“ปรับสีตรงนี้หน่อย”
กุมเมาส์สีดำขนาดพอดีมือเลื่อนไปตามแผ่นรอง คลิกปุ่มขวาขยับไปมาสองสามทีกดเซฟงานเป็นอันเสร็จ น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้าเพราะสู้กับแสงจากจอโน้ตบุ๊กเป็นเวลาห้าชั่วโมงติด นิ้วเรียวดันแว่นที่ร่นไปกลางสันจมูกขึ้นมาในระดับปกติ เหยียดแขนสองข้างขึ้นเหนือศีรษะบิดตัวไปมาแทบจะเป็นเกลียว
สองเท้าเดินออกมาด้านนอกระเบียงพลางสูดอากาศสดชื่นเข้าไปเต็มปอด มองน้ำทะเลสีฟ้าครามที่กว้างจนสุดลูกหูลูก ตา พระอาทิตย์ดวงโตที่อยู่ตรงขอบฟ้าด้านทิศตะวันออกเตรียมเคลื่อนตัวขึ้นเพื่อทำหน้าที่ของมัน...ยังสวยเหมือนเดิม
ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ กระดกกาแฟดื่มจนครึ่งแก้ว ควักโทรศัพท์รุ่นที่เคยฮิตเมื่อสองปีก่อนออกมาถ่ายภาพตรงหน้า...เหมือนเดิม พลางสูดกลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟทรีอินวันที่อยู่ในมือ พกติดกระเป๋ามาชงตอนทำงานด้วย
เดินกลับเข้ามาในห้องพักหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นพาดบ่าเข้ามาในห้องน้ำทันที ถึงแม้จะไม่ได้นอนห้าชั่วโมงติ
