Aylin

17.bölüm

Sınavın hangi tarihte açıklanacağı ise belli değildi o yüzden şu an için Kübra’nın kaçacağı günü planlayamıyorduk tek duamız sınav açıklanma tarihinin düğün tarihinden önce olmasıydı ve bizim planımızı uygulayacak vaktimizin olmasıydı çünkü gideceği şehirde en önemlisi ona bir yer ayarlamamız gerekiyordu. Kübra’nın yüzünde bir rahatlama görmüştüm. Onunla beraber plan yapmam ona kendini iyi hissettirmişti en büyük korkusu yalnız kalkmaktı çünkü ama ben Kübra’ya onu asla bu yolda yalnız bırakmayacağıma dair söz verdim onun rahatlaması beni de çok mutlu etti biraz daha rahatlamış bir şekilde parktan kalkıp okul yolunu tuttuk. Okula yaklaştıkça benim avuçlarımın içi terliyordu Murat’ı hem çok özlemiştim hemde içimde utanmakla çekinmek arası bir duygu yaşıyordum okul bugün bir an önce bitsin ve ilk buluşmamız gerçekleşsin istiyordum. Okulun kapısından içeri girer girmez gözlerim onu arıyordu tam telefonumu elime aldım ona mesaj atacakken göz göze geldik okulun merdivenlerinin başına geçmiş kollarını bağlamış yüzünde o en sevdiğim gülüşü ile bana bakıyordu. Yanımda Kübra vardı onunla durup sohbet edemezdim çünkü Kübra da benimle birlikte gelirdi ve bir öğrenci öğretmen konuşmasından ileri gidemezdik sadece yanından geçerken ‘’Günaydın ‘’ dedim her zaman ki gibi ağzım kulaklarımda ve içeri girdik okuldan içeri girdiğimde fark ettim ki ağzımı hala kapatmamışım. Hemen tavrımı topladım ve Kübra ile sınıfa doğru ilerledik bugün Murat ile dersimiz yoktu ve benim aklım başka yerde olduğu için bugün hiçbir derse odaklanamıyordum, bana sorulan soruları bile duymuyordum. Gözüm hep saatteydi o en sevdiğim ders olan edebiyatı bile dinleyemiyordum.