“ไม่ไหวแล้ว”
น้ำอ้อยหยัดร่างขึ้นจากเตียงนอน ด้วยรู้ว่าอารมณ์บางอย่างที่สุมรุมอยู่ลึกๆ ภาย ในอกนั้นดูจะเพิ่มพูนรุนแรงขึ้นทุกที มันทำให้กระสับกระส่ายและร้อนรนจนต้องเดินลงมาที่ชั้นล่างของบ้าน
ได้ยินเสียงนางรำเพยผู้เป็นมารดากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำหลังครัว น้ำอ้อยรีบย่องมาเปิดตู้เย็น เพราะรู้สึกว่าคอของตัวเองนั้นแห้งผาก อยากดื่มน้ำ
แต่พอเปิดตู้เย็นออกมา... สิ่งที่สะดุดตากลับไม่ใช่ขวดน้ำ แต่เป็นกล้วยหอมใบเขื่อง สีเหลืองอร่าม หล่อนรีบเด็ดออกมาหนึ่งใบ มองขวามองซ้าย... แล้วก้าวยาวๆ กลับขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเอง
ครู่สั้นๆ ต่อมา
“คุณเคนขา... อูย... กระแทกเข้ามาค่ะ... หนูอยากโดนของคุณเคน... ซี้ด”
ตาหลับพริ้ม ริมฝีปากระริกสั่น พึมพำถึงเจ้าของไร่อ้อยมากเสน่ห์คนนั้น มือข้างหนึ่งกดกล้วยหอมเข้ามาในร่องสวาทของตัวเอง
