11
ฉันกำหมัดแน่นเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ในขณะที่แอบซุ่มอยู่หลังต้นไม้หน้าโรงเรียนสตรีล้วนชื่อดังที่ผู้หญิงแสนสวยคนนั้นเรียนอยู่ เมื่อเช้าฉันรีบชิ่งออกมาก่อนที่เจ้าชายจะไปถึง เพราะมีคำถามบางอย่างอยากจะถามผู้หญิงคนนั้น นี่ฉัน...เป็นเอามากเลยนะเนี่ย
“อ๊ะ! คนนั้นนี้นา” ฉันรีบวิ่งออกจากที่ซ่อนเพื่อไปหาเธอคนนั้น แต่ผู้หญิงสวยๆ อีกคนที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนกลับตะโกนเรียกเธอซะก่อน”
“ราพันเซล”
ชื่อราพันเซลงั้นเหรอ ชื่อเพราะจังเลย...
ฉันเบนสายตาจากผู้หญิงสวยคนนั้นไปมองราพันเซลที่กำลังมองมาทางฉันด้วยสีหน้างงๆ เหมือนกัน และเมื่อฉันวิ่งไปถึง เธอกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็หันไปมองหน้ากันเอง
“คุณชื่อราพันเซลสินะคะ” ฉันเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร แต่ราพันเซลกลับหันไปมองหน้าเพื่อนของเธออย่างงุนงงก่อนจะหันกลับมาทางฉันอีกครั้ง
“ใช่ ฉันเอง แล้วเธอ...”
“ฉันชื่อมู่หลานค่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ ขอ
