"ลู่เจ๋อ อยากกินอันนั้น ลู่เจ๋อ อยากได้อันนี้"
เสียงเจี้อยแจ้วของพระชายาดังมาตลอดทางที่เดินตลาดชนพื้นเมือง ในขบวนของท่านแม่ทัพมีผู้ติดตามสกุลหลิน สิบคนเป็นหญิงงาม องครักษ์เงาพรางตัวตามที่ต่างๆอีกเก้าคน และกองทหารอารักขาเดินตามประกบมา ตามด้วยหมอเป่ย และนายกองฉวน
ผู้ที่ร่าเริงที่สุดก็คือ ผู้เดินนำขบวน โดยมีคนข้างกายที่เออออห่อหมกรับรู้อยู่ตลอดทาง ท่านแม่ทัพนั้นแต่งกายยั่วยวน อวดแผงอกกำยำดั่งเช่นที่เคยมา แต่เมื่อผ่านการมีพระชายานั้น ทุกๆสามก้าว พระชายาจะหันมาดึงสาบเสื้อให้ดังกับว่าทรงเป็นพระสวามีไปเสียเอง
"ลู่เจ๋อ ท่านนุ่มห่มอาภรณ์เช่นผู้อื่นดีหรือไม่ เหลียนฮวาว่า เสื้อของท่านนั้นโอ้อวดเนื้อหนังมากจนเกินไป"
"หึหึ อากาศมันร้อนนัก ฮวาเอ่อร์ "
ร่างโปร่งกระตุกยิ้มดึงพัดเหล็กออกมาพัดเบาๆ ทำท่าทางดั่งชายงามในหอนางโลมยั่วยวนคนไปจนทั่ว เหลียนฮวาใบหน้างอกขึ้นมา นางทำดวงตาวาววับแล้วเอ่ยคำดุขึ้
