นอนอย่างอารมณ์เสีย เพราะเขาล่วงหน้าไปก่อนเหมือนกับหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา ดีที่สุดนาวินก็ทำได้แค่เพียงจอดจ่อ ยังไม่ทันได้กระแทกเข้าไปเลยด้วยซ้ำ ก็เกิดอาการล่มปากอ่าวเสียก่อนที่เรือจะทันได้เคลื่อนเข้าไปจอดเทียบท่าซึ่งอ้ารอเก้อ
“ผมขอโทษ”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด รู้ว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ไม่สามารถส่งเธอไปสู่สวรรค์
นีรชาเหลียวกลับไปมองสามีที่นอนหงายอยู่ข้างๆ เธอเห็นเขาหอบแฮ่กเหมือนลูกสุนัข คงเป็นเพราะว่าสุขภาพของเขาไม่ค่อยแข็งแรง
นาวินพยายามใช้มือข้างหนึ่งปลุกปลอบความเป็นชายของตนที่สิ้นฤทธิ์ราบคาบ ไม่เคยสอดใส่ได้สำเร็จเลยสักครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะวิน”
มือเรียวลูบไล้ต้นแขนของสามี นีรชาเคยอ่านมาจากหนังสือจิตวิทยาการร่วมรัก ว่าภรรยาที่ดีไม่ควรซ้ำเติมในความล้มเหลวของสามี เพราะมันเป็นเรื่องซับซ้อนอ่อนไหวที่อา
