ครื่ดด ครื่ดด เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์พายุ คนตัวโตงัวเงีย คว้าโทรศัพท์หยีตาดูหน้าจอ คุณมี้ เขารีบกดรับ
"ฮัลโหลครับ" พี่พายุอยู่ที่ไหนคะ อืม เขาอึกอัก ตอบมี้มาเดี๋ยวนี้ พายุเงียบ ถ้างั้นมี้ให้เวลาสามชั่วโมงพี่พายุต้องกลับถึงบ้าน ไม่งั้นมี้จะยึดรถทุกคัน ห้ามใช้รถทั้งคู่เลย
"เข้าใจแล้วครับรีบไปเลยครับ"
พายุส่งเจ้าเอยเสร็จก็รีบบึ่งกลับบ้าน
เขามาถึงพร้อมๆกับสายฟ้า "สวัสดีครับคุณมี้" อบิเกลมองลูกชายทั้งคู่ของเธออย่างเอาเรื่อง นั่งเลยค่ะ
"ป๊าครับ" สองคนเรียกหาตัวช่วย เจเจเดินมานั่งด้วย อบิเกลกอดอก มองพายุ
"เมื่อคืนพายุ พาใครไปบ้านที่เขาใหญ่ แม่บ้านบอกว่าเห็นลูกอุ้มเด็กเข้าบ้านตอนตีห้า" เด็กเหรอครับ ใช่เขาบอกว่าเห็นลูกอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กเข้าบ้าน บอกมี้มาตามตรงนะ
"ไม่เล็กนะครับ...." พี่พายุที่มี้ถามคือหมายถึงอายุ ไม่ใช่ไซซ์ อย่ามากวนมี้ เจเจกลั้นขำ
"อายุก็ไม่เด็ก เจ้าเอยเรียนมหาลัยเดีย
