"ดึกขนาดนี้แล้วเหรอวะ" ปัณณ์เอ่ยกับตัวเองเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกา ในตอนแรกตั้งใจจะเข้ามาจัดการงานที่ค้างไว้ แต่พอได้ลงมือทำแล้วก็หลงลืมทุกสิ่ง ใจจดจ่ออยู่ที่งานเท่านั้น เขาจำต้องหยุดงานที่ทำเมื่อนึกถึงคนที่คงรอคอยเขาอยู่ แล้วจัดการบันทึกข้อมูล ปิดคอมพิวเตอร์ ขึ้นห้องนอน
ร่างสูงยกยิ้มมุมปากเมื่อเข้ามาในห้องนอนของตัวเองที่ยังคงเปิดไฟสว่างโร่ เขาก้าวไปยังเตียงกว้างที่ไม่เคยมีใครได้ขึ้นมานอนนอกเสียจากหลานสาวสุดที่รักอย่างพาฝัน แต่ก็นับครั้งได้เพราะพาฝันเป็นเด็กติดแม่ ทว่าวันนี้บนเตียงกลับมีหญิงสาวร่างเพรียวที่ตามตื้อตามรักเขามาเกือบสามปีนอนอยู่ จนวันนี้เป็นเขาเองที่ต้องยอมแพ้ใจตัวเองเปิดรับเธอเข้ามาอยู่หัวใจอย่างที่ไม่เคยมีใครได้ย่างกายเข้ามา
อีฟนอนตะแคงข้างทิ้งศีรษะอยู่บนต้นแขนของตนเอง ส่วนหมอนใบใหญ่ที่ควรจะอยู่ใต้ศีรษะกลับลงไปแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นข้างเตียงนอน ผ้าห่มผืนหนาสีเทาตาตึงแน่นเร
