ผ่านไปสองอาทิตย์ตุลย์ไม่ได้ติดต่อผมมาอีกเลย ซึ่งเอาจริง ๆ ผมก็เข้าใจนะ เจอแบบนั้นใครบ้างจะไม่หนี ผมยังอยากหนีเลย แต่หนีไม่ได้ พวกบ้านั่นโดนผมเอาคืนและแถมไปอีกหลายหมัด มันก็แฟร์ ๆ ดี ฟาดมาฟาดกลับแบบลูกผู้ชาย แต่จะให้ผมไปข่มขืนเขามันก็...พวกเขาเหมือนจะทำตัวดีขึ้นก็จริงแต่เวลาก้าวขาออกจากบ้านแต่ละทีนี่ผันตัวจากผีกลายเป็นกล้องวงจรปิด รู้ทุกอย่าง ไปตลาด ไปทำอะไร ไปคุยกับแม่ค้าคนไหนบ้าง รู้ไปหมด!! แบบนี้ผมจะหนีพ้นได้ยังไง
แต่เวลาล่วงเลยมาเป็นหลายอาทิตย์มีสิ่งหนึ่งที่ผมตระหนักได้คือ….เปียกปูนตัวเหม็นมาก!! จากขนสีดำขลับของมันกลายเป็นสีเทาเหมือนขี้เถ้า เมื่อเช้าเลยจับมันอาบน้ำสักหน่อยได้ยันต์กันผีมาประดับที่แขนงาม ๆ โดยอาจารย์เปียกปูนกว่าจะอาบเสร็จเล่นเอาลมแทบจับ เลยลงมากวาดใบไม้หน้าบ้านสูดอากาศแทน เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยกวาดหน้าบ้านเลย
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“ครับพี่นก”
[อินเอยลูก
