ซุปเปอร์สตาร์ CAIRO

บทที่12 คนดูแล

"ไคโรลูกคิดอะไรกับริษารึเปล่า" คุณวีณาเอ่ยถามลูกชายออกไปตรงๆ

เขาได้ยินคุณแม่ถามออกมาแบบนั้นถึงกับเงียบ คิดทบทวนคำพูดก่อนว่าจะตอบท่านยังไงดี แล้วเขาคิดอะไรกับเธอแค่ไหน ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

"คุณแม่ครับริษา ตกงานและผมรับรู้มาว่าเจ้านายเขาคิดไม่ซื่อหวังเคลมเธอ ผมเลยเป็นคนบอกให้ริษาลาออกจากงาน เลยอยากจะช่วยเธอ ผมจะให้ริษาเดือนละแสน ส่วนค่าใช้จ่ายอย่างอื่นฟรีหมด หน้าที่เธอแค่ดูแลผม แค่นั้นครับคุณแม่"

"แบบนั้นก็แบบนั้น เอาเป็นว่าแม่จะคุยกับน้ารินาให้ก็แล้วกัน ยังไงก็ลูกก็ดูแลริษาด้วยล่ะ" ครับคุณแม่

ไคโรเดินยิ้มหน้าระรื่นออกมานั่งใกล้ริษา น้องมะลิลูกสาวของเขามานอนหนุนตักริษาและยังไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปหาแด๊ดดี้อีกเลย

"พี่ไคโรค่ะคุณวีณาว่ายังไงบ้างคะ"คุณแม่บอกว่าให้เราอยู่กับพี่ จะไปคุยกับคุณแม่เราให้เอง

"ไม่ต้องไปสมัครงานที่ไหนอีก พี่จะจ่ายเงินเดือนให้เราเดือนละแสน หน้าที่เราก็ดูแลพี่กับลูกสาวพี่ แค่นั้น"

"ดูแลคือต้องทำอะไรบ้างคะ" คอยอยู่ใกล้ๆ ไปไหนมาไหนด้วยทุกที่ ถ้าพี่อยู่บ้านก็ทำอาหารให้กินหน่อยก็ดี ยากไปไหม"

"ไม่ค่ะ"

"งั้นวันนี้เริ่มงานเลยก็แล้วกันเนอะ ไปอาบน้ำให้พี่หน่อย"

"อะไรนะคะ"

"ทำไมตกใจอะไร"

"ก็ปกติพี่ไม่ได้อาบน้ำเองรึไง" ก็อาบเองแต่วันนี้อยากให้เธออาบให้ ไม่ได้รึไง

คนตัวเล็กมองหน้ายิ้มๆเจ้าเล่ห์ของเขาอย่างไม่สบายใจ

"มาเถอะพี่จะพาไปดูห้องนอน มะลิไปกับแด๊ดดี้กันครับ" เขาอุ้มเจ้าเหมียวขึ้นพาดบ่าแล้วเดินนำเธอขึ้นไปชั้นบน

"บ้านหลังนี้พี่ไคโรอยู่กับใครคะ" อยู่กับลูกสาวนี่ไง

"แล้วเลขาพี่ละคะ"เจสันเหรอ อยู่แถวนี้แหละ มีบ้านอีกหลังในบ้านบริเวณนี้แหละ ให้เจสันกับแม่บ้านอยู่ แม่บ้านเป็นภรรยาของเจสัน

"ส่วนโมน่าและอีกหลายคนในทีม เขาก็อยู่บ้านเขา เจอกันตอนทำงาน" ริษาพยักหน้าเข้าใจ

แสดงว่าเธอต้องมาอยู่ร่วมบ้านกับเขาสองคนงั้นเหรอ แบบนี้จะดีเหรอริษา ต้องอยู่แบบตัวติดกันตลอดเวลาเลยงั้นเหรอ แค่คิดก็ใจเต้นไม่ไหวแล้ว

"พี่ไคโรค่ะ แบบนี้จะเป็นข่าวรึเปล่าค่ะ" ข่าวอะไร ก็พี่มีผู้หญิงมาอยู่ร่วมบ้านด้วยแบบนี้ ถ้ามีข่าวออกไปจะทำยังไงคะ

"ไม่ต้องทำอะไร"

อะไรของเขา ไม่กังวลบ้างรึไง เดี๋ยวนี้กล้องเยอะจะตาย ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนแอบถ่าย ไม่ระวังตัวบ้างรึไง

"นี้ห้องเธอนะ"เขาเปิดประตูห้องนอนให้เธอเข้าไปดู พออยู่ได้ไหม ส่วนทางนั้นห้องพี่

"ได้ค่ะห้องสวยมากค่ะ" ไคโรยิ้มพอใจกับคำตอบของคนตัวเล็ก

"แล้วเสื้อผ้าของใช้ พี่สั่งให้โมน่าจัดการให้แล้วพรุ่งนี้เช้าโมน่าจะเอามาให้ที่บ้าน

"พี่สั่งไปแล้วเหรอคะ" อืมใช่

"แล้วพี่รู้ไซซ์ริษาเหรอคะ" ไคโรถึงกับกลั้นขำ เจ้าตัวลืมไปแล้วรึไงว่าเขาเช็กไซซ์เธอมาแล้วทั้งคืน

เหมือนจะคิดขึ้นมาได้ ริษาถึงกับแก้มแดง

"หึหึ" เขาหัวเราะชอบใจ

"ให้มะลิเรียกเธอว่าหม่ามี้ ก็แล้วกันเนอะ ดูๆแล้วลูกสาวพี่น่าจะชอบเธอนะ อ้อนเธอไม่หยุดเลย ดูสิ" ริษาก้มลงมองน้องมะลิที่เอาแก้มอ้วนๆมาถูไถที่ขาเธออย่างออดอ้อนน่าเอ็นดู แต่จะให้น้องเรียกเธอว่า หม่ามี้เลยเหรอ แอบเขินอยู่นะ

ริษาไม่ได้ตอบอะไรได้แต่อุ้มมะลิขึ้นมากดจูบที่แก้มอ้วนๆ

ด้านไคโรถือว่าการเงียบของเธอเป็นการตกลง ริษาได้กลายเป็นหม่ามี้น้องมะลิไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"แล้วน้องมะลินอนที่ไหนคะ" นอนในห้องพี่ เขามีที่นอนของเขา พี่ไม่ชอบนอนคนเดียว เลยให้มะลิเข้าไปนอนเป็นเพื่อน ริษามองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

อย่างเขานะเหรอมีสาวมานอนเป็นเพื่อนไม่ได้ขาดนะสิไม่ว่า ดูอย่างวันนั้นสิ มีมารอที่โรงแรม ถ้าเธอไม่ได้ไปด้วยเขาก็คงนอนกับผู้หญิงคนนั้น คงไม่ไล่เธอกลับไปแบบนั้นหรอก

"มองแบบนั้นคืออะไร" เปล่าค่ะ

"เปล่าอะไรมีอะไรก็พูดเถอะ เราจะอยู่ที่นี้ด้วยกัน เพราะฉะนั้นมีอะไรสงสัยก็พูดก็ถามพี่มา"

"พี่จะให้ริษาทำแค่ดูแลพี่เท่านั้นใช่ไหมคะ" ใช่แต่รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยนะ อยู่ด้วยกันหนึ่งปีนี้หมายถึงเธอต้องทำเรื่องบนเตียงกับพี่ด้วย วันนั้นเธอก็ทำได้ดีพี่ชอบ

"ถ้าริษาต้องทำเรื่องนั้นกับพี่ด้วย ริษาขอได้ไหมว่าหนึ่งปีที่ริษาอยู่กับพี่ พี่ห้ามไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น"

"อืม! ได้จะนอนแค่กับเธอคนเดียว"

คนตัวโต ตอบเร็วแทบจะไม่ได้คิดอะไรเลย ทำเอาริษา งง ไปเหมือนกันกับท่าทางไม่อิดออดอะไรเลยของเขา

"ไปอาบน้ำกันได้รึยัง" เขาจับมือหม่ามี้ของมะลิเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา ไคโรวางมะลิลงปล่อยให้ลูกสาวไปนอนเล่นบนที่นอนของตัวเอง

เมี๊ยว!

"มะลินอนเล่นไปก่อนนะครับ แด๊ดดี้ไปอาบน้ำให้หม่ามี้ก่อนเดี๋ยวมานอนด้วยนะครับ" พูดเสร็จมือหนาทำท่าจะถอดชุดให้เธอ

"พี่ไคโรค่ะ ริษาถอดเอง" คนตัวเล็กเดินหนีเขาเข้าห้องน้ำไป เขินแก้มแดงกับคำพูดของเขาที่เรียกเธอว่าหม่ามี้เต็มปากเต็มคำ

ไคโรเดินตามเธอเข้ามาในห้องน้ำ มองสำรวจไปทั่วร่างกายที่มีผ้าขนหนูกระโจมอกไว้

"ห้ามมองแบบนั้นสิคะ" เขายิ้มเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ จูบไหล่คนตัวเล็กที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า จูบไซซ์ซอกคอขาวผ่องนั้นด้วยความคิดถึง

"พี่ไคโรค่ะ ไหนบอกว่าจะอาบน้ำ" หึ! อาบน้ำก็ได้แต่หลังจากอาบน้ำเสร็จเรารู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร

"นอนไงคะ" ริษาตอบเขาแล้วเดินผละจากเขาไปที่โซนเปียก ดึงผ้าขนหนูที่พันร่างบางออก แล้วเปิดฝักบัวอาบน้ำ

ไคโรดึงผ้าขนหนูที่พันเอวสอบออกจากร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา แล้วเดินตามร่างบาง เข้าไปอาบน้ำกับเธอ ช่วยเธอถูสบู่ ลูบไล้ร่างบางอย่างเล้าโลม

"พี่ว่าเราไม่อยากนอนหรอกริษา" ใครว่าละค่ะ ริษาเหนื่อย ง่วงจะแย่รีบอาบน้ำเถอะค่ะ

เขานะสิจะแย่ อยากจะแย่แล้ว เป็นสิบวันแล้วที่ไม่มีที่ลงเลย เพราะคนตัวเล็กตรงหน้านี่แหละที่เบี้ยวเขาไม่ยอมมาตามนัด และใช่ว่าถ้าเขาต้องการจะหาคู่นอนด้วยไม่ได้ แต่เขาอยากนอนกับเธอ ไม่รู้ทำไม แต่อยากนอนกับเธอคนเดียว

"แกล้งกันรึไง" ริษาไปแกล้งพี่ตอนไหนคะ ก็ตอนนี้แหละ อย่าทำเป็นไม่รู้ว่าพี่ต้องการอะไร คืนนั้นเราร้องขอทั้งคืนพี่ยังทำให้เลยนะ

คนบ้าพูดถึงแต่เรื่องคืนนั้นอยู่ได้ คนอื่นเขาอายจะแย่ไม่รู้บ้างรึไง

"เราเบี้ยวนัดพี่ตั้งกี่วันแล้วริษา" เขาจับไหล่เล็กให้หันมา มองสบตาเขา พี่อยากเอาขนาดไหนไม่รู้บ้างรึไง

"ใครจะไปรู้ละคะ พี่มีผู้หญิงออกจะเยอะมีคนจัดหามาให้ถึงเตียง ใครจะรู้ว่าพี่จะมารอ" เธอพูดพร้อมกับมองเขาอย่างแปลกใจ เขาไม่ได้นอนกับใครจริงๆเหรอ

"ก็ต้องรอสิ เพราะพี่เป็นคนรักษาคำพูด ไม่ได้เหมือนใครบางคน"

"เลิกว่าริษาได้แล้วค่ะ ยังไงริษาก็มาแล้วไงคะ"

"มาแล้วก็เลิกงอแง ทำหน้าที่ผู้ดูแลของตัวเองได้แล้ว"

"พี่จะให้เริ่มตรงนี้เลยเหรอคะ"

"ไปเริ่มบนเตียงก็ได้ครับ" ไคโรยกยิ้มอย่างพอใจ คว้าผ้าขนหนู มาเช็ดตัวให้เธอแล้วอุ้มคนตัวเล็กออกจากห้องน้ำ วางเธอบนเตียงนุ่ม

เมี๊ยว!

"มะลิลูก หลับได้แล้วนะครับ แด๊ดดี้ขอเวลาสวีทกับหม่ามี้หน่อย หม่ามี้เขาอายหนู"

ไคโรพูดจบก้มลงมาจูบปากเล็ก ริษาดันหน้าอกแกร่งเอาไว้

"พี่ไคโรริษาอายมะลิ จริงๆนะคะ ทำไมพี่ทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าลูกสาวละคะ"

ไคโรหัวเราะลั่น

"โอเคงั้นมะลิออกไปรอแด๊ดดี้ ที่ห้องหม่ามี้ก่อนนะครับ เสร็จแล้วแด๊ดดี้ไปรับมานอนด้วยนะครับ"