Chapter Fourteen

2405 Words

Since we only have an hour and a half vacant period, we just decided to eat here at the cafeteria. Marami ng mga estudyante rito sa loob at halos lahat ng table ay okupado na, pero hindi ito naging hadlang para hindi makahanap ng pwedeng maupuan ang mga kaibigan naming lalaki. Knowing them, they have this special treatment here. Yeah! Perks of having handsome faces. Sana all na lang!     “Thank you, pretty ladies. Sa susunod treat ko kayo ng drinks. Bye!” Kinawayan ni Rusty ang isang grupo ng mga babaeng estudyante na nagsitayuan nang makitang wala kaming makuhang upuan.     They are willing to give up their seats for these men. Nagtitilian na umalis sila habang dala ang kanilang mga pagkain. Ibang klase rin! Kahit paano ay medyo naawa naman ako sa kanila dahil sila naman ngayon ay

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD