ย้อนเวลามาเปลี่ยนผู้ชายไม่เอาไหนให้กลายเป็นยอดสามีในยุค80

บทที่ 1 พี่ซื้อเธอแล้ว

เพียงประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากชายหนุ่มปริศนา ก็สร้างเสียงซุบซิบนินทาในหมู่ชาวบ้านที่กำลังมุงดูเหตุการณ์ได้ไม่น้อย

เจียงจวินที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบหันไปมองในทันที ก่อนจะแอบก่นด่าในใจ

เวรละสิ!!!กำลังจะหาทางหนีลุงหน้าเงินมาได้ แต่กลับต้องมาเจอผู้ชายติดเหล้าอีก นี่มันเวรกรรมอะไรกันวะเนี่ย

เจียงจวินไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังเช่นนี้มาก่อน ตอนที่เธออยู่ในยุคปัจจุบันนั้นเธอช่างสุขสบายเหลือเกิน เพิ่งเรียนจบก็ท่องเที่ยวยังไม่ต้องรีบทำงานเพราะบ้านค่อนข้างมีฐานะ แต่เมื่อมาอยู่ในร่างนี้ชีวิตช่างน่าเศร้าเหลือเกิน

กู้ชินที่ได้ยินว่าตนเองกำลังจะได้เงินถึงหนึ่งพันหยวนก็ตาลุกวาว เงินเพียงเท่านี้สำหรับเขาแล้วมันมากมายเหลือเกิน สามารถนำไปแอบเล่นการพนันได้อีกหลายวัน เมื่อคิดได้เช่นนี้กู้ชินจึงยิ้มก่อนจะเอ่ยพูด

“ได้สิ เช่นนั้นจ่ายหนึ่งพันหยวนมาแล้วเอาตัวพวกมันไปเลย อ้อ ไหนละเงินส่งมาสิ”

ชายหนุ่มปริศนาส่งเสียงเหอะออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะควักเงินหนึ่งพันหยวนส่งให้กู้ชิน

“เอาสัญญากู้เงินมาด้วย”

“อ้อ ได้เลยเอาไปสิ”

กู้ชินยื่นใบสัญญากู้เงินส่งให้ชายผู้นั้น เขารับมันมา ก่อนจะพับเก็บเอาไว้ และหันมามองเจียงจวินกับเจียงเป่า

“น้องสาว ไปบ้านพี่เถอะ พี่ซื้อเธอแล้ว”

เจียงจวินหมดคำจะเอ่ย นางก้มลงมองเจียงเป่าที่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะครุ่นคิดในใจ

เอาเถิด อย่างน้อยก็ดีกว่าถูกกู้ชินขายไปที่อื่น หากเป็นแบบนั้นเธออาจจะหาทางรอดยากกว่านี้เป็นแน่ ยังไงก็ยังถูกขายให้คนในหมู่บ้านน่าจะยังพอเจรจาต่อรองกันได้

เจียงจวินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและอุ้มเจียงเป่าเอาไว้ในอ้อมกอด ยามนี้ใบหน้าของเธอมอมแมมไม่น้อยเลย เมื่ออุ้มเจียงเป่าแล้ว นางจึงจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาที่เรียบเฉย

เขาคนนี้มีชื่อว่าเซียวซา เป็นลูกชายของคนเล็กของบ้านเซียว ปีนี้ก็อายุยี่สิบปีแล้ว แต่กลับทำตัวไร้อนาคตไปวันๆ นอกจากจะไม่ค่อยช่วยงานที่บ้านแล้ว เขายังเอาแต่ดื่มสุรา ใครที่หาเรื่องเขาก็ทุบตีอย่างไม่ไว้หน้า ได้ยินว่าเขายังมีดวงกินภรรยาอีกด้วย ก่อนหน้านี้แม่ของเขาได้หาคู่หมั้นให้เขาถึงสองคน แต่หญิงสาวทั้งสองคนนั้นกลับล้มป่วยตายอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ไม่มีผู้หญิงคนไหนในหมู่บ้านอยากจะหมั้นหมายกับเขาอีกเลย

หลังจากเรียนจบมัธยมปลายจากโรงเรียนในเมือง เซียวซาก็ไม่สนใจเรียนต่ออีก พ่อแม่เขาตักเตือนเท่าใดเขาก็ไม่ฟัง

ต่างกับเจ้าของร่างเดิมนี้ที่อยากเรียนแต่แม่กลับไม่มีเงิน โชคที่ในชาติปัจจุบันก่อนจะย้อนเวลามาที่นี่เธอเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว จึงมีความรู้อยู่บ้าง

เมื่อหนึ่งปีก่อน เจียงจวินตามแม่มาอยู่ที่หมู่บ้านชิงหลงแห่งนี้และได้พบกับเซียวซา วันแรกที่เธอมาตลาดเพื่อซื้อของกลับพบกับเซียวซา เขาใช้คำพูดหยอกเย้าอยากทำความรู้จักกับเธอ แต่เธอไม่สนใจ คิดว่าเพียงทำเป็นมองไม่เห็นผู้ชายหน้าไม่อายผู้นี้ก็คงไม่มายุ่งกับเธออีก

แต่ใครจะคิดเซียวซากลับวิ่งไล่ตามนางมาจนถึงบ้านเพราะอยากรู้จักชื่อของนาง

นับแต่นั้นเซียวซาก็เหมือนตัวอันตรายที่เธอไม่อยากเข้าใกล้

แต่ท้ายที่สุดวันนี้ เธอก็ต้องถูกเขาซื้อตัวไปจนได้

ในขณะที่กำลังเดินตามเขา เจียงจวินก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยกับเซียวซาทันที

“นี่คุณ คือว่าตอนนี้ศพแม่ของฉันยังไม่ได้ฝังเลย ยังอยู่ในบ้าน ฉันขอกลับไปทำศพให้แม่ก่อนได้ไหม”

เซียวซาที่ได้ยินเช่นนั้นก็หยุดชะงักฝีเท้า ก่อนจะหันกลับมามองเจียงจวินและยิ้มเล็กน้อย

“ได้สิ อย่างนั้นเราก็ไปด้วยกัน”

“ไม่ต้อง ฉันไปเองได้”

“ไม่ได้ หากน้องสาวคิดหนีแล้วพี่ซาจะทำยังไงละ อุตส่าห์ซื้อตัวมาตั้งหนึ่งพันหยวนเชียวนะ”

เจียงจวินที่ได้ยินเช่นนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น ในใจอยากซัดหมัดใส่หน้าเซียวซาสักยกแต่ก็ต้องพยายามอดทนเอาไว้

เมื่อไร้หนทางจะคัดค้าน นางจึงยอมให้เซียวซาตามมาด้วย ใช้เวลาไม่นานก็จัดการฝังศพแม่ของเธอได้ พิธีการไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก ก็ฝังไปตามยถากรรม โชคดีเพียงใดแล้วที่ยังมีที่ให้ฝังไม่ต้องถูกนำไปทิ้งเป็นศพไร้ญาติในป่า

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เซียวซาก็พาเจียงจวินและเจียงเป่ามาที่บ้านตระกูลเซียวในทันที

เดิมทีเจียงจวินพอจะรู้จักคนบ้านตระกูลเซียวอยู่บ้าง เพราะแม่ของเธอเป็นเพื่อนรักกับแม่ของเซียวซา อีกทั้งยังเคยให้ความช่วยเหลือกันมามาไม่น้อย แต่ทว่าเธอไม่ได้สนิทสนมกับตระกูลเซียวมากเท่ากับแม่ของเธอ การมาที่บ้านของเขาจึงทำให้เธอรู้สึกวางตัวไม่ถูกและค่อนข้างอึดอัด

บ้านเซียวทำอาชีพปลูกดอกไม้ อีกทั้งยังมีสวนผลไม้และสวนผักมากมาย เรียกได้ว่าบ้านเซียวมีฐานะร่ำรวยที่สุดในหมู่บ้านแล้ว ดูจากของใช้ที่มีครบทั้งตู้เย็น โทรทัศน์และเครื่องซักผ้า ก็พอจะบ่งบอกฐานะได้ไม่ยาก อีกทั้งคนในหมู่บ้านก็ยังหาเงินได้จากการรับจ้างทำงานให้กับบ้านเซียวด้วย

บ้านเซียวมีลูกสามคน ลูกชายคนโตมีชื่อว่าเซียวตั๋ว ตอนนี้เป็นทหารอยู่ในกองทัพ ส่วนลูกคนที่สองเป็นลูกสาวมีชื่อว่าเซียวหยี่ เมื่อสองเดือนก่อนเพิ่งแต่งงานออกไป ส่วนคนที่สามคือเซียวซา ลูกชายที่ไม่เอาไหนที่สุดในบ้านเซียว

เจียงจวินชะงักฝีเท้าไม่กล้าเดินเข้าไป และก็มลงมองดูเจียงเป่าที่กอดคอเธอเอาไว้แน่น เซียวซาหันกลับมามองหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้เธอ

“น้องสาว รีบเข้ามาสิ ไม่ต้องกลัวนะ พ่อแม่ของพี่ใจดีมาก”

เจียงจวินถอนหายใจออกมาเล็กน้อย คำก็น้องสาวสองคำก็น้องสาว วาจาราวกับพวกนักเลงเกี้ยวพาหญิงสาวนั้นมันคือสิ่งใดกัน

เจียงจวินไม่ตอบ เพียงเดินตามเซียวซาเข้าไปอย่างเงียบๆ เข้ามาได้ไม่นานก็พบกับชายหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในบ้าน เธอจำได้ว่าเขาคือพ่อแม่ของเซียวซา

“อาซา กลับมาแล้วหรือ ให้ตายสิ!!กลิ่นสุราหึ่งขนาดนี้ ลูกเมามาอีกแล้วหรือ”

แม่ของเซียวซาเอ่ยพลางมองดูลูกชายตนด้วยสีหน้าเอือมระอา ด้านพ่อของเขานั้นไม่เอ่ยสิ่งใดเพียงถอนหายใจออกมาเงียบๆ เซียวซายิ้มตาหยี ใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่านเพราะฤทธิ์สุรา ก่อนจะเอ่ยกับแม่ของตนเอง

“แม่ครับ ผมซื้อเจียงจวินและน้องสาวของเธอมาจากลุงใจชั่วในราคาหนึ่งพันหยวนครับ แม่ยังขาดคนช่วยทำงานบ้านไม่ใช่หรือ เช่นนั้นก็รับเธอเข้ามาทำงานสิครับ อ้อ ให้เธอคอยดูแลผมด้วยก็ได้”

“ลูกเอาเงินที่ไหนไปซื้อเธอมา?”

“เงินที่ได้มาจากการขายผักของเราครับ”

แม่ของเซียวซาที่ได้ยินว่าบุตรชายใช้เงินไปถึงหนึ่งพันหยวนก็ลมแทบจับ อีกทั้งเงินนั้นก็เป็นเงินที่เพิ่งขายผักงวดใหม่อีกด้วย แต่เพราะความรักลูกจึงไม่ได้เอ่ยสิ่งใดก่อนจะหันมามองเจียงจวินและเจียงเป่าด้วยแววตาที่เวทนา

เด็กสองคนนี้คือลูกสาวของเพื่อนรักเธอที่ชื่อกู้ซิน ช่างน่าสงสารเหลือเกิน ตั้งแต่สามีตายไป กู้ซินก็มีชีวิตลำบาก คิดจะพึ่งพาพี่ชายเพียงคนเดียวเช่นกู้ชินแต่กลับคิดผิด ตาแก่กู้ชินมันหน้าเงินอย่างกับอะไรดี

เห้อ!!!ได้ยินว่ากู้ซินสหายรักของนางตายลงเมื่อวานนี้ เดิมทีคิดจะไปเยี่ยมเสียหน่อยแต่เพราะไม่มีเวลาทำได้เพียงส่งยาไปให้บ้าง มารู้อีกครั้งก็คือสหายรักตายไปเหลือเพียงหลานสาวตัวน้อยสองคนที่น่าสงสารนี่เสียแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแม่ของเซียวซาก็ถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง พลางครุ่นคิดในใจ

เอาเถิด ถือว่าช่วยคน แต่ก่อนกู้ซินก็มีบุญคุณช่วยเหลือเธอไม่น้อยเลย

“อืม อย่างนั้นเธอกับน้องสาวก็มาอยู่ที่นี่อย่างสบายใจเถิด เธอทำอาหารทำงานบ้านเป็นหรือไม่”

เจียงจวินที่ได้ยินเช่นนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย นับว่าสวรรค์ยังเข้าข้างเธออยู่ แม่ของเซียวซานับว่าเป็นคนดี ส่วนเรื่องงานบ้านงานครัวเธอเองชอบทำไม่น้อยนั่นจึงไม่ใช่เรื่องยาก

“ได้ค่ะป้าเซียว หนูกับน้องจะทำงานอย่างเต็มกำลัง”

“ดี เช่นนั้นป้าจะจัดห้องพักให้เธอนะ ไปพักที่ห้องของแม่บ้านคนเก่าเถอะ เขาย้ายออกไปนานแล้ว”

“ขอบคุณค่ะป้าเซียว”

เจียงจวินเอ่ยก่อนจะเดินตามคุณแม่ของเซียวซาไปที่ด้านหลังบ้าน ส่วนเซียวซานั้นมองตามเจียงจวินไปก่อนจะยิ้มออกมา

น้องสาว ในที่สุดเราก็ได้อยู่บ้านเดียวกันเสียที

เขาเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนหมดสติไป

ให้ตายเถิด!! วันนี้ดื่มเยอะจนภาพตัดเลย