Chapter 17: Why?
Rox's POV
Tahimik akong naglalakad papunta sa room ko. Sabagay, nagiging madaldal lang naman ako kapag kasama si Jaz kasi maingay siya. O kaya napipilitan akong dumaldal para di kami amagin dahil sobrang tahimik kapag kasama ko si-bigla tuloy akong nalungkot nang maalala ko si Zeph. Nasa'n ka na ba kasi Zeph?
Pagdating ko sa room ay naabutan ko si Jaz na kumakain ng... Breadstix. Nananadya ba talaga siya?
"Oh bakit ang sama ng tingin mo sakin?" Inosenteng tanong ni Jaz sakin na natigilan sa pagnguya ng breadstix.
Sumimangot ako at umupo nalang. Dito ako ulit umupo sa upuan ni Zeph. Miss ko na siya, miss ko na siya ng sobra sobra.
Kahit masungit 'yun, kahit matapang 'yun, kahit di palaimik 'yun, kahit masama makatingin 'yun, kahit-
"Kinain na ng sistema ng blackboard
