EP4
1926 Words
EP4
19.30น.
~LINE~
-KIM-
NAMAUN : น้ำอุ่นถึงแย้วน๊า
KIM : อืม
ตอบมาแค่เนี้ย เซ็ง! ตอนแรกฉันคิดว่าจะเลิกจีบพี่คิมแล้วนะ แต่ก็ได้แค่คิดแหละ เพราะฉันจะจีบต่อ คิกๆ
วันอาทิตย์
เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส ฉันตื่นมา ก็คว้าสมาร์ทโฟน เปิดไลน์ทักหาพี่คิมเลย
~ LINE ~
-KIM-
NAMAUN : วันนี้ตัวเองไปไหนไหม
KIM : ซ้อมดนตรี
NAMAUN : จริงสิ ใกล้วันแสดงแล้วนิ
KIM : อือ
NAMAUN : ตั้งใจซ้อมน๊า กลับถึงบ้านไลน์มาบอกเค้าด้วย
KIM : ไม่
ย่ะ ไม่ก็ไม่ ชิ! ฉันเปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับไป
ฉันกินข้าวเช้าเสร็จ ก็เปิดดูสูตรคุกกี้ตามเพจ และ กลุ่มต่างๆในเฟซบุ๊ก ฉันเลือกมา1สูตร และจัดการลงมือทำ ปรับความหวานนิดหน่อย เพราะฉันไม่ชอบให้มันหวานมาก
ฉันชอบทำอาหารทั้งคาวทั้งหวาน ฉันเริ่มหัดทำเบเกอร์รี่ ฉันตั้งใจว่า พอเรียนจบฉันก็จะเปิดร้านเบเกอร์รี่เล็กๆ เริ่มหัดทำตั้งแต่ตอนนี้ พอเรียนจบจะได้เปิดได้เลย ^^
ฟู่ววว กว่าจะทำเสร็จ ก็จะหมดวันแล้ว ฉันนำคุกกี้ใส่กล่อง ตั้งใจว่า พรุ่งนี้จะเอาไปให้พี่คิมชิม
21.02
~LINE~ กรี๊ดดดดด ไลน์ฉันดัง ฉันรีบคว้าสมาร์ทโฟนมาดู ยิ่งเห็นเป็นชื่อพี่คิมฉันยิ่งใจเต้นแรง
-KIM-
KIM : ถึงแล้ว
NAMAUN : ไหนบอกว่าจะไม่ทักมาบอกไง
KIM : ฮึ
NAMAUN : พรุ่งนี้ชิมคุกกี้ฝีมือเค้านะ เค้าทำเองทั้งวันเลย
KIM : อือ
คิดจะตอบมากกว่านี้ปะวะ เหมือนฉันพูดคนเดียวเลย -.,-
วันจันทร์
06.00น.
ฉันรีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว และรีบไปมหาวิทยาลัย เพราะวันนี้มีรับน้องตอน 8.30น. และอีกอย่างจะเอาคุกกี้ไปให้พี่คิมด้วย
ฉันถึงตึกคณะ ก็กวาดสายตามองรอบๆ ก็พบเป้าหมาย
"ตัวเองงงง เค้ามาแย้ว" ฉันตะโกนและรีบเดินไปหา
"..." เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับ
"อะนี่ คุกกี้ฝีมือเค้า ลองชิมดู" ฉันส่งกล่องคุกกี้ให้พี่คิม เขารับไว้ และเปิดกล่องหยิบคุกกี้เข้าปาก
พี่คิมรับไป และหยิบเข้าปาก
"เป็นไงคะ อร่อยไหม" ฉันมองหน้าพี่คิมอย่างใจจดใจจ่อ
"..." ไม่ตอบ แต่หยิบชิ้นที่2 ,3 ,4 ,5 เข้าปาก
"คิมคะ อุ๊ย! คุกกี้ ลูกปลาขอกินบ้างนะคะ" พี่ลูกปลาหยิบคุกกี้เข้าปากทันที -*-
"หืมมม ไม่อร่อยเลยค่ะ วันหลังลูกปลาจะทำมาให้กินนะคะ"
"..." พี่คิมยังคงเงียบ และหยิบคุกกี้กินต่อ
"ลูกปลาว่าทิ้งเถอะค่ะ ไม่อร่อยเลย" เธอแย่งกล่องคุกกี้ออกจากมือพี่คิม ฉันได้แต่มองการกระทำของเธอ อย่างใจเย็น ไม่งั้นมีมวยแน่!
"..." พี่คิมไม่พูดอะไร แต่ดึงกล่องคุกกี้กลับมา
"ทำไมล่ะคะคิม"
"อร่อย" พี่คิมพูดพร้อมกับมองหน้าฉัน และหยิบคุกกี้กินจนหมด
"น้ำอุ่นจะทำมาให้กินอีกนะคะ"
"อืม"
"น้ำอุ่นขอตัวนะคะ" ฉันเดินออกมาจากเขาทั้ง 2คน แค่พี่คิมกินจนหมด ฉันก็ดีใจมากแล้ว ^^
หลังจากแยกตัวออกมาจากพี่คิม ฉันก็เดินมาตรงสถานที่รับน้อง เพื่อเช็คชื่อ แพรวยังไม่มาเลย โทรหาก็ไม่รับสาย เป็นอะไรหรือเปล่านะ
"น้องๆ ที่เช็กชื่อแล้วมานั่งรวมกันตรงนี้ครับ" เสียงพี่ว๊ากปี3ตะโกนขึ้น ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน พี่เจมส์นั่นเอง
จนเลยเวลาไป2นาที แพรวรีบวิ่งเข้ามา เธอโดนพี่เจมส์เล่นงานซะแทบเป็นลม เห็นแล้วก็สงสาร
"ไหวไหมแก" ฉันเดินมาหาเเพรว เธอหน้าแดงกล่ำ หายใจหอบ
"จะไม่ไหวแล้วแก" ฉันเลยเอาพัดในกระเป๋ามาพัดให้ จนแพรวค่อยยังชั่ว แล้วเข้ารวมรับน้องต่อ
"แหกปากขนาดนั้นไม่เจ็บคอเหรอวะ" แพรวหันมากระซิบกับฉัน
"แกเงียบๆ เหอะ" ฉันกลัวแพรวจะโดนพี่เจมส์แกล้งน่ะสิ
"คุยอะไรกันครับ" นั่นไง โดนจนได้
"..." ฉันและแพรวไม่ตอบ
"น้องแพรวชวนเพื่อนคุยเหรอครับ"
"อือ" แพรวตอบด้วยสีหน้าเอือมๆ
"เชิญด้านหน้าครับ"
นั่นละฮะท่านผู้ชม แพรวโดนแกล้งวนไป ฮ่าๆ
จนกระทั่งเวลาจับสายรหัส
ฉันได้คำใบ้ง่ายๆ แค่บอกว่า สูง 178 ใส่นาฬิกาสีเหลือง ฉันกวาดสายตามองก็เจอเข้าพอดี
"พี่เป็นพี่รหัสหนูใช่ไหมคะ" ฉันเอ่ยถามผู้ชายหน้าตาดี เป็นรุ่นพี่ปี2
"ใช่ไหมน๊า"
"แหะ ๆ ใช่...ใช่ไหมคะ" ฉันกางแผ่นคำใบ้แล้วมองที่นาฬิกาเขา
"ไปตะโกนบอกรักพี่ตรงนู้นก่อนดิ แล้วจะบอก"
"ห๊ะ" ฉันนี่อึ้งเลย
"ไป ไปตะโกนตรงนู้น พี่ชื่อเกมส์นะ"
ฉันหน้าถอดสี จำใจเดินไปตรงที่พี่เขาบอกแล้วตะโกนออกมา
"รักพี่เกมส์นะค๊าาา" คนแถวนี้หัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจกันใหญ่ ฮึ!
"น่ารัก ขออีกที ดังๆ" เขาตะโกนกลับมา
"น้ำอุ่นรักพี่เกมส์นะค๊าาา"
"ดังๆสิ พี่ไม่ค่อยได้ยิน" เสียงฉันดังลั่นขนาดนี้ บอกไม่ได้ยิน เตะก้านคอซะดีไหม -*-
"น้ำอุ่นรักพี่เกมส์ที่สุดเลยยยยย" ฉันตะโกนจนสุดเสียง กลับไปต้องกินน้ำมะนาวเป็นลิตรแน่ๆ
"ฮิ้ววววว" เสียงนักศึกษาแถวนั้นเอ่ยเสียงแซวฉัน แซวบ้าบอไรยะ!
"โอเค พอๆ กลับมา"
"จะหมดเสียงแล้วนะ" ฉันเดินเข้าไปยู่หน้าใส่พี่เกมส์
"ฮ่าๆ อะแลกไลน์กัน" เขายื่นสมาร์ทโฟนให้ฉัน
"ได้ค่า" ฉันจัดการแอดไลน์ แล้วส่งคืนให้เขา
"มีอะไร ทักหาพี่ได้ตลอดนะครับ"
"ถ้าทักไปยืมเงินได้ไหมคะ คิกๆ"
"สำหรับน้องน้ำอุ่น พี่ให้หมดตัวเลยครับ "
"ว้าววว สายเปย์"
"ฮ่าๆ อะนี้ของขวัญรับน้อง" เขายื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กๆ มาให้
"ว้าววว สวยจังเลย" ฉันเปิดกล่องดู พบว่าเป็นสร้อย จี้รูปดาว
"มาพี่ใส่ให้" ฉันหันหลังให้เขา
"ขอบคุณนะคะ"
"ครับ เดี๋ยวพี่พาไปเจอ พี่ปีสาม และปีสี่ สายรหัสเรานะ"
"ค่า" เรา2คนเดินคุยไปเรื่อยๆ
"พี่กร พี่อาร์ม นี่น้องน้ำอุ่น น้องเล็กสุด"
"สวัสดีค่ะพี่กร สวัสดีค่ะพี่เขย" พี่อาร์ม อยู่ในสายรหัสเดียวกับฉัน ดีใจมากเลยแหละ
"ฮ่าๆ ดีค่ะน้องเมีย ไงมึงไอ้เกมส์ ให้น้องเมียกูตะโกนบอกรัก ฟินไหมล่ะ" พี่อาร์มหันไปถามพี่เกมส์
"ก็ฟินดีพี่ ฮ่าๆ"
"สวัสดีครับ น้องน้ำอุ่น นี่น้องของน้ำขิงเหรอเนี่ย" พี่กรถามฉันขึ้นมา
"ใช่ค่ะ"
"พี่สาวเป็นดาวคณะบริหาร น้องสาวเตรียมเป็นดาววิศวะเลย" พี่กรพูดต่อ
"น้ำอุ่นคงเป็นได้แค่ดาวซินโดรมค่ะ คิกๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" พวกพี่ๆหัวเราะให้กับฉัน จากนั้นเราก็แยกย้ายกัน
ฉันเดินมาที่รถ ก็เจอกับพี่คิมเข้า
"ตัวเอง เค้าเหนื่อยจัง รับน้องเหนื๊อยเหนื่อย" อ้อนนิดอ้อนหน่อย ฮี่ๆ
"ฮึ" เซ็งกับคำนี้มากกกก
"ตัวเองพูดมากๆหน่อยสิ"
"ฮึ" ยังจะพูดอีก -*-
"คิมคะ ไปห้องลูกปลานะคะ" ยัยนี่มาอีกแล้ว ทำไมชอบมาขัดจังเลยยะ -*-
"ครับ" พูดเพราะจัง ทีกับฉันแค่ 'ฮึ'
แล้วเขาก็เดินออกไป ไปที่ห้องกันอีกแล้ว ทำไมเขาต้องไปที่ห้อง แต่วันนี้ฉันคงไปเฝ้าไม่ได้ เพราะฉันต้องไปซ้อมขึ้นคอนเสิร์ตวันพรุ่งนี้
21.30น.
ฉันซ้อมคอนเสิร์ตเสร็จ ก็กลับมาที่ห้อง นอนเล่นสมาร์ทโฟน ว่าแล้วก็ทักไลน์พี่คิมดีกว่า
~LINE~
-KIM-
NAMAUN : ตัวเองทำอะไรอยู่ 21.31น.
22.45น.
เขายังไม่ตอบกลับมาเลย เฮ้อ ฉันนอนดีกว่า
~LINE~ เสียงไลน์ดัง ฉันเด้งตัวออกจากที่นอน กรี๊ดดดด เขาตอบฉันแล้ว
-KIM-
KIM : เพิ่งถึงห้อง
NAMAUN : ตัวเองถึงช้าจัง
KIM : อืม
NAMAUN : ตัวเองกินข้าวยัง
KIM : ยัง
NAMAUN : ไม่หิวเหรอ
KIM : หิว
NAMAUN : หาอะไรกินด้วยนะคะ
KIM : ไม่มี
NAMAUN : อ้าวตัวเองไม่มีอาหารกระป๋องบ้างเลยเหรอ
KIM : ไม่มี
NAMAUN : มากินบะหมี่ที่หน้าคอนโดเค้าไหม มีอยู่เจ้านึง อร่อยมาก เค้าอยู่คอนโดC
KIM : อีก10นาทีถึง
NAMAUN : เดี๋ยวเค้าลงไปรอนะ
KIM : อืม
ฉันลองชวนเล่นๆ ไม่คิดว่าเขาจะมาจริงๆ ฉันรีบใส่เสื้อคลุมและเดินลงไปที่หน้าคอนโด เขาก็ขับเข้ามาจอดพอดี เราเลยเดินไปที่ร้านบะหมี่กัน
"ตัวเองไปห้องพี่ลูกปลาทำไมเหรอ" ฉันเอ่ยถามขณะที่เรากำลังกินบะหมี่
"ยุ่ง"
"โธ่ ก็อยากรู้ว่ายังมีหวังอยู่ไหม"
"..." เขาไม่ตอบ แต่มองหน้าฉันนิ่งๆ
"เอ่อ กินต่อสิ เดี๋ยวอืด" เขาเอาแต่มองหน้าฉัน ฉันเกร็ง =..=
เรากินบะหมี่กันเสร็จ ฉันก็เดินมาส่งเขาที่รถ
"ขับรถดีๆนะคะ"
"ขึ้นห้องสิ" เขาไม่ยอมออกรถ และบอกให้ฉันขึ้นห้อง สงสัยคงรอส่งฉันก่อน
"ค่าาา" ฉันยิ้มหวานๆ และเดินขึ้นห้องไป
~LINE~
-KIM-
NAMAUN : ฝันดีนะคะ
เขาอ่านแต่ไม่ตอบ ฉันปิดแอปพลิเคชั่นไลน์ แล้วล้มตัวลงนอน
'ติ๊ง' ฉันเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง จะได้นอนไหมคืนนี้ =..=
KIM : อืม
แค่เนี้ย ตอบแค่เนี้ย น้ำอุ่นเซ็ง ฉันเปิดอ่านและปิดโทรศัพท์นอนเลย
10.30น.
~ก๊อก ก๊อก~ ฉันกำลังทำอาหารอยู่ก็มีคนมาเคาะห้องฉัน ทำไมไม่กดออดวะ -*- พอเปิดออกมาก็พบว่าเป็นแพรว
"อ้าว แพรว เข้ามาสิ" สีหน้าแพรวดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"เป็นอะไรหรือเปล่าแพรว" ฉันเอ่ยถามหลังจากที่แพรวเงียบไปนาน
"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยอะ" แพรวตอบกลับมา
"ไม่นิดม้างงง มีไรบอกฉันได้นะ"
"ไว้ฉันพร้อม ฉันจะบอกเธอนะ"
ฉันและแพรวนั่งเล่นกันจนเย็น เลยลุกไปแต่งตัวเตรียมไปคอนเสิร์ตของมหาวิทยาลัย
"น้ำอุ่นแกไปเปลี่ยนชุดเลย" ฉันใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น เดินออกมา แพรวก็โบกมือไล่ให้ฉันเปลี่ยนชุด
"ทำไมอะ"
"มีแต่คนแต่งตัวไปประชันกัน แกจะดับแบบนี้ไม่ได้ มานี่ฉันเลือกเอง" แพรวดึงฉันมาที่ตู้เสื้อผ้า
"ยัยน้ำอุ่น แกไม่มีแบบแซ่บๆ บ้างเหรอ" แพรวถามพร้อมทำหน้าเซ็งๆ
"ไม่มีอะ เดี๋ยวฉันโทรไปขอยืมชุดพี่น้ำขิงก็ได้"
ฉันไม่มีหรอกชุดแซ่บๆ มีแต่ชุดเรียบร้อยน่ารัก แต่พี่น้ำขิง มีเต็มตู้ ถึงจะขนไปห้องพี่อาร์มบ้างแล้วแต่ก็ยังมีที่นี่อยู่หลายชุด ว่าแล้วก็ต่อสายหาพี่น้ำขิง
-พี่น้ำขิง-
"ฮัลโหล พี่น้ำขิง น้ำอุ่นไม่มีชุดสวยๆเลย ขอยืมชุดพี่บ้างได้ไหมคะ"
"ได้สิ แต่ห้ามโป๊มากนะ" ปลายสายตอบกลับมา
"ขอบคุณค่าาา" ฉันกดวางสาย และให้แพรวเข้ามาเลือกชุดให้
ฉันใส่ชุดที่แพรวเลือก และมาแต่งหน้าทำผมนิดหน่อย ดีนะที่คอนเสิร์ตฉันร้องเพลงช้า ถ้าร้องเพลงเร็วชุดนี้คงไม่เหมาะแน่ ฮ่าๆ
"ว้าววว สวยมากแก"
"แกก็สวยมากเลยแพรว"
"ปะ ไปกันเถอะ" เรา2คนก็ออกจากห้อง ขับตรงไปมหาวิทยาลัย
- Writer
