สายใยร้ายรัก

ความผิดพลาด

"แอ๊ะ"เสียงที่ดังมาจากเปลที่อยู่มุมห้อง ปลุกคนที่กำลังง่วนอยู่กับผ้ากองโตให้เงยหน้าขึ้น อภัสรากลอกตา เมื่อเจ้าตัวเล็กในเปลส่งเสียงร้อง หลังจากนอนหลับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คุณแม่ยังสาวลุกขึ้น บิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบ แล้วเดินไปที่เปล เมื่อคนตัวเล็กเปลี่ยนจากเสียงทักทายเป็นร้องจ้า เมื่อไม่ได้ดังใจ 

"มาแล้วครับ มาแล้ว"ร่างบางส่งเสียงไปก่อนตัว เมื่อคนตัวเล็กยังร้องไม่หยุด ให้มันได้อย่างนี้สิ ตื่นมาก็ร้องเลย คุณแม่ยังสาวบ่นในใจ 

"อุแว้ๆๆ"เด็กชายแทนรักวัยสองเดือนเศษ ส่งเสียงร้องดังไปอีกเท่าตัว เมื่อคนเป็นแม่ยังชักช้า 

"เนยมัวทำอะไรอยู่ลูก น้องไทม์ร้องใหญ่แล้ว"เสียงแม่ที่ดังมาจากอีกฝากของบ้าน ทำให้รู้ว่าแทนรักร้องดังแค่ไหน เอาให้แตกตื่นกันทั้งบ้านไปเลย อภัสรานึกอ่อนใจ กับความงอแงของคนตัวเล็ก

"รีบแล้วค่ะแม่!"ร้องตอบมารดา ก่อนจะช้อนอุ้มคนงอแงขึ้นมาจากเปล จะให้เธอคล่องแคล่วเหมือนคนปกติได้ยังไง เธอเพิ่งจะผ่าคลอดเจ้าอ้วนในเปลนี่มาได้แค่สองเดือน

"อุแว้ๆๆๆ"

"โอ๋ๆๆไม่ร้องนะคะ แม่มาแล้ว"รางบางนั่งลงกับพื้น ใช้สำลีชุบน้ำอุ่นเช็ดรอบหัวนม ก่อนจะจับเต้าอวบยัดเข้าไปในปากเล็กๆ ที่ยังร้องไม่หยุด 

"อุแว้ๆ...อุบ...จ๊วบๆ"ทันทีที่หัวนมอุ่นที่คุ้นเคย สัมผัสริมฝีปาก เด็กน้อยก็หยุดร้อง แล้วงับดูดตามสัญชาตญาณ ต่อให้ไม่หิวก็ต้องดูดไว้ก่อน

อภัสรายิ้มอย่างเอ็นดู เมื่อมองหน้าคนในอ้อมแขน ที่ดูดเอาๆจนน้ำนมไหลออกจากปากเพราะกลืนไม่ทัน

"เบาๆสิลูก เดี๋ยวก็สำลักหรอก"หยอกล้อลูกน้อย ทั้งๆที่เจ็บระบมไปทั้งเต้า เพราะคนตัวเล็กปากหนัก และดูดไม่ถูกวิธี เรื่องลูกเป็นอะไรที่ยังใหม่กับเธอมาก อายุยังไม่เต็มยี่สิบ ต้องมาเป็นคุณแม่ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรใจก็เจ็บทุกที แต่จะให้ทำอย่างไร อดีตมันผ่านมาแล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อภัสราแน่ใจว่าเธอจะไม่ทำตัวแบบนี้ ความรักที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน มาพร้อมกับเซ็กส์ที่ขาดการป้องกัน ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ เจ้าอ้วนในอ้อมแขน เรื่องนี้เธอไม่โทษใคร เพราะทำตัวเองทั้งนั้น ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เปรียบเสมือนแผลเป็นเปื้อนใหญ่ ที่ติดค้างอยู่ในใจ ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆเพื่อไล่น้ำตา เมื่อความเสียใจตีกลับเข้ามาอีกครั้ง 

"เนยลูก ร้องไห้อีกแล้ว"เสียงของแม่มาพร้อมกับมือที่ลูบลงมาบนศีรษะ ทำให้คนที่กำลังบังคับน้ำตาไม่ให้ไหล ปล่อยก้อนสะอื้นออกมา

"แม่คะ เนยขอโทษ"

"ขอโทษแม่ทำไมลูก ไม่เอาอย่าคิดมาก เป็นแม่คนแล้วต้องไม่อ่อนแอสิ เห็นไหมน้องไทม์มองใหญ่เลย"

"เนยเสียใจ เนย..."

"ไม่เอาลูก ไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่านะ อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป พ่อแม่และทุกคนดีใจมาก ที่มีน้องไทม์เพิ่มเข้ามาครอบครัวของเรา"คุณปราณีปลุกปลอบ เมื่อลูกสาวตัวน้อยคิดมากอีกแล้ว คุณแม่หลังคลอดก็แบบนี้ จิตใจอ่อนไหว พอมีเรื่องมากระทบใจ ก็มักจะมีอาการซึมเศร้าร่วมด้วย ยิ่งอภัสรามีเรื่องที่เป็นเหมือนแผลในใจ จึงทำให้อ่อนไหวง่ายขึ้น

"เนยขอบคุณนะคะที่แม่ให้อภัยเนย และรักน้องไทม์ เนยสัญญาว่าต่อไปนี้จะเป็นลูกที่ดี จะเชื่อฟังคำสอนของพ่อแม่ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เนยจะตั้งใจเรียน เนยจะไม่ทำตัวแบบนี้ เนยเสียใจ"อภัสรายกมือไหว้คนเป็นแม่ เมื่อซาบซึ้งใจกับคำพูดของท่าน เธอทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวง แต่ครอบครัวยังให้อภัยและอยู่เคียงข้าง ต่อให้ลูกของเธอไม่มีพ่อ หญิงสาวก็มั่นใจว่าแทนรักจะมีชีวิตที่สมบูรณ์ และมีความสุข เพราะใครๆต่างก็รักและให้ความเมตตา

"อย่าคิดมากนะลูก เรื่องเรียนรอให้น้องไทม์โต กว่านี้อีกนิด เนยค่อยกลับไปเรียนต่อ ตอนนี้เนยต้องทำใจให้สบาย อย่าเครียดอย่าคิดมาก เดี๋ยวไม่มีน้ำนมให้ลูกกินนะ เห็นไหมว่าน้องไทม์กินเก่ง ถ้าเนยเครียดแล้วไม่มีน้ำนม น้องไทม์จะเอาอะไรกิน"ปลอบลูกไม่ให้คิดมาก แต่ท้ายประโยคล้อเล่นกับหลาน ที่ตอนนี้ยังดูดนมคนเป็นแม่ไม่หยุด อภัสรายิ้มทั้งน้ำตา เมื่อคิดได้ว่าคนในอ้อมแขนนี่ต่างหากที่เธอต้องห่วง ถ้าเธอไม่มีน้ำนม แล้วลูกจะกินอะไร นมผสมมีมากมายหลายยี่ห้อ แต่เธออยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่มากกว่า เพราะมีประโยชน์ เธอต้องเลี้ยงลูกเองอยู่แล้ว ให้ลูกกินนมเธอนี่แหละประหยัดและมีประโยชน์ที่สุด

"ปวดท้องหรือเปล่า ยังเจ็บแผลอยู่ไหมลูก"ถามด้วยน้ำเสียงอาทร

"ยังเจ็บแผลอยู่นิดหน่อยค่ะ"

"พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายไวๆ ป้อนนมลูกให้อิ่ม จะได้นอนนานๆ เนยก็อย่าเพิ่งลุกมาทำอะไร รอให้แผลหายดีก่อนค่อยทำ แผลข้างในเรามองไม่เห็น ถ้าอักเสบขึ้นมาจะลำบากนะลูก"

"ขอบคุณนะคะแม่ เนยรักแม่ที่สุดเลยค่ะ"

"แม่ก็รักเนยมากนะลูก เป็นแม่แล้วต้องเข้มแข็งให้มากที่สุด อย่าคิดมาก"คุณปราณีปลอบพร้อมกับลูบมือลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย อภัสรายังเด็กเหลือเกิน วัยนี้ควรได้ใช้ชีวิตในมหาลัย เหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นๆ แต่ลูกนางเลือกเดินทางผิด สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น เมื่อลูกทำพลาดไปแล้ว คนเป็นแม่ก็ได้แต่ทำใจ และให้กำลังใจ เพราะนางรู้ว่ากำลังใจสำคัญที่สุด อภัสราและลูกจะไปต่อได้ และมีชีวิตที่สวยงาม ถ้าได้กำลังใจจากคนใกล้ตัว