“ปากแกไปโดนอะไรมาน่ะไหม ทำไมบวมเป่ง หรือว่าผึ้งต่อยมา”
รินรดาเอ่ยทักเพื่อนรักด้วยความตกใจ เมื่อเห็นปากของไหมแก้วบวมมาก
“ฉัน... เอ่อ...”
แต่เมื่อเห็นเพื่อนอึกอัก หล่อนก็เข้าใจได้อย่างง่ายดาย
“อ๋อ... รู้แล้ว...” รินรดาหัวเราะคิกคัก จนไหมแก้วหน้าแดงก่ำ
“นี่มันไม่ใช่แบบนั้นนะ ฉันกับเจ้านายของแก เราก็แค่...”
“แค่อะไรยะ ไหนเหลามาสิ”
“ก็แค่... ปั้มเหลนให้คุณย่าน่ะ” พูดออกไปแล้วก็แสนอับอาย
“ด้วยวิธีธรรมชาติเหรอจ๊ะเพื่อนเลิฟ”
“นี่ริน อย่ามาแซวฉันแบบนี้สิ ฉันอายนะจะบอกให้”
“โอเคๆ ไม่แซวแล้วก็ได้ ว่าแต่ไหนแกจะใช้วิธีทำกิฟต์ไงล่ะ”
พอถูกเพื่อนถามด้วยคำถามนี้ ไหมแก้วก็อดหัวร้อนขึ้นไม่ได้
“ก็เจ้านายสุดที่รักของแกน่ะสิไม่ยอม แถมยังเอาเงินมาล่อฉันอีกด้วยนะ”
“แล้วแกก็ตาโต ยอมรับเงินใช่ไหมล่ะ” รินรดาพูดอย่างรู้ทันนิสัยเพื่อน
“ก็ใช่น่ะสิ แกก็รู้ว่าฉันถูกล่อลวงง่ายมากด้วยเงินน่ะ”
รินรดาส่ายหน
