ร่างหนาใช้แรงมหาศาล กดทับร่างบางเอาไว้แล้ว กระซิบอย่างแหบพร่า
"เจ้าอยากรู้หรือไม่ เหตุใดข้าจึงหลับตาข้างหนึ่ง สู้เลี้ยงเจ้าไว้ให้สุขสบาย"
"ท่านแม่ทัพปล่อยข้าเถิด ข้าจะออกไปแต่งงานกับคนรักมิอาจรับใช้ท่านแล้ว "
ร่างงดงามแสร้งกรีดร้องดังๆ หวังรอคอยให้คนมาช่วยหรือขัดจังหวะ แต่มิมีผู้ใดกล้า และบางสิ่งก็มิเกิดขึ้นมาจนนางหวั่นใจแล้ว “
"เจ้ารอใครอยู่หรือไม่ สาวอุ่นเตียงข้า"
ร่างงามตาเบิกกว้างตัวเริ่มสั่นเบาๆเมื่อมือหนารุกล้ำกับเรือนกาย มือหยาบกร้านตะปบลงบนอกอวบๆอย่างรุนแรง คลึงเคล้นหยอกเย้าจนร่างอวบอัดบิดเร่าขึ้นมา
"อย่า ได้โปรด ปล่อยข้าไปเถิด"
"ข้าขุนเจ้าไว้เชือดในวันนี้เจ้ารู้หรือไม่ "
"ท่านแม่ทัพ ได้โปรด"
ร่างอวบอัดน้ำตารินไหลขอร้องออกมาทั้งน้ำตา ยามมือหนาๆรุกล้ำลงกลางดอกไม้งามกลางร่างสาว ร่างอวบสั่นสะท้าน หอบฮั่ก น้ำตาร่วงหล่น กายสั่นใจสั่น คล้ายโดนหิมะฝนสาดมาใส่ตัว นิ้วแข็งแกร่งแทรก
