พี่วันวาที่เพิ่งเดินเข้ามาถามขึ้น เมื่อเห็นน้องชายของตัวเองหน้าเครียดออกไป
“คะ”
“มันหงุดหงิดอะไรของมัน”
“…” ฉันมองตามแผ่นหลังของอีกคนออกไป เขาคงหงุดหงิดฉันล่ะมั้ง “เรื่องเรียนมั้งคะ”
“อ่อ แล้วเราเป็นเพื่อนในสาขาเหรอ”
“ค่ะ” ฉันตอบแล้วยิ้วบาง ๆ
“ปกติมันไม่พาผู้หญิงมานะ พี่ก็นึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก ฮ่า ๆ ” วันวาหัวเราะชอบใจ แต่ฉันก็พอจะดูออกว่าสองคนนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาแน่
“…” ฉันยิ้มแห้งออกไปกับคำพูดนั้น
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีสถานะความสัมพันธ์ที่ดีกว่านี้กับเขา เพียงแต่มันต้องไม่ใช่เวลานี้
เวลาที่เลิกกับแฟนเพียงไม่กี่วันและถูกตราหน้าว่ามีคนอื่นแล้วไหนจะเพื่อนผู้หญิงที่ชอบเขาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว
ไม่ว่ายังไงเรื่องของฉันกับเขามันก็เปิดเผยตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด
ชั่วโมงต่อมา
“วินพี่จะกลับแล้วนะ” พี่วันวาเดินไปบอกน้องชายของตัวเองที่กำลังซ่อมรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของตัวเองอยู่
“อืม”
