ซุปเปอร์สตาร์ CAIRO

บทที่2 มีแฟน

ริษากลับมาถึงบ้าน พี่ไคโรงั้นเหรอเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาอยากให้เธอเรียกว่าพี่ เขาแทบจะไม่มองเธอด้วยซ้ำ ทำไมอยู่ๆถึงอยากให้เธอเรียกเขาว่าพี่ขึ้นมา แล้วก็ลืมถามไปเลยว่าเขาจะอยู่ที่ไทยกี่วัน

เช้าวันต่อมา

ริษาไปทำงานขอเธอตามปกติเลิกงานคุณแม่บอกว่าให้เธอขับรถมารับที่บ้านคุณวีณาเพราะวันนี้คุณแม่มีประชุมกับคุณวีณาที่บ้านทั้งวันเลยให้ริษามารอรับ ริษาขับรถมาจอดรอคุณแม่ของเธอแถวรั่วบ้านคุณวีณา แต่คุณแม่บอกว่างานยังไม่เสร็จ เธอเลยคิดว่าจะเดินไปหาอะไรทานแถวนี้เพราะหิวมาก ริษาเดินไปเรื่อยๆตามทางเท้า

หมับ!

"อุ๊ย!" คนตัวเล็กตกใจสะดุ้งสุดตัว ที่อยู่ๆมีคนมาจับแขนเธอ ริษาหันไปมองอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ

"ฉันเองเสียงทุ้มเอ่ยกับเธอ"

"พี่ไคโร ตกใจหมดเลยค่ะ แล้วทำไมพี่มาอยู่ตรงนี้ค่ะ" ฉันจะเข้าบ้านแต่ทำไมในบ้านคนเยอะจัง คุณวีณานัดประชุมค่ะ

"แล้วเธอจะไปไหน" จะไปหาอะไรทานค่ะ ฉันไปด้วย พี่ไคโรจะไปได้ยังไงคะ

"ไปได้ไม่มีใครจำฉันได้หรอก ส่วนเธอก็เรียกฉันว่าพี่ไคก็พอ แค่นี้ก็ไม่มีใครจำได้หรอก"

"แล้วถ้ามีคนจำได้ละคะ" ไปเหอะพูดเยอะจังฉันหิวจะแย่ คนตัวโตจับมือเธอให้เดินไปข้างหน้าซะที

"ริษาจะไปทานอะไร" ตั้งใจจะมาทานบะหมี่ง่ายๆเองค่ะ ร้านข้างหน้าค่ะ

ไคโรใส่หมวกพอจะปิดหน้าเขาได้บ้าง ริษาเดินไปสั่งบะหมี่ให้ตัวเองแล้วก็สั่งให้เขาด้วย

"ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะ" เขามองเธอยิ้มๆพร้อมกับคีบบะหมี่เข้าปาก คนตัวโตทานน่าอร่อย

"พี่ไคชอบไหมคะ" อืมอร่อยดี ใครจะคิดเนอะว่าซุปเปอร์สตาร์แบบพี่จะมานั่งทานบะหมี่ ริษาพูดยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี ฉันอยากมานั่งแบบนี้จะแย่ไคโรตอบพร้อมกับยิ้มตอบไปเช่นกัน

"อิ่มจัง" คนตัวโตพูดขึ้นหลังจากกินบะหมี่หมดไปสองชาม เธอเลี้ยงหน่อยได้ไหม ฉันไม่มีเงินสดเลย

"แล้วพี่มายังไงค่ะเนี่ย" นั่งแกร็บมา ได้ยินแบบนั้นริษาถึงกับมองเขาตาโต

"ฉันหนีทีมงานมา" แบบนี้เขาไม่หาตัวพี่ให้วุ่นแล้วเหรอคะ ไม่หรอกน่า คงติดว่าฉันนอนหลับอยู่ แค่กลับบ้านไม่อยากให้ตามกันมาเยอะแยะ พวกเขาจะได้มีเวลาพักผ่อนกันบ้าง คนตัวเล็กพยักหน้าเข้าใจ

ริษาไปจ่ายเงินแล้วชวนเขาเดินกลับ คนตัวโตจับมือเธอให้เดินตามเขาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ

"เลี้ยงขนมฉันด้วยสิ" พี่ไคไม่ต้องควบคุมน้ำหนักเหรอคะ

"ฉันดูอ้วนรึไง?" เปล่าค่ะ

หุ่นเขาเท่จะตายใครจะไปกล้าว่าเขาอ้วนกันล่ะ

"ก็ต้องได้กินตามใจบ้างสิกลับมาเมืองไทยทั้งที ตามใจกันหน่อยเถอะ" เขาหยิบขนมกับเครื่องดื่มที่อยากกินแล้วก็เรียกเธอให้ไปจ่ายเงิน เสร็จแล้วก็จูงมือคนตัวเล็กให้ไปหาที่นั่งทานขนมกัน ท่าทางสบายใจและอารมณ์ดีแบบนั้นของเขาทำให้เธอไม่อยากขัดใจ เขาป้อนขนมให้เธอ ริษาทำท่าลังเล

"กินเถอะเธอผอมตัวนิดเดียว อวบๆหน่อยน่ารักดีออก" คนตัวเล็กทานขนมที่เขาป้อนแต่กลับแก้มแดงกับคำพูดของเชา เขาสังเกตรูปร่างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"กลับกันไหมคะ ที่บ้านน่าจะเลิกประชุมกันแล้ว" ไปสิ ไคโรหยิบถุงขนมไปทิ้งถังขยะ แล้วก็จับมือริษาจูงมือเธอกลับ ริษาได้แต่ทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่กล้าดึงมือตัวเองออกจากมือเขา

สองคนเดินมาถึงบ้าน ริษาเห็นรถพี่ฟาโรห์กำลังเลี้ยวเข้าบ้านไปพอดี เธอดึงมือออกจากมือหนา ที่ยังจับมือเธอไม่ปล่อย ไคโรหันกลับมามองคนตัวเล็กด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเดินนำเธอเข้าบ้านไป

"ไคโรมายังไง" ฟาโรห์ทักทายน้องชายพร้อมกับเดินเข้าไปกอดคออย่างคิดถึง

"ผมว่างก็เลยหนีกลับบ้าน เจอริษาหน้าบ้านเลยไปหาบะหมี่ทานกัน" คนตัวเล็กเดินตามเข้ามา

"พี่ฟาโรห์สวัสดีค่ะ" ดีค่ะ ฟาโรห์ลูกหัวริษา ฟาโรห์พูดจาค่ะขา นุ่มนวลกับคุณแม่แล้วก็กับสาวๆตลอด เขาไม่เหมือนไคโรที่เงียบๆนิ่งๆ

"ริษามารอคุณแม่เหรอคะ" ค่ะพี่ฟาโรห์ งั้นไปเข้าบ้านกันเถอะ เราทำงานเป็นไงบ้างเขาชวนเธอคุยไปเรื่อย สนุกดีค่ะพี่ฟาโรห์ ถ้าเลิกสนุกเบื่องานมาทำกับพี่ได้นะพี่จะหาตำแหน่งให้ ขอบคุณค่ะพี่ ฟาโรห์ เธอยิ้มน่ารักให้เขา

"แล้วนายละไคโร รอบนี้มาอยู่กี่วัน" อาทิตย์เดียวเองครับแล้วก็ต้องไปอเมริกา มีวันหยุดกับเขาบ้างไหมล่ะไค เดือนนี้ไม่มีเลย ถ่ายงานตลอดเลยครับ "แบบนี้เมื่อไหร่จะมีแฟนกับเขาละฮะน้องชาย"

"รอคนว่างงานที่ตามไปไหนมาไหนด้วยได้ ไคโรบอกพี่ชายยิ้มๆ" อย่าพูดไปแฟนคลับนายได้ยินเข้าเตรียมเซ็นใบลาออกจากงานกันเป็นแถวเลยนะ ไคโรหัวเราะ

สามคนเดินเข้ามาในบ้าน

"อ้าว! ลูกชายแม่มายังไงครับเนี่ย" คุณวีณาเดินเข้ามากอดไคโร แม่จะไปหาที่โรงแรมอยู่เลย ผมว่างก็เลยออกมาครับ มาคนเดียวเหรอลูก ครับผมโตแล้วกลับบ้านเองได้ครับคุณแม่ จ้าแม่รู้แค่เป็นห่วงคนดังจ้า

"คุณพ่อละครับ" ยังไม่กลับหรอกงานเยอะพ่อเราน่ะ

"ริษามารับคุณแม่เหรอจ๊ะ" ค่ะคุณวีณา แม่เรายังคุยงานกับลูกน้องอยู่ หนูมานั่งก่อนสิจ๊ะ ค่ะ

"ฟาโรห์หิวรึเปล่าลูกแม่ให้แม่บ้านตั้งโต๊ะเลยนะ" หิวมากครับคุณแม่

"ริษาหนูมาทานข้าวกับพี่ๆดีกว่าจ้ะ จะได้นั่งคุยกัน" คุณวีณาใจดีกับริษาเสมอ เธอเอ็ดดูริษาดูแลเธอเหมือนเป็นลูกสาวของบ้านนี้อีกคน

"แล้วคุณแม่ละครับ" แม่ทานกับทีมงานแล้วเมื่อกี้ฟาโรห์ทานเลยไม่ต้องห่วงแม่นะครับ

"ผมกับริษาก็ทานกันแล้วนะครับผมหิวมากก็เลยให้ริษาพาไปทานบะหมี่ครับคุณแม่" งั้นนั่งเป็นเพื่อนพี่ฟาโรห์ทั้งคู่เลย แม่จะให้คนยกของว่างมาเสิร์ฟ ครับคุณแม่

"พี่ฟาโรห์ช่างนี้พี่โสดรึเปล่า" ทำไมนายมีใครจะแนะนำให้พี่รึไง เปล่าครับแค่ถามเฉยๆ ฉันก็มีของฉันไปตามประสาแหละ อย่ามาถามเลยฉันแก่แล้วก็ต้องมีบ้าง

"ใช่ไหมริษาเราน่ะมีแฟนรึยัง?"

"ค่ะ?"

"ยังไม่มีค่ะพี่ฟาโรห์" ไม่จริงแน่ๆไคโรนายว่าไง ผมไม่ว่าครับไม่มีก็ดีแล้ว

"อ อ้าว! อะไรของนาย ไม่แซวน้องหน่อยละวะ" ไม่ละครับ แอบไปเอาไวน์คุณพ่อมาดื่มดีกว่า พี่สั่งกับแกล้มมาเพิ่มด้วยล่ะ จัดไปครับน้องชาย

"เธอไปกับฉันสิ ไปช่วยถือมาหน่อย" เขาเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ได้ค่ะ ริษาเดินตามหลังคนตัวโตที่กำลังเดินไปที่ห้องเก็บไวน์

"พี่ไค" หืมว่า พี่ดื่มได้เหรอคะ อืมดื่มนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก

ไคโรเปิดห้องเก็บไวน์แล้วเดินลงบันไดไป หันมาจับมือริษา พร้อมกับกำชับเธอ

"เดินดีๆละ"

คุณพ่อเขาเป็นคนชอบดื่มไวน์แล้วก็สะสมไวน์ดีๆไว้ทั่วทุกมุมโลก เลยสร้างห้องเก็บไวน์เพื่อรักษาอุณหภูมิไว้อย่างดี

ริษาเดินตามเขาไปเรื่อยๆ

"ริษาส่องไฟมือถือให้หน่อย ไฟในห้องนี้เสียรึยังไงทำไมติดแค่ดวงเดียว" ไคโรบ่นพร้อมกับหยิบขวดไวน์มาอ่านดูจากไฟที่ริษาเป็นคนส่องให้เขา

ติ้ง!!

เธอดูข้อความ

"คนสวยถึงบ้านรึยังครับ"

ไคโรเห็นข้อความนั้นด้วย

"ไหนบอกว่าไม่มีแฟน" เขากดเสียงต่ำถามคนตัวเล็ก "ทำไมต้องโกหก"

"เปล่าโกหกนะคะ" แล้วข้อความเมื่อกี้คืออะไร

เธอเงียบ

"ถามทำไมไม่ตอบ?"

"มันเรื่องส่วนตัวนะคะ" คนตัวเล็กพูดออกไปแล้วแทบจะกัดลิ้นตัวเองทำไมตอบเขาออกไปแบบนั้นไม่น่ารักเลยริษา แต่เขาทำไมต้องเสียงดุใส่เธอแบบนั้นด้วยละ ฟังแล้วหงุดหงิดเหมือนกันนี่หน่า

"อ๋อขอโทษทีนะ ฉันก็ไม่น่ายุ่ง" เขาพูดจบเดินไปเลือกไวน์ของเขาต่อ ปล่อยให้ริษายืนเงียบๆอยู่แบบนั้น

ไคโรหยิบไวน์ไปสองขวด แล้วก็เดินขึ้นไปที่ประตู ริษาเดินตามไปเงียบ ๆ ต่างคนต่างไม่พูดอะไรกันอีก

เธอน่าจะขอโทษเขานะริษารีบพูดขอโทษเขาสิ ริษาก้มหน้าก้มตาเดิน พลางคิดว่าจะขอโทษเขาแต่ไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา

"คุณไคโร"

"สวัสดีครับ" เขาก้มหัวให้คุณแม่ของริษา เพราะในมือถือขวดไวน์อยู่