พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย

บทที่11 เริ่มถอย

สองอาทิตย์ที่ผ่านมา

เจ้าเอยคอยตามพายุตลอดตัวติดเขา ไปดูเขาซ้อมที่ห้องซ้อม ไปดูเขาเล่นที่ร้าน why? บางวันเขาก็หาข้ออ้างมาค้างกับเธอบางวันเธอก็ไปค้างที่บ้านเขา แล้วก็มีอะไรกันตลอด ดูเหมือนจะมีความสุขดี แต่สำหรับเจ้าเอยเริ่มไม่ใช่ เพราะไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน นานะก็ตามไปอยู่ด้วยตลอด ยกเว้นแค่เวลาเขามานอนกับเจ้าเอย

วันนี่ก็เช่นกัน.... เจ้าเอยนั่งอยู่ในห้องซ้อม นานะนั่งคุยนั่นนี้กับทุกคนเธอทำตัวเหมือนเป็นคนสำคัญของทุกคน ส่วนเจ้าเอยนั่งเงียบๆ เริ่มอยากจะมีสถานะของตัวเองบ้าง เพราะตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเขากันแน่

พายุหันมามองเธอ วันนี้ดูเธอเงียบๆ เจ้าเอย เขาเรียกเธอให้ไปนั่งใกล้ๆ เจ้าเอยเดินไปหาเขา

"เป็นอะไรทำนั่งเงียบๆ" เอยไม่รู้จะพูดอะไร ขอกลับก่อนได้ไหมคะ

"เบื่อเหรอ" ค่ะเบื่อ เอยกลับนะคะ

พายุไม่ได้พูดอะไร เจ้าเอยกลับออกมาเธอเบื่อจริงๆ เบื่อนานะ เบื่อไปหมด แล้ววันนี้เธอก็ไม่ไปดูพายุเล่นที่ร้านด้วย

พายุมองหาเจ้าเอย เธอไม่มาเหรอวันนี้ นาทีเดินมาหาพายุมองหาเจ้าเอยเหรอ

"เจ้าเอยเขาไม่มาหรอกวันนี้ ผิงผิงบอกว่านัดทานข้าวกัน แล้วก็พรุ่งนี้จะไปเที่ยวกัน" นาทีบอกพายุเมื่อเห็นเขาเอาแต่มองหาเจ้าเอย

"เหรอเจ้าเอยไม่เห็นบอกเลย" ก็นานะตามมึงตลอด เจ้าเอยรำคาญแล้วกูว่า

พายุเล่นดนตรีเสร็จโทรหาเจ้าเอย เธอรับสายเขา

"เจ้าเอยพี่จะไปหา" เอยไม่ได้อยู่คนเดียวค่ะ อยู่กับใคร เพื่อนมาค้างด้วยค่ะ พรุ่งนี้จะไปเที่ยวกัน

"จะไปไหนไม่คิดจะบอกพี่บ้างเลยเหรอ"

"ก็พี่ไม่ใช่ผู้ปกครองเอยนี่ค่ะ เอยก็โตแล้วไม่น่าจะต้องขออนุญาตใคร" เขาเงียบไป พี่พายุมีอะไรอีกรึเปล่าค่ะ ไม่มี

"เอยขอวางสายนะคะ"

พายุขับรถกลับบ้าน ความคิดในหัวดีกันยุ่งไปหมด เจ้าเอยเป็นอะไรเขาก็อยู่กับเธอตลอด แล้วทำไมอยู่ๆก็มาทำตัวห่างเหิน

เช้าวันต่อมา

"...." เจ้าเอยไปเที่ยวกับเพื่อนๆเดินขึ้นเขากัน เธอโพสต์ IG พายุเข้ามาดูเจ้าเอยดูร่าเริงสนุกสนานดี ทำไมเขาต้องมาคอยกังวล

"เจ้าเอยถอดใจเรื่องพี่พายุแล้วเหรอ...?" ยังหรอก แต่ไม่อยากไปตามเขาแล้วอ่ะ นานะตามเขาไม่ห่างเลย ฉันเบื่อ ฉันเลยออกห่างๆบ้างดีกว่า เผื่อพี่เขาจะได้ตัดสินใจ รวมถึงตัวเองด้วย

"นอยด์เหรอ ผิงผิงจับแขนเธอเริ่มเป็นห่วง" ก็นิดนึงแหละ

"เจ้าเอยแล้วปิดเทอมจะกลับไทยไหม...?" พวกเธอก็รู้อยู่ว่าฉันไม่อยากกลับ

"ฉันเข้าใจเธอเจ้าเอย"

"แต่ก็ต้องกลับแหละเพราะเทอมที่แล้วก็ไม่ได้กลับ คุณแม่น่าจะบ่นถ้าไม่กลับอีก" ลูกหว้ากับผิงผิง พยักหน้าเข้าใจ

สองวันต่อมา

@ มหาลัย

"...."

เจ้าเอยนั่งอยู่กลับกลุ่มเพื่อนๆ พี่นาทีเดินมาหาผิงผิง พายุเดินตามมาด้วย นานะวิ่งตามทั้งคู่มา พายุมองเจ้าเอย สองวันแล้วเธอไม่ทักหาเขาเลย เขาอยากคุยเหมือนกันว่าเป็นอะไร

"น้องๆวันเสาร์นี่วันเกิดพี่ เราจะจัดกันที่บ้านพายุน้องๆมาสนุกด้วยกันนะคะ ผิงผิง เจ้าเอย ลูกหว้า นานะเอ่ยชวนทุกคน วง Hunter จะไปเล่นให้ด้วยนะคะ สนุกแน่ๆ"

ผิงผิง เจ้าเอย ลูกหว่า ยิ้มให้นานะตามมารยาท

"เจ้าเอยให้พี่ไปรับไหมพายุหันมาถามเธอ" ค่ะ เธอตอบรับ ผิงผิงมองหน้าเธอ

ทำไงได้ละก็เธอยังไม่อยากยอมแพ้ ถึงจะนอยด์100%แล้วก็ตาม

@วันเกิดนานะ

พายุมารับเจ้าเอย เธอขึ้นมานั่งบนรถเขา เขามองเธอยิ้มๆ

"ตัวหอมจัง" ค่ะ? พายุยิ้ม

"วันนี้ทำไมแต่งตัวน่ารักจัง" คนโดนชมตรงๆถึงกับแก้มแดง พี่พายุชมเอยเป็นด้วยเหรอคะ

"เราแต่งแบบนี้ดูแปลกตาน่ะ ปกติเราสาวเซ็กซี่ไม่ใช่เหรอ" เขาพูดยิ้มๆ บางทีเซ็กซี่เยอะไปผู้ชายก็ไม่ชอบมั้งค่ะ ลองเปลี่ยนแนวดูบ้าง พายุเลิกคิ้วมองเธอ

"แต่ถ้าทำทุกอย่างแล้วเขายังไม่ชอบอีก ก็คิดว่าจะถอยแล้วค่ะ" พายุฟังเงียบๆ

เจ้าเอยกับพายุมาถึงบ้าน นานะอยู่ที่บ้านเขาแล้ว

"พายุมาเร็วจังคนอื่นจะมากันรึยัง ฉันยังจัดอาหารไม่เสร็จเลย เธอเดินเข้ามาคุยกับพายุ" ยิ้มให้เจ้าเอยนิดนึงบอกให้เธอนั่งก่อนสิ

"พี่ยังไม่ได้แต่งตัวเลยดีนะที่เมื่อคืนนอนที่นี่ได้เตรียมสถานที่ไว้ก่อน ไม่งั้นวันนี้ไม่ทันแน่ๆ" เธอร่ายยาวให้เจ้าเอยฟัง

"...." เจ้าเอยสังเกตเสื้อที่นานะใส่อยู่คือเสื้อพายุแล้วเป็นตัวเดียวกับที่เขาให้เธอใส่ แล้วนานะบอกว่าเธอนอนที่นี่งั้นเหรอ

"นานะไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการให้" ขอบคุณนะพายุ น่ารักที่สุดเลย

"เจ้าเอย" พี่สายฟ้าเรียกเธอ เจ้าเอยยิ้มให้เขา พี่สายฟ้ามีอะไรให้เอยช่วยไหมค่ะ

"ไม่มีครับนั่งสวยๆดีกว่านะ"

เจ้าเอยนั่งมองพายุ ที่วุ่นวายทำนั้นทำนี่ เธอไม่อยากช่วยเริ่มเบื่อ ก็เลยหนีไปนั่งคนเดียวแถวสระว่ายน้ำ

พายุเดินหาเจ้าเอยทั่วบ้าน ไปเจอเธอนั่งอยู่ที่สระว่ายน้ำ

"เจ้าเอย" คนตัวเล็กหันมามองเขา หิวรึเปล่า ไม่ค่ะ งานจะเริ่มกี่โมงค่ะ คนอื่นใกล้มากันแล้วแหละ

"แล้วทำไมพี่รีบไปรับเอย"

"เบื่อเหรอรึเป็นอะไร" เบื่อค่ะ เอยขอตัวกลับได้ไหมคะ ไปนอนในห้องพี่ก่อนไหม เจ้าเอยส่ายหน้า

"พายุ" นานะเดินมาเรียกเขา

เจ้าเอยลุกขึ้น "พี่ไปเถอะค่ะดูยุ่งๆกัน เอยกลับดีกว่า" เจ้าเอยเสร็จงานแล้วพี่จะไปส่งเองพี่เป็นคนไปรับเรามา เจ้าเงียบนั่งลงที่เดิม

พายุเดินไปหานานะ เพื่อนๆทยอยเริ่มมากันแล้ว

ผิงผิงมากับพี่นาที เธอเดินมาหาเจ้าเอย เจ้าเอยเห็นผิงผิง ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"เจ้าเอยเป็นอะไร" เธอดึงเจ้าเอยมาคุยกันสองคน เป็นอะไรเจ้าเอยเกิดอะไรขึ้น

"นานะเขานอนที่นี่เมื่อคืน ตอนฉันมาเขาใส่เสื้อพี่พายุออกมาต้อนรับฉัน แล้วที่ทำให้ฉันนอยด์ไปมากกว่าเดิมคือ เป็นเสื้อตัวเดียวกับที่เขาเคยให้ฉันใส่ ฉันคงต้องถอยจริงๆแล้วแหละผิงผิง ที่จริงฉันไม่ควรมางานนี้ด้วยซ้ำ เขาถึงขั้นจัดงานวันเกิดให้นานะที่บ้านเขาขนาดนี้ ฉันยังจะหน้าด้านมาอีก"

"ไหวไหมเจ้าเอย กลับไหมฉันกลับด้วย"

"เธอมากับพี่นาทีมาถึงกลับเลยจะน่าเกลียด ฉันจะกลับตั้งนานแล้วแต่พี่พายุไม่ยอมบอกว่าเขาจะไปส่ง"

"พี่พายุอะไรของเขา จะรั้งแกไว้ทำไม" เจ้าเอยส่ายหน้า

"สองสาวมานี่สิ" นาทีเรียกทั้งคู่ พายุเดินมาหาเจ้าเอย จับมือเธอให้เดินตามเขามาในครัว

"เจ้าเอยหิวรึเปล่ายังไม่ทานอะไรเลย" เขาป้อนซูชิให้เธอ เจ้าเอยส่ายหน้า เอยไม่ชอบซูชิค่ะ

นานะเดินมาเรียกเขา พายุมองเจ้าเอย เขาไม่สนใจนานะ คึบไก่ทอดมาป้อนให้เธอ

"ทานหน่อยได้ไหมเจ้าเอย" เอยทานเองค่ะ พี่ไปเถอะค่ะ"

"ทำไมไล่พี่ให้ไปไม่อยากอยู่ใกล้ๆแล้วเหรอ" เอยไม่ได้ไล่นะคะก็เขามาตามตลอด

นานะเดินมาเรียกเขาอีก บอกว่าทุกคนพร้อมกันแล้วรอมือกีตาร์ พายุมองเธอ จับมือเธอเดินออกมาด้วย

เจ้าเอยนั่งฟัง วง Hunter ร้องเพลงกัน เสร็จแล้วได้เวลาเป๋าเค้ก พายุถือเค้กมาให้ ทุกคนช่วยกันร้องเพลง นานะเป่าเค้กแล้วก็หอมแก้มพายุ พายุอึ้งไปเหมือนกัน แล้วเธอก็พูดขอบคุณเขาต่อ ขอบคุณที่ช่วยเป็นธุระจัดงานวันเกิดให้เธอ ทำให้วันเกิดปีนี้ของเธอมีความหมายขี้นมา บลาๆๆ บลาๆๆๆ

เจ้าเอยไม่อยากฟัง เดินไปเข้าห้องน้ำ เธอออกมาจากห้องน้ำ พี่มือกลองกำลังจะขอตัวกลับก่อน เจ้าเอยเลยขอติดรถเขากลับด้วย พายุเดินมาส่งเจ้าเอยที่รถเพื่อน

"ถึงห้องแล้วทักหาพี่ด้วย" เจ้าเอยไม่ตอบ เขาเปิดประตูรถให้เธอ บอกเพื่อนขับรถดีๆ

"...." เจ้าเอยนั่งเงียบมาตลอดทาง พี่มือกลองมองเธอเหมือนเขาเข้าใจความรู้สึกเธอ แล้วก็รู้สึกเห็นใจเจ้าเอย แต่ไม่ได้พูดอะไร

เจ้าเอยมาถึงที่พักได้แต่ร้องไห้ แล้วก็ทำใจ รีบบอกตัวเองให้มูฟออนให้ไว