Close friend 06
1039 Words
Close friend 06
หลายชั่วโมงต่อมา
@ห้องของฟาร์
"เป็นอะไรวะนี่ย!"
"เฟย์" ฉันมองหน้าเพื่อนสนิทน้ำตาคลอ แล้วจึงเดินเข้าไปกอดแน่น ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาจกัดกั้นได้อีกต่อไป และหวังเพียงที่พึ่งทางใจเท่านั้น
"ใจเย็นนะ มีอะไรก็ค่อย ๆ พูด" เพื่อนสนิทลูบแผ่นหลังของฉันเบา ๆ เฟย์เองก็คงตกใจเมื่อเห็นสภาพเพื่อนของตัวเอง
"ฉันเลิกกับพี่ทอยแล้ว อึก" ฉันบอกออกไปขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม
"ทำไมล่ะ" เฟย์ดันตัวของเพื่อนออกแล้วถามอย่างสงสัย
"ฉัน..."
"ฉันเป็นเพื่อนแก อย่าเก็บมันไว้คนเดียว" ฉันมองหน้าเพื่อนที่กำลังขมวดคิ้วแน่น
"แกจะด่าฉันไหม" ฉันพูดเสียงสั่นปนสะอื้น ใจหนึ่งก็อยากระบายแต่อีกใจกลับกลัวที่ต้องบอกเรื่องแย่ ๆ ของตัวเองออกไป
"ฉันไม่ด่าแกหรอก แต่ถ้ามันเป็นเรื่องที่แกไม่อยากพูด ฉันก็จะไม่บังคับ" คนเป็นเพื่อนพูดขึ้นอย่างเข้าใจ
"ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำบ้าอะไรลงไป"
"เรื่องวินหรือเปล่า" ฉันมองหน้าเฟย์นิ่งแล้วก็ต้องหลบตาทันที เพราะไม่กล้าพูดมันออกมา
"ทำไมแกถามแบบนั้น"
"เพราะมันก็แปลก ๆ เหมือนกันวันนี้"
"..."
"พูดมาเถอะ ฉันไม่ว่าแกหรอก ระบายมันออกมา" แล้วเฟย์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด น้ำตาของฉันไหลอาบแก้ม มันไหลออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่แย่อย่างบอกไม่ถูก
"ฉันพลาด ฮึก ฉันมีอะไรกับวิน ฮือ เฟย์"
"ว่าแล้วไง" เฟย์ลูบผมของเพื่อนอย่างปลอบโยน ทั้งๆที่ฉันคิดว่ามันจะด่าฉันหรือรังเกียจฉัน
"ฮึก ฉันจะทำยังไงดี ฉันควรทำยังไง"
"ใจเย็น ๆ นะฟาร์ แกไม่ใช่เด็กสามขวบนะ อะไรที่มันพลาดไปแล้วก็ปล่อยมันทิ้งไปเถอะ" เฟย์พูดออกมาเพื่อให้อีกคนเข้มแข็ง
"ฮึก ฉัน"
"แกอย่าคิดมาก ฉันอยู่ข้างแกนะ"
"อื้ม"
"แล้วพี่ทอยว่าไง" เฟย์ดันเพื่อนสนิทออกกดตัวให้นั่งลงแล้วถาม
"เขายอมเลิก แล้วคงคิดว่าฉันมีคนอื่น ฉันบอกไปแค่อยากอยู่คนเดียว ฉันกลัวอ่ะเฟย์ กลัวว่าจะมีคนรู้แล้วมองฉันไม่ดี"
"เห้อ ไม่หรอก แกทำถูกแล้วที่พลาดแล้วแก้ปัญหาแบบนี้ ดีกว่าทำผิดแล้วโกหกเขาไปเรื่อย ๆ นะ" เฟย์ปลอบ แต่อาจจะเพราะเป็นเพื่อนสนิทถึงได้มองมุมนี้ ถ้าเป็นคนอื่นยังไงก็คงมองว่าฉันแย่
"ขอบคุณนะเฟย์"
"อืม ฉันเป็นเพื่อนแกนะ"
สุดท้ายฉันก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ ในเมื่อพลาดไปแล้ว กลับไปแก้ไขไม่ได้ก็ต้องอยู่กับความจริง แล้วฉันจะทำยังไงดีนะ ฉันต้องเจอวินทุกวันเพราะเรียนอยู่สาขาเดียวกัน มีแค่บางวิชาที่เลือกเรียนไม่เหมือนกันเท่านั้น
"แล้ว" เฟย์เงียบไปเหมือนไม่กล้าถามออกมา แต่ก็ยอมถามจนได้ "แกคิดยังไงกับวินมัน"
คำถามของเฟย์ทำให้ฉันคิดหนัก ถ้าให้ตอบว่าชอบมันก็คงไม่ใช่แต่ยอมรับว่าไม่ได้รังเกียจที่มันทำแบบนั้น
"ฉันไม่รู้ แต่เมื่อคืนเมามากจริง ๆ "
"ฉันว่ามันมีอะไรแปลก ๆ มาตั้งนานแล้วนะ หรือแกไม่สังเกต" เฟย์พูดแล้วขมวดคิ้วครุ่นคิด
"อะไร"
"ฉันว่าวินมันปฏิบัติกับแกไม่เหมือนคนอื่น ปกติมันจะชอบบ่นนั่นนี่กับเพื่อนทุกคนไม่เว้นพวกผู้หญิง แต่กับแกมันจะไม่ค่อยพูด แถมเวลามองพวกเรากับมองแกมันก็คนละแบบ" เฟย์กอดอกพูดแล้วทำหน้าครุ่นคิด
"แกหมายถึงอะไรเฟย์"
"มันชอบแกมานานแล้วแน่ ๆ "
“เป็นไปไม่ได้หรอกฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้น” ฉันไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเฟย์นัก ตอนนี้ฉันกำลังทำผิดกับคนที่เป็นแฟนแต่หัวใจกลับมาเต้นแรงเพราะผู้ชายอีกคนได้ยังไง เรื่องเมื่อคืนถ้าจะให้โทษเขาก็คงไม่ได้ เพราะฉันเองก็ยินยอมเหมือนกัน
“แต่ฉันรู้สึกแบบนั้น” เฟย์ยังคงยืนยัน
"คงไม่ใช่ ฉันกับวินมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเฟย์ แกก็รู้ว่ามันเจ้าชู้แบบเงียบ ๆ เพื่อนก็พูดว่ามันชอบพาสาวไปห้องบ่อยและไม่จริงจังกับใคร"
"แต่คนที่มันจะทำแบบนั้นด้วยต้องไม่ใช่แก ถ้าทำแบบนั้นฉันจะฆ่ามันเอง" เฟย์พูดแล้วแยกเขี้ยวใส่ฉัน เลยทำให้ฉันหลุดขำออกมาอย่างอดไม่ได้
"ตอนนี้ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้นแล้ว" พอคิดถึงเรื่องนี้อีกก็ไม่โอเคขึ้นมา
"อื้ม จะพยายามไม่พูด ไปหาอะไรกินกันไหม ยังไม่กินอะไรมาทั้งวันไม่ใช่เหรอ"
"รู้ได้ไง" ฉันขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิท
"ก็เสียงท้องแกมันร้องจนแก้วหูฉันจะแตกแล้วเนี่ย" เฟย์พูดแล้วปิดหูทำหน้าย่น ฉันขำออกมาแล้วทุบแขนเพื่อนเบา ๆ ไปทีนึง
"กวนประสาท"
"ไม่คิดมากแล้วใช่ปะ ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว วันนี้เราจะไปปลดปล่อยกัน"
"ไปไหน"
"LGH"
"แต่"
"เหล้าจะเยียวยาทุกอย่าง ไม่รู้เหรอ" เฟย์กอดคอฉันเอาไว้แล้วยิ้มหวานมาให้
ฉันมองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำแบบนี้นัก หรือเพราะอยากให้ฉันหายเศร้าเลยต้องทำตัวน่ารักกับฉันแบบนี้
"เห้อ ก็ดีเหมือนกัน"
ฉันอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปส่งยัยเฟย์แต่งตัวที่ห้องก่อนที่จะออกไปหาอะไรกิน แล้วไปสถานบันเทิงร้านประจำของพวกฉันต่อ
การออกไปสนุกมันก็คงจะดีกว่ามานั่งคิดมากอยู่ในห้องล่ะมั้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดยิ่งรู้สึกไม่ดี ฉันคิดแล้วถอนหายใจออกมา
ถึงจะเจอเรื่องแย่ แต่ฉันก็ยังมีเพื่อนดี ๆ อย่างเฟย์ที่เข้าใจ ชีวิตมันก็คงจะไม่ได้แย่ไปหมดทุกอย่างขนาดนั้น
- Writer
