหากัน แต่ก็ไม่สำเร็จหรอก เพราะอยู่บ้านเดียวกันแบบนั้นมันเลี่ยงแทบไม่ได้เลยกับการที่เราต้องเจอหน้ากัน
“เป็นยังไงบ้าง แบบนี้ถูกใจหรือเปล่า”
“ก็ดีนะหนูนา ห้องกว้างดี มีห้องนั่งเล่นมีห้องครัว ห้องนอนก็มีตั้งสองห้องแน่ะ”
“งั้นก็ลงไปกันเถอะ จะได้ทำเรื่องเธอจะได้ย้ายออกมาเร็วๆ”
“โอเค”
************
“คุณติณมาได้ยังไงคะเนี่ย” ฉันค่อนข้างตกใจเพราะเห็นคุณติณนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ตรงแผนกต้อนรับ เขาไปทำงานนี่นาทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันยังไม่ได้บอกเขานี่นาเพราะฉันยังไม่รู้ว่าจะเอาคอนโดที่ไหน
“ผมตามจีพีเอสจากมือถือคุณมาน่ะครับเลยรู้ ผมโทรหาคุณแล้วแต่ไม่รับสาย”
“ตายจริง ขอโทษนะคะสงสัยฉันปิดเสียงไว้แล้วลืมเปิด”
“สวัสดีค่ะคุณติณ”
“สวัสดีครับคุณหนูนา”
“งั้นฉันไปก่อนนะมีน แล้วเจอกัน”
“อื้ม กลับดีๆ ล่ะ ขอบใจนะที่เป็นธุระให้ เอาไว้เดี๋ยวเลี้ยงข้าว”
“จ้ะ”
หนูนาเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับคุณติณสองคน รายนั้นน่ะไม่เชิงไม่ชอบคุณติณหรอก แต่ไม่ชอบแม่ของเขามากกว่าแหละ ก็เลยพาลไม่ชอบคุณติณไปด้วย เพราะคิดว่าเขาไม่ยอมจัดการอะไรกับเรื่องพวกนี้
“ไงครับ ได้หรือยัง”
“ได้แล้วค่ะ อยู่ชั้นที่สิบ ห้องกว้างดีค่ะ”
“งั้นก็ดีเลยครับ เรื่องค่าใช้จ่ายให้ผมจัดการนะครับ”
“จะดีหรอคะ ราคาก็แพงหูฉี่เหมือนกันนะคะ ฉันว่าจะผ่อนเอาเป็นเดือน นานหน่อยแต่ก็ดีกว่าจ่ายทีเดียว ฉันจะได้เอาเงินไปหมุนใช้จ่ายด้วย”
“ผมซื้อให้ครับ”
“ค คะ คุณซื้อให้เหรอ”
“อย่าลืมสิครับว่าผมเป็นใคร ซื้อคอนโดให้ภรรยาแค่นี้มันไม่ได้ลำบากอะไรเลยด้วยครับ ซื้อรถให้คุณอีกคันยังไงเลย”
“พอแล้วค่ะ ซื้อมาทำไมเยอะแยะคะรถน่ะ”
“แล้วจะย้ายมาตอนไหนครับ”
“พร้อมเมื่อไหร่ก็ย้ายค่ะ แต่ดูทรงแล้วน่าจะพร้อมวันสองวันนี้เลย”
ฉันกับคุณติณเราตกลงกันเอาไว้แล้วว่าเขาจะมาอยู่กับฉันทั้งหมดห้าวัน ส่วนอีกสองวันก็จะแวะเวียนไปอยู่กับแม่เขาบ้าง แบบนี้ฉันว่าก็ดีเหมือนกันนะ เพราะคุณติณเขาให้เวลาฉันมากกว่า เพราะยังไงเราก็คือสามีภรรยากัน เรามีครอบครัวแล้ว
คอนโดใหม่
“เฮ้อ ย้ายของก็เหนื่อยเหมือนกันนะคะเนี่ย”
“นั่นสิ ขนาดมีคนช่วยนะ”
“….” ฉันทิ้งตัวลงนอนมองเพดานห้องนอน ทำไมฉันรู้สึกดีขนาดนี้กันนะ ไม่เคยรู้สึกโล่งอกแบบนี้มานานแล้วนะ
“อาบน้ำด้วยกันไหมครับ”
“เอาสิคะ”
ทันทีที่ฉันพูดจบตัวฉันก็ถูกอุ้มลอยขึ้นแล้วพาเข้าในห้องน้ำ
“อืมคุณติณ…”
“จุ๊บมีน ตัวคุณหอมจัง ผมชอบที่สุดเลยอืม…”
ฉันกำลังถูกคุณติณเล้าโลม จูบไซร้ไปตามร่างกายของฉัน เพราะเราสองคนห่วงหายเรื่องแบบนี้กันมานานหรือเปล่าถึงได้โหยหากันขนาดนี้
“เมื่อไหร่เราจะมีลูกกันสักทีล่ะมีน”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“ผมใส่แล้วนะ…”
กึด~
“อะ อ๊ะ เข้ามาแล้วอึก…” ฉันสะดุ้งพร้อมกับขนลุกซ่านไปทั้งตัว เมื่อแท่งร้อนสอดใส่เข้ามาในตัวของฉัน
“อ่ามีน แน่นจังอืม..”
“ค่อยๆ ขยับนะคะ”
“ครับ”
พั่บ พั่บ พั่บ
พั่ก พั่ก พั่ก
“อึกอื้อ…” ยิ่งถูกคุณติณกระแทกแรงเท่าไหร่ ลมหายใจของฉันมันก็ยิ่งร้อนมากขึ้น ในท้องของฉันมันวาบหวิวเหมือนมีผีเสื้อนับสิบนับร้อยบินวนอยู่ด้านใน มันโหวงไปหมดสายตาเริ่มพร่ามัว “มะ มีนจะเสร็จค่ะ คุณติณอือ…”
“พร้อมกันนะครับมีน”
“อะ อ๊ะ อ๊าาาา~~”
ฉันรู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ ที่กำลังไหลเข้ามาในท้องของฉัน มันเยอะจนฉันรู้สึกได้เลย
“คราวนี้คุณต้องท้องแล้วนะมีน น้ำของผมเข้าไปเยอะขนาดนี้” คุณติณพูดกระซิบเบาๆ
“มีนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไมมีนถึงไม่ท้องสักที แต่เดี๋ยวแกก็คงมาแหละค่ะ”
“ต่อไหมครับ วันนี้ผมได้อยู่กับคุณทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว”
“เอาสิคะ”
คุณติณอุ้มฉันเข้าไปด้านในก่อนที่เราสองคนจะเริ่มร่วมรักกันอีก เพราะเราไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้กันมานานไม่ว่าจะทำเท่าไหร่มันก็รู้สึกไม่พอเลย
“ผมอยากหยุดเวลาไว้อยู่ตรงนี้จัง เวลาที่มีเราแค่สองคน”
“ฉันก็อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้เหมือนกันค่ะ”
“ผมอยากเลี้ยงลูกของเราจะแย่แล้ว ถ้าคุณท้องเมื่อไหร่ผมจะปิดบริษัทเลี้ยงพนักงานเลย ฉลองที่เรามีลูกกัน”
“เกินไปแล้วค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณคาดหวัง ฉันกลัวว่าคุณจะผิดหวัง”
“เพราะผมคิดว่าน้ำยาของผมมันดีไงครับ นับวันรอได้เลย เพราะผมจะเดินหน้าปั๊มลูกเต็มที่เลย”
“….”
- Writer
