บทที่23
วางแผน (4)
หลิวเฉินเลี่ยงเดินมายังเรือนของหลิวเฉินคังด้วยใจที่หวาดหวั่น แม้เขาจะรู้ว่าสำหรับพี่ใหญ่แล้วพี่รองและเขาแม้เป็นน้องก็เหมือนเป็นบุตร ทุกสิ่งล้วนตามใจรักใคร่ เสียสละมาโดยตลอด หากแต่กับเรื่องลู่ฟางเหนียงนี้เขาไม่อาจคาดเดาความรู้สึกของผู้เป็นพี่ได้เลย แน่นอนว่าหากพี่ใหญ่และพี่รองไม่ยินดีให้เขาได้รักนางเขาก็ยินดีที่จะหลีกทาง ต่อให้ต้องเจ็บปวดเพียงใดเขาก็มิอาจทำร้ายพี่ชายทั้งสอง
หลิวเฉินเลี่ยงสูดลมหายใจเข้าสายตาคมมองไปยังด้านหน้าเรือนมีเพียงบ่าวชายเฝ้าหน้าประตูใหญ่แล้วก้าวเท้าเดินต่ออย่างมั่นคง หลังก้าวเท้าผ่านประตูวงจันทร์เข้าไปหน้าตัวเรือนก็มีคนสนิทของพี่ชายทั้งสองยืนเฝ้าอยู่ ไม่ต้องถามให้มากความก็รู้ได้ว่ายามนี้พี่ชายทั้งสองล้วนพักอยู่ในเรือนตรงหน้า
“คุณชายสามเชิญ”
ท่าทางคล้ายรู้ว่าเขาจะต้องมาที่เรือนของบ่าวทั้งสอง ทำให้หลิวเฉินเลี่ยงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่ายามคิดถึงเรื่อ
