H.D ขโมยใจนายหน้านิ่ง

EP7

EP7

NAMAUN TALKS

06.15น.

~LINE~ เสียงไลน์ของฉันดังขึ้น ทำให้ฉันสะดุ้งตื่น

'ใครกันนะทักมาแต่เช้า' ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาดู กรี๊ดดดดดดด เมื่อคืนว่าฟินแล้ว ทักมาแต่เช้า ฟินไปอี๊กกกกก

-KIM-

KIM : ตื่นๆ

NAMAUN : ปลุกแต่เช้าเลยนะตัวเอง

KIM : อีก 10นาที พี่ไปถึง

NAMAUN : ห๊ะ ตัวเองจะมาทำไม

เขาอ่านแต่ไม่ตอบ ฉันรีบเด้งตัวออกจากเตียงและรีบวิ่งไปอาบน้ำ

~ออด ออด~ มาแล้ว มาแล้วแน่ๆ ฉันรีบใส่ชุดนักศึกษา แล้วเดินไปเปิดประตู

"ตัวเองมาเช้าจัง" ฉันเอ่ยทักเขา

"ทำไมเปิดประตูช้า" เขาเอ่ยถาม

"เพิ่งอาบน้ำเสร็จคร้าบบบ ดูหน้าสิ ยังไม่ได้แต่งเลย"

"ไม่ต้องแต่งก็น่ารัก" อึ้งสิคะ เอ่ยชมกันแบบนี้ เขากินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่าเนี่ย

"แล้วเมื่อไหร่จะรักล่ะคะ คิกๆ"

"ฮึ"

"แล้วตัวเองมาทำไมแต่เช้าคะ"

"มารับ และ มาหาข้าวกิน" เขาตอบกลับแล้วเดินตรงเข้าไปด้านในนั่งที่โซฟา

"หื้มม มารับเค้าเหรอ"

"ใช่ ทำอาหารให้กินหน่อย"

"ได้ค่าา"

ฉันดีใจสุดๆที่เขามารับ ฉันรีบเข้าครัว ทำขนมปังปิ้ง ไข่ดาว เบคอนย่าง และเทนมใส่แก้ว

"อาหารพร้อมแล้วค่าาา คุณชาย" ฉันตะโกนบอกเขา

"รู้แล้วคร้าบบคุณแม่บ้าน"

"นี่เค้าเป็นแม่บ้านไปแล้วเหรอ คิกๆ"

"ฮ่าๆ"

เรา2คนจัดการกินอาหารตรงหน้า ฉันมองหน้าเขาพลางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา จนถึงเมื่อวาน เขาพูดมากขึ้น ยิ้ม หัวเราะ มากขึ้น ฉันดีใจนะ ที่เขาเป็นแบบนี้

"มัวแต่มองหน้า ถ้าไม่กินจะแย่งแล้วนะ" ตายแล้ว ฉันเผลอมองหน้าเขานานไปหน่อย

"แหะ ๆ กินค่ะกิน" ฉันรีบยัดทุกอย่างเข้าปากทันทีฮ่าๆ

เรา2คนกินอาหารกันเสร็จ ฉันเอาจานไปล้างและออกจากห้อง

~Rrrr~ เสียงโทรศัพท์พี่คิมดังขึ้น ขณะที่เรากำลังจะออกจากคอนโด

"ครับ"

"..."

"เดี๋ยวไปครับ" เขาพูดและเหล่มองฉัน

"..."

"แค่นี้นะ" แล้วเขาก็กดวางสาย

เรา2คนก็ออกเดินทาง แต่เอ๊ะ นี่ไม่ใช่ทางไปมหาวิทยาลัยนิ ไม่นานก็มาถึงอพาร์ทเม้นแห่งหนึ่ง

~แกร๊ก~ ประตูด้านฉันถูกเปิดออก

"เอ๊ะ" พี่ลูกปลาเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ

"สวัสดีค่ะพี่ลูกปลา" ฉันเอ่ยทักทาย ฉันก็แปลกใจ ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ วันนั้นที่ฉันเห็นพี่คิมไปส่งเป็นคอนโดอีกที่นึงนิ

"สวัสดีจ๊ะ เธอไปนั่งหลังสิ ฉันนั่งหน้าเป็นประจำ"

"ไม่ต้อง" พี่คิมเอ่ยขึ้น

"แต่คิมคะ ลูกปลานั่งตรงนี้ทุกวันนะ" ทุกวันงั้นเหรอ เขาคงมารับส่งกันทุกวัน

"ไม่เป็นไรค่ะ น้ำอุ่นนั่งข้างหลังได้" ฉันลุกออกและเดินไปนั่งข้างหลัง ด้านพี่คิม

"ขอบใจนะจ๊ะ" เธอหันมาพูดกับฉัน

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ น้ำอุ่นนั่งตรงไหนก็ได้ น้ำอุ่นไม่ใช่คนเรื่องมากค่ะ" กระแทกไปที หมั่นไส้!

"นี่น้องน้ำอุ่นกำลังว่าพี่หรือเปล่าจ๊ะ"

"ถ้าพี่ลูกปลาจะคิดแบบนั้น น้ำอุ่นก็ไม่ขัดนะคะ" ฉันพูดแล้วเหยียดยิ้ม ชิ!

ยัยพี่ลูกปลาก็หันหน้าไปคุยงุ้งงิ้งกัน 2คน แหวะ!

มหาวิทยาลัยK

ฉันลงจากรถ แล้วเดินขึ้นห้อง ไม่ได้สนใจ 2 คนนั้น

"ทำไมหน้าบึ้งตึงแบบนั้นล่ะ" แพรวเอ่ยถาม ฉันก็เลยเล่าให้แพรวฟัง ตั้งแต่เรื่องเมื่อคืนจนถึงเมื่อกี้นี้

"ฉันว่าพี่คิมต้องมีใจให้แกแล้วแน่ๆ"

"คงไม่หรอก เขารับส่งพี่ลูกปลาทุกวัน"

"แค่เพื่อนช่วยเพื่อนไงแก"

"งั้นเหรอ"

"เอาน่า รอดูต่อไป"

"ค่าาาคุณแพรว"

12.00น.

โรงอาหาร

"แกๆ พี่คิมของแกอะ" แพรวสะกิดฉันให้หันไปมอง

"อยู่กับพี่ลูกปลาอีกแล้ว" ฉันหันไปตามที่แพรวบอก เห็นแก๊ง H.D. พี่ลูกปลา สาวๆอีก2คน นั่นคงเพื่อนพี่ลูกปลา นั่งกินข้าวกันอยู่

"ไปสิแก ไปขัดบ้าง" แพรวลากฉันมาที่โต๊ะพวกเขา

"ตัวเองงงงงง" ฉันเอ่ยทักพี่คิม

"ฮึ" ดูเขาตอบกลับมาสิ เดี๋ยวแทงด้วยส้อมเลยนิ -*-

"ไงจ๊ะสาวสวย" พี่อาร์มเอ่ยทัก

"สวัสดีค่ะพี่เขย สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน"

"สวัสดีค่ะหนุ่มๆ สวัสดีป้า!" ยัยแพรวตัวแสบเรียกพี่ลูกปลาและเพื่อนๆของเธอว่าป้า ฮ่าๆ

"นิ แกเรียกใครว่าป้า" เพื่อนพี่ลูกปลาคนหนึ่งชี้หน้าแพรวแล้วถามออกมา

"สาบานสิว่าไม่รู้ตัว" แพรวตอบกลับแล้วเหยียดยิ้ม

"ฉันไม่ใช่ป้าแกนะ"

"ไม่รู้สิ เรียกตามหนังหน้าอะ ไปฉีดหน้ามาใหม่แล้วกัน เผื่อจะดูเด็กลง" แพรวย้อนกลับ แร๊งงงงง ฮ่าๆ

"อีเด็กบ้า" เพื่อนพี่ลูกปลาทำท่าจะพุ่งเข้าหาแพรว แต่พี่เจมส์ดึงแพรวออก

"ห้ามแตะแพรวแม้แต่ปลายเล็บ" พี่เจมส์พูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนพี่ลูกปลาด้วยแววตาโกรธ เพื่อนพี่ลูกปลาจึงนั่งลงที่เดิม

"เอ่อ น้ำอุ่นหิวจัง ไปกินข้าวกันเถอะแพรว" ฉันจะดึงแพรวออก

"หิวก็กินตรงนี้แหละแก ขี้เกียจหาที่นั่ง" แพรวพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่เจมส์

"เดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวให้นะ สองสาว" พี่เจมส์เหมือนรู้งาน ฮ่าๆ

"มาค่ะคนสวยนั่งข้างพี่"

โต๊ะยาวนั่ง2ฝั่ง ฝั่งหนึ่งเป็น พี่ไกด์ พี่คิม พี่ลูกปลา เพื่อนพี่ลูกปลา2คน

ฝั่งฉัน พี่อาร์ม ฉัน แพรว พี่เจมส์ ฉันนั่งตรงข้ามกับพี่คิม

"ตัวเองงง เค้าขอกินหมูบ้างสิ" ระหว่างรอข้าวจากพี่เจมส์ ฉันเลยขอพี่คิมกิน ฮ่าๆ

"..." เขาไม่ตอบแต่วางช้อนลง ฉันเลยหยิบช้อนเขา และตักหมูกิน

"อาหย่อยจังเลย"

"กินอีกสิ" พี่คิมบอกฉัน

"งุ้ย ตัวเองใจดีจุง" ฉันเอ่ยและตักเข้าปากอีกคำ

"กินอีกไหม" เขาเอ่ยถามฉัน

"คิมคะ เดี๋ยวคิมก็ไม่อิ่มหรอกค่ะ" เสียงพี่ลูกปลา ยัยนี่ขัดฉันตลอดดดด -*-

"แล้วพี่ลูกปลาไปยุ่งอะไรกับกระเพาะพี่คิมล่ะคะ" แพรวเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ

"พี่เป็นห่วงคิมค่ะ"

"เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะค่ะ"

"เอ๊ะ อีนี่" เพื่อนพี่ลูกปลาเอ่ยขึ้น และมองหน้าแพรวอย่างเอาเรื่อง

"ข้าวมันไก่มาแล้วครับสาวๆ" พี่เจมส์วางข้าวมันไก่ลงตรงหน้าฉันและแพรว

"ขอบคุณค่ะพี่เจมส์ คิดเงินที่พี่คิมนะคะ คิกๆ"

"เอามาเลยไอ้คิม" พี่เจมส์หันไปพูดกับพี่คิม

"เออ" พี่คิมตอบกลับ และหยิบเงินจ่ายให้พี่เจมส์

"ขอบคุณนะคะ" ฉันขอบคุณพี่คิมและตักข้าวมันไก่เข้าปาก

"อร่อยไหม" พี่คิมถามฉัน

"อร่อยค่ะ กินไหม" ฉันเลื่อนจานข้าวไปตรงหน้าเขา

เขาดึงช้อนในมือฉันและตักข้าวเข้าปาก ><

"อื้มม อร่อยจริงๆด้วย"

"คิมคะ ทำไมใช้ช้อนเดียวกันแบบนี้ สกปรกนะคะ" พี่ลูกปลา ขัดตลอดดดด

"ป้ายุ่งไรกับชาวบ้านเขาอะ เขาก็กินช้อนเดียวกันออกจะบ่อย" แพรวพูดกับพี่ลูกปลา

"มันสกปรก" พี่ลูกปลาตอบพร้อมจ้องหน้าฉัน

"จิตใจป้าอะเหรอ ที่สกปรก"

"นี่แก กล้าดียังไงมาด่าเพื่อนฉัน" เพื่อนพี่ลูกปลา ผลักไหล่แพรว

"แล้วเพื่อนป้ามาว่าน้ำอุ่นสกปรกทำไม ดูตัวเองกันก่อนนะ" ยัยแพรวผลักกลับ

"เอ่อ สาวๆ ใจเย็นๆนะ ลูกปลาก็อย่ายุ่งกับเรื่องไอ้คิมเลย ให้มันใช้ชีวิตของมัน" พี่ไกด์พูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

"ใช่ และน้องน้ำอุ่นสะอาดสะอ้านแน่นอน ไม่สกปรกแบบใคร!" พี่อาร์มเสริม พร้อมกับจ้องหน้าพี่ลูกปลา

"ขอกินอีก" หืมมม พี่คิมเอ่ยปากขอฉัน

"ได้สิคะ" ฉันวางช้อน และเขาก็ตักกินด้วยช้อนฉันเหมือนเดิม

เรานั่งกินข้าวด้วยกันจนแยกขึ้นห้องเรียน

เป็นการกินข้าวที่มีความสุข และระทึกกลัวยัยแพรวจะตบกับเพื่อนพี่ลูกปลา ไปพร้อมๆกัน