“บอกแล้วไงว่าเราจะไม่ทำอีก”
หญิงสาวพยายามข่มความปรารถนาที่สะท้อนวิบวับอยู่ในดวงตาของเขาและเธอที่แลสบกันไปมา
“ก็ผมทนไม่ไหวนี่ครับ พี่นีทั้งสวยทั้งเย้ายวนใจ น่า… เหลือเกิน ขอให้ผมชื่นใจอีกสักครั้งนะครับ”
“ไม่มาร์ค! พี่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่ทำอีก”
“โธ่พี่นีจ๋า… ถ้าพี่วินกลับมาผมคงหมดโอกาสจะทำอย่างนี้กับพี่ ผมรู้ว่าโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีเข้ามาในชีวิตบ่อยๆ ถ้าพี่นีต้องการผมเหมือนอย่างที่ผมต้องการพี่… เราจะทนทรมานกันอยู่ทำไม ในเมื่อตอนนี้เรามีโอกาส”
มาร์คพูดถูกทุกอย่าง นาทีนี้มันคือ ‘โอกาส’ ซึ่งเขาและเธอควรไขว่คว้าเอาไว้ที่สุด
ได้ยินเพียงเท่านั้นมือไม้ของนีรชาก็อ่อนเปลี้ยเหมือนต้องมนต์พิศวาส เป็นอีกครั้งที่ความต้องการพลุ่งโพลงขึ้นมามีอำนาจอยู่เหนือเหตุผลและความผิดชอบชั่วดี
“อย่าคิดมากนะครับพี่นี… ”
มาร์คโอบกอดร่างสั่นสะเทิ้มของพี่สะใภ้เอ
