สิงหนาทเดินมาหากัญญาภรณ์ที่ยืนอยู่กับสุชาติและคนงานอีกราวห้าคน เขามองเธอมาแต่ไกล สายตาที่มองไม่ได้เกลียดชังหรือไม่พอใจที่บิดาประกาศสถานะของเธอให้ทุกคนในโรงงานรู้ แต่เป็นสายตาชื่นชมเพราะทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า กัญญาภรณ์สวย น่ารัก เป็นกันเอง ไม่ถือตัว ยังพูดอีกว่า เขาตาถึงที่หาสตรีหน้าตาสวยและนิสัยดีมาเป็นคู่ครอง ทำให้คนเป็นสามีถึงกับตัวลอย
“แพร” เจ้าของชื่อหันมาตามต้นเสียง “เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกัน”
“ค่ะ”
“ฉันจะให้ป้าอิ่มจัดอาหารไปให้เธอในออฟฟิซนะ ส่วนฉันจะไปกินกับคนงานที่โรงครัว” เขาบอกเมียลับที่ไม่ลับอีกต่อไป
“ทำไมต้องกินแยกกันด้วยล่ะ” กัญญาภรณ์ถาม
“ปกติฉันก็กินกับคนงานที่โรงครัว เธอมาที่นี่วันแรกฉันก็เลยให้เธอกินในออฟฟิซ” จะว่าไปสิงหนาทกับกัญญาภรณ์เหมือนคนแปลกหน้าที่เพิ่งมาอเจอกัน และเป็นสามีภรรยาโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เขาและเธอต่างฝ่า
