นงลักษณ์เดินเข้ามาภายในห้องลูกสาว และนั่งข้างนิราบนเตียง "ทำอะไรหืม.. ลูกแม่"
"กำลังช่วยเพื่อนแก้งานค่ะ" บอกแต่สายตายังคงจดจ่อหน้าจอแลปท็อป
"เอาอีกแล้วนะลูก ใจดีตลอด" เธอจำได้ดี ว่าทุกครั้งที่นิรากลับบ้าน ต้องหอบงานมาทำด้วย แต่ส่วนใหญ่เป็นงานของเพื่อนมากกว่า
"ก็มันสนุกดีนี่คะ ดีกว่าอยู่ว่างๆ "
"ยังไงก็อย่านอนดึกแล้วกันนะลูก กลับมาบ้านก็พักผ่อนเยอะๆ อย่าหักโหมล่ะ" บอกพร้อมส่งแก้วนมร้อนให้ลูกสาว นิรารับมาถือไว้และดื่มจนหมด แต่ไม่ยอมให้คนแม่ออกจากห้องไปง่ายๆ ล้มตัวลงนอนหนุนตักอย่างออดอ้อน
"น้องเล็กรักแม่นะคะ"
"แม่รู้" บอกพร้อมลูบศีรษะยิราอย่างรักใคร่ "ว่าแต่ฝึกงานเป็นยังไงบ้างล่ะ ไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังเลย"
"ก็ดีค่ะ แต่ไม่ได้ทำงานอย่างที่ตั้งใจไว้เท่าไหร่ เพราะทุกคนก็ดูเร่งรีบกันหมด ไม่มีเวลามาสอนงาน"
"แบบนี้แหละลูก บริษัทใหญ่ๆ ทุกนาทีมีค่า จะมามัวทำงานแบบเล่นๆ ก็ไม่ได้"
"ทุกคนหน้าเครีย
