มื้อเย็นท่านแม่ทัพให้บ่าวยกสำรับเข้ามาในเรือนนอน เขาปลุกเนี่ยซวงให้ตื่นแล้วสวมเสื้อตัวกลางให้ จากนั้นก็ออกไปยกสำรับเข้ามาในห้องแล้วพานางไปนั่ง นางหิวมากจึงกินอาหารโดยไม่พูดไม่จา หึ! ตาบ้านี่เอาอกเอาใจนางขนาดนี้ คงรู้ตัวน่ะสิว่าเมื่อครู่กินนางดุขนาดไหน ทำเอานางหมดเรี่ยวหมดแรง พอเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเนี่ยซวง มุมปากเขากลับหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มละไม
"โกรธข้าหรือ เมื่อครู่มิใช่เจ้าพยักหน้าหรอกหรือ"
เนี่ยซวงแทบจะอาหารติดคอ ดวงหน้างามแดงก่ำ ไอ้คนเจ้าเล่ห์! หากมิใช่เขาเล้าโลมจนนางอ่อนระทวย มีหรือนางจะพยักหน้าตกลง แต่กินก็กินไปแล้ว มาโมโหตอนนี้มีประโยชน์อะไรกันเล่า เนี่ยซวงยกน้ำแกงขึ้นดื่มให้คล่องคอแล้วก็กินข้าวต่อไม่สนใจเขา
พอสำรับถูกยกออกไป น้ำร้อนก็ถูกยกเข้ามา ห้องอาบน้ำอบอวลไปด้วยไอน้ำกรุ่น เนี่ยซวงเหนียวเหนอะไปทั้งตัว นางจึงอดใจไม่ไหว ชะเง้อมองไปทางห้องอาบน้ำอยู่บ่อยครั้ง
"ฉีหลิน เรียกเสี่ยวซา
