Aylin

9.bölüm

Ah benim kalbi yaralı annem yaşadığın bunca şeye rağmen, önünde o kadar kötü bir anne modeli varken sen bize nasılda güzel bir anne oldun sadece bize bile değil, üye olduğu vakıfta ki birçok çocuğun hayatına dokundu hep. Belki de bu yüzdendi bu kadar çok koruyucu anne rolünde olması en ufak bir hatayı bile kendine yediremiyordu. En ufak bir sorunda kendini kötü hissediyordu, biz ablamla senelerdir bunun sebebinin hep babamın şehir dışında çalışmasına bağlardık evde çoğu zaman yalnız bir anne olmasında kaynaklandığını düşünüyorduk ama onun içinde yaşadıkları o kadar derinmiş ki hayatımıza girecek kişilere bile müdahale etmek istemesindeki sebep de buymuş. Hayatımıza girecek kişinin anneannemin hayatına giren kişi gibi biri olması onu çok korkutuyordu belli ki onun o yaşta böyle hatalar yapması bizim genç yaşta daha tehlikelilerini yapacağımızı düşündürmüştü ona. Bu yüzden hep bir korumacı ve hep sorgulayıcı olmuştu, bu yüzden hayatımıza giren herkesle ilgili en ince ayrıntısına kadar soruyordu. Annemle ilgili birçok şey kafamda daha da oturmaya başlamıştı. Ama hala kafamda cevabını bulamadığım çok soru vardı.

Babam bize bu açıklamaları yaptıktan sonra annemin yanına odaya geçti, annemi uyandıracağını ve kendimizi toplamamız gerektiğini söyledi bize. Biz annemi uyandırması konusunda aynı fikirde değildik ama babam acılarından kaçarak toparlayamaz ona destek olmamız gerek dedi. Babam ile annem yaklaşık bir kırk dakika sonra yanımıza geldiler annem daha iyi gözüküyordu ama tam anlamı ile toplamış değildi. Ablam ile beraber yiyecek bir şeyler hazırladık kimsenin iştahı olmasa da hepimiz sofrada beraberdik, babam ortamı yumuşatmak için ve annemin kafasının dağılması için güncel konulardan sohbet açıyordu, ablam ile ben de ona destek vererek ortamın havasını değiştirmeye çalışıyorduk.