บทที่7 ครั้งแรกNC❤️🔥
1514 Words
เช้าวันต่อมา
วันนี้ไคโรทำงานทั้งวัน เลยไปถึงช่วงค่ำเขาจัดปาร์ตี้เปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ตัวเอง เชิญคนดังมาร่วมงานของเขามากมาย ซึ่งแน่นอนเขาจ้างบริษัทที่ริษาทำงานมาจัดงานนี้ให้เขา ไคโรต้องการให้งานปาร์ตี้ออกมาแบบเป็นกันเองสนุกสนานและให้ทุกคนเข้าถึงเขาได้หมด
"คุณไคโรมาถึงแล้วครับ"
ไคโรเดินเข้ามาในงาน จับมือทักทายทุกคน เจ้าของแบร์นด์ที่เขาเคยร่วมงาน แล้วก็ดารานักร้อง พิธีกรชื่อดังของไทย ล้วนแล้วแต่อยู่กันในงานนี้
ไคโรถือแก้วเหล้าชนแก้วทักทายทุกคน เขากล่าวอะไรนิดหน่อย แล้วก็ขอให้ทุกคนสนุกกับปาร์ตี้ ดีเจเปิดเพลงจังหวะมันๆของเขา ทุกคนขอให้เขาเต้นโชว์ให้ดูหน่อย
ไคโรเต้นสนุกสนาน เป็นกันเองกับทุกคน บรรยากาศในงานครื้นเครงสุดๆ เวลาผ่านไปสักพัก ทุกคนเริ่มตึงๆด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ไคโรร่วมเล่นเกมใครแพ้จะโดนจับกรอกเหล้าเพรียว ซึ่งเขาโดนไปสองรอบแล้ว ทุกคนพากันหัวเราะ เพราะเป็นเขาที่โดนอีกแล้ว
"พี่แจม" หืม ว่าไงริษา ทำไมวันนี้บอสของเราถึงมาด้วยละพี่ ริษาที่คอยดูแลและทำหน้าที่ของตัวเองอยู่ภายในงานแปลกใจ ที่วันนี้ทำไมเจ้านายของตัวเองถึงมาด้วยและยังคอยมองมาที่เธออยู่ตลอด จนเธอเริ่มรู้สึกอึดอัด
"เห็นว่าทางทีมของคุณไคโรเชิญมานะที่พี่รู้" ริษาพยักหน้าเข้าใจ รีบหลบสายตาของเจ้านายตัวเองที่กำลังจ้องมาที่เธออีกแล้ว
"เจสัน" ไคโรเรียกลูกน้องให้เข้ามาใกล้ๆกอดคอเขาพร้อมกับกระซิบบางอย่าง
จนเวลาล่วงเลยมาดึกพอสมควรแล้ว โมน่ามาเตือนเขาให้กลับ ไคโรพยักหน้าเข้าใจ พร้อมกับหันไปมองหาเจสัน
ริษาฉวยโอกาสตอนที่เจ้านายเธอมีคนเรียกเขาไปคุย เธอเลยหนีเขาออกมาเพราะตอนนี้ร่างกายเธอเริ่มรู้สึกแปลกๆ หลังจากที่ดื่มน้ำส้มแก้วนั้นไป แก้วที่เขาเป็นคนนำมาให้เธอ
ริษารีบเดินออกมาเพื่อจะรีบมาที่รถตัวเอง ให้เร็วที่สุด
"คุณริษา" ชายหนุ่มคนหนึ่งเรียกชื่อเธอก่อนที่เธอจะไปถึงที่จอดรถ และเขาเดินปรี่เขามาจับแขนเธอไว้
"คุณเป็นใครปล่อยแขนฉันนะ" ไปกับผมครับบอสให้ผมพาคุณกลับ เขาพูดแบบนั้นแสดงว่าเจ้านายของเธอเป็นคนสั่งให้เขาตามเธอมา
"ไม่ฉันกลับเองได้ปล่อยนะ" คุณริษาอย่าดื้อสิครับพูดง่ายๆหน่อย ผมไม่อยากใช้กำลัง
"ช่วยด้วย!"
เขาเอามืออุดปากเธอ ริษาดิ้นขลุกขลัก เริ่มหายใจเหนื่อยหอบ หัวใจเต้นแรงแทบจะระเบิด ร่างกายภายในของเธอเริ่มร้อนเป็นไฟ แขนขาเริ่มอ่อนแรง
"เฮ้ย! ทำอะไร?"
"ไม่ต้องเสือกเรื่องของผัวเมีย" ริษากัดมือลูกน้องของเจ้านายเธอในจังหวะที่เขาเผลอ
"โอ๊ย! นังนี่"
"ช่วยด้วยค่ะ ฉันไม่ใช่เมียเขานะคะ คุณช่วยฉันด้วย" เธอมองเจสันด้วยสายตาอ้อนวอน และเริ่มจำเขาได้ว่าเขาเป็นลูกน้องของไคโร
"เจสันมีอะไร" เสียงทุ้มคุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง ริษาพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของผู้ชายคนนั้น
"พี่ไคโรช่วยริษาด้วยค่ะ ปล่อยนะ"
"ปล่อยเธอนั้นคนของฉัน ถ้าแกทำเธอบาดเจ็บแม้แต่ปลายเล็บฉันจะเอาเรื่องจนถึงที่สุด" สิ้นเสียงพูดของเขา
ไอ้เวรนั้นปล่อยแขนริษาทันทีเหมือนต้องของร้อน แล้วรีบวิ่งหนีไป
คนตัวเล็กเดินเข้าไปหาเขา โมน่ารีบมากันเธอไว้ ไคโรพยักหน้าให้โมน่าถอยไป เขาเห็นอาการของเธอแปลกๆ เจสันเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับกระซิบบางอย่าง
ไคโรจับแขนริษาออกแรงดึงเบาๆพาไปขึ้นรถคันเดียวกับเขา คนตัวเล็กเงยหน้ามองสบตาเขาด้วยดวงตาที่มีหยาดน้ำใสคลอเบ้า แก้มแดงจมูกแดงปากแดง
"ดูน่ารังแกฉิบหาย"
แบบนี้สินะไอ้เจ้านายเวรนั่นถึงอดใจไม่ไหว ถึงกับจะใช่แผนชั่วกับเธอ ดีนะที่เขาสั่งให้เจสันคอยดูเธอไว้ห่างๆ คอยระวังให้เธอและสิ่งที่เขาคิดไว้ก็เกิดขึ้นจริงๆ เขาได้เห็นหน้าหัวหน้าเธอแล้วดูออกเลยว่าไอ้เวรนั้น อยากได้เธอมากแค่ไหน แล้วสายตาอุบาทว์นั้นอีก ที่จ้องเธอไม่หยุดตลอดในงาน มันทำให้เขาเดาได้ไม่ยาก ว่าไอ้เวรนั้นคงไม่ปล่อยโอกาสคืนนี้แน่นอน
"ร้องไห้ทำไม เธอไม่ได้เต็มใจหรอกเหรอ" เขาเอ่ยถามหลังจากที่พาเธอมานั่งบนรถ โดยมี เจสันเป็นคนขับและเขาไล่คนอื่นให้ไปนั่งรถอีกคัน
"ไม่นะคะพี่ไคโร ริษาไม่ได้เต็มใจ พอดื่มน้ำส้มแก้วนั้นไปไม่นานรู้สึกแปลกๆ เลยหาทางหนีออกมา"
"ก็บอกว่าให้ลาออกก็ยังจะดื้อแล้วเป็นยังไง เกือบไปแล้วไหมล่ะ แล้วจะเอาไงจะให้ไปส่งที่บ้านใช่ไหมรถเธอจะให้คนของฉันขับไปให้ เอายังไงรีบๆพูด อย่าทำตัวน่ารำคาญ"
"อื้อ! พี่ไคโรริษาร้อนไปหมด" คนตัวเล็กลูบไล้มือเล็กไปตามร่างกายตัวเอง พร้อมกับดึงเสื้อขึ้นทำท่าจะถอดเสื้อ
"ริษาหยุด"
"ก็มันร้อนอ่า จะถอด"
"เราโดนยาปลุกเซ็กซ์" ตั้งสติหน่อยริษา
คนตัวเล็กไม่สนใจฟังเขาด้วยซ้ำ ถอดเสื้อทีมสตาฟของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้ พร้อมกับบีบเคล้นหน้าอกตัวเอง ส่งเสียงคราง
"อื้อ!!"
คนตัวโตที่มองตามถึงกับกลืนน้ำลาย แม่งเอ๊ยนมใหญ่ฉิบหาย รีบเปิดที่กันระหว่างคนขับกับห้องผู้โดยสารเพียงเล็กน้อยเพื่อออกคำสั่งให้เจสันออกรถกลับไปยังโรงแรม
"พี่ไคโร" เสียงหวานเรียกเขา พร้อมกับเริ่มส่งมือมาลูบไล้แผงอกเขา ไคโรคว้ามือเล็กไว้ คนตัวเล็กกลับดึงมือเขาให้มาจับหน้าอกเธอแทน
"พี่ไคโรช่วยหน่อยสิคะ ริษาเหมือนจะตาย ร้อนไปหมด พี่ช่วยหน่อยนะคะ" เสียงแหบพร่าปนเซ็กซี่ที่ออดอ้อนขอร้องเขาอยู่ตอนนี้เล่นเอาเขาตื่นตัวจนแทบจะระเบิดออกมาแล้วเหมือนกัน
"หึ! เราบอกว่าไม่ชอบพี่ไม่ใช่เหรอ" งั้นริษาจะให้คนขับรถของพี่ช่วยแทน พี่ไม่ได้มีไอ้นั่นคนเดียวซะหน่อย น้ำเสียงเธอบ่งบอกว่าเริ่มโมโห
"เหอะ! อวดดีไม่หยุดเจสันมันมีเมียแล้ว เธอยังจะอยากไปยุ่งกับคนมีเมียอีกแล้วงั้นเหรอ" เขาจับเอวบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก มือหนาบีบคลึงหน้าอกคัพซีของเธอแรงขึ้น สีหน้าคนที่อยู่บนตักพอใจแถมยังแอ่นอกส่งเสียงครางบอกให้เขาบีบแรงขึ้น
หน้าอกอวบนุ่มหยุ่นเต็มมือเขา แน่นอนเขาสัมผัสได้ว่าของเธอเป็นของแท้ด้วยประสบการณ์ที่โชกโชนของเขา คนตัวโตยกยิ้มอย่างพอใจ
"อยากให้ช่วยเหรอ แน่ใจแล้วใช่ไหม" ไคโรรู้ถึงความต้องการของเธอตอนนี้ว่ามันมากมายแค่ไหน แต่ด้วยเพราะฤทธิ์ยา เขาเลยอยากถามให้เธอได้คิด จะได้ไม่มาเสียใจทีหลัง
"อื้อ! แน่ใจค่ะ เร็วหน่อยได้ไหมคะพี่ไคโร ริษาไม่ไหว จะแย่แล้ว"
"ได้สิพี่ชอบช่วยคนอยู่แล้ว แต่มีข้อแลกเปลี่ยน" คนตัวเล็กที่นั่งคร่อมบนตักเขามองจ้องหน้าเขา รอว่าเขาจะพูดอะไรต่อ
"เธอต้องออกจากงานแล้วตามไปอยู่ที่เกาหลีกับพี่ และห้ามบอกทุกคนที่บ้าน" ริษานิ่งเงียบไป
"ถ้าทำไม่ได้ก็แล้วแต่นะ"
"นานแค่ไหนคะ?"
"หนึ่งปี ถ้าตกลงรับรองว่าพี่ช่วยให้เธอได้ถึงใจทั้งคืน จนกว่าจะหายอยาก"
คำพูดหยาบโลนตรงไปตรงมาของเขา มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกโกรธเขาเลยแม้แต่น้อย แต่มันยิ่งกระตุ้นให้เธอรู้สึกต้องการมากขึ้นด้วยซ้ำ
"ริษาตกลงค่ะ"
เธอพูดตกลงอย่างไม่ลังเล ด้วยเพราะอะไรก็ตามแต่มันทำให้เขาพอใจ
ไคโรยกยิ้มอย่างพอใจ โน้มหน้าลงไปฟัดนัวเต้าอวบตรงหน้าอย่างพอใจเป็นที่สุด พร้อมกับสูดดมกลิ่นกายสาวที่หอมละมุนไปทั้งตัว
ริษาน่าฟัดไปทั้งตัวผิวขาวนุ่มละมุน หน้าอกเต็มไม้เต็มมือเขา แถมหุ่นที่โคตรเอ็กซ์ ทำไมเขาต้องรู้สึกพอใจทุกอย่างในความเป็นเธอถึงขนาดนี้นะ
- Writer
