สายวันต่อมา
เกือบสิบโมงแล้ว ทว่าสองคนที่นอนหลับบนเตียงไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ทั้งคู่หลับเป็นตายราวกับว่า สูญเสียพลังงานจนเหลือศูนย์ การนอนพักผ่อนคือวิธีเดียวที่จะเรียกพลังงานที่สูญเสียไปให้กลับคืนมา เมื่อคืนนี้กว่าสงครามสวาทจะสิ้นสุดลงก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งครึ่ง หลังจากจบภารกิจสวาทสุดท้าย สิงหนาทกับกัญญาภรณ์ก็หลับสนิท จมอยู่ในห้วงนิทรา กรนครอกหมดเรี่ยวแรง
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…
เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเวลาไว้ที่ 10.00 น. ดังขึ้นหลายครั้ง หลายครั้งมากกว่าที่สิงหนาทจะขยับตัวเป็นคนแรก เขาพลิกจากท่านอนคว่ำหน้ากับหมอนเป็นนอนหงาย
“ใครมาตั้งนาฬิกาปลุกแถวนี้วะ คนจะนอน” คนไม่อยากตื่นบ่นเสียงค่อนข้างดัง เพราะห้องนอนของเขาไม่เคยมีนาฬิกาปลุกมาก่อน แต่อยู่ๆ ก็เกิดเสียงนี้ขึ้นมา เป็นเสียงที่ดังน่ารำคาญทว่าสิงหนาทก็ไม่ได้ทำให้เสียงนั้นดับลง
เขาหลับต่อ...
