ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก
Ep.10(ความลับของหมอโม)
•โมรี•
เวลาที่ไม่รู้ว่าเดินไปอีกนานเท่าไหร่ รู้แต่ว่ามันนานมากจนฉันแทบจะกลายเป็นโรคประสาท ได้แต่ภาวนาในใจขอให้มีใครสักคน ใครก็ได้ที่เดินผ่านไปผ่านมา โปรดรับรู้ทีว่าฉันอยู่ในนี้
แกร่ก !!
พรึ่บ !!
"บี๋. .!"
"ฮือออออ !"
เสียงประตูที่เปิดออกพร้อมกับไฟที่สว่างขึ้น ตามด้วยเสียงของหมอกันต์ที่ตามมาทำให้ฉันร้องไห้โฮออกมาทั้นทีด้วยความโล่งใจ
"ฮือๆๆ. . .บี๋. . .เค้ากลัว. . ฮือๆๆ"
ฉันทำได้แค่ร้องไห้ออกมาแล้วร้องเรียกเขา ทั้งที่อยากจะลุกขึ้นแล้ววิ่งไปกอดเขาให้หายหวาดกลัว แต่กลับไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นยืน
หมับ !
แต่ฉันไม่ต้องรอนาน เมื่ออ้อมแขนอบอุ่นเข้ามาโอบกอดฉันไว้อย่างที่ฉันต้องการ
"บี๋. .ไม่เป็นไรแล้ว. .เค้าอยู่นี่เเล้ว. . .ไม่ร้องนะ. .ไม่ร้อง"
หมอกันต์โอบกอดฉันไว้ พรัอมกับพูดปลอบฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ส่วนฉันก็โอบกอดเขาไว้แน่นอย่างต้อ
