ทาสรักท่านแม่ทัพ

ตอนที่ 5 ชื่อตอน ตั้งค่ายทะลวงฟัน

​ร่างหนารีดพิษมังกรจนมันหมดแรง แล้วจึงถอดถอนแก่นกายออกไปจากกายสาว ร่างแกร่งนอนหายใจเล็กน้อย จากการใช้มังกรลอดถ้ำพิษสวาท กายแกร่งช้อนร่างบางที่สลบไป ขึ้นมาในอ้อมแขน แล้วพาลงไปในน้ำพุร้อนชำระล้างร่างกายขจัดคราบคาวออกจากร่างสองร่าง มือหนาโอบร่างบางพิงไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนตะโกนเรียกท่านรองแม่ทัพ ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาดังๆ

"ลู่เสียน ไปเอาเสื้อคลุมข้ามาอีกตัว ข้าจะนำนางไปเข้ากระโจม"

"ข้าเตรียมไว้แล้วขอรับ "

ร่างโปร่งเร่งตอบรับ แล้วทะยานร่างลงมาข้างบ่อไวๆ แล้วหายไปกับสายลมอย่างรู้หน้าที่ตน ร่างหนาจึงค่อยๆช้อนร่างบางขึ้นมาจากน้ำ ตวัดผ้าคลุมห่อกายนางให้มิดชิด แล้วใส่กางเกงตัวบางให้ตัวเอง คลุมทับด้วยผ้าคลุมไปอีกชั้นก่อนไปนึกบางสิ่งขึ้นได้ จึงหันไปหยิบเอี้ยมหน้าตาประหลาดสองชิ้นนั้นไปด้วย อุ้มนางเข้าไปในอ้อมแขนก้าวเดินไวๆ ผ่านทหารยาม ที่มองตามร่างบางในอ้อมแขน ว่านางนั้นมาในยามใดกัน

ไม่มีผู้ใดปริปาก คิดได้ไม่กล้าถาม หากว่าจะอันตรายท่านแม่ทัพก็อันตรายกว่าใครๆ นักฆ่าร่างบางคงโดนเคี่ยวกรำก่อนตายจนบอบช้ำ คงไม่มีแรงอันใดไปสังหารท่านแม่ทัพได้อย่างแน่นอน เพราะแม้นางคณิกาเป็นสิบนางยังนอนกองอยู่ข้างกายท่านแม่ทัพ เนื้อสมันเช่นนี้ คงแค่เรียกน้ำย่อยท่านแม่ทัพหลี่ได้กระมัง

"น่าอิจฉาจริงๆ เสร็จศึกข้าจะไปฉลองให้หนำใจ ตามอย่างท่านแม่ทัพบ้างเสียแล้ว “

ทหารเลวคิดแล้วก็ยืนไกลไปหกฉื่อ แถมถอยไกลไปอีกหน่อย เพราะท่านแม่ทัพคงจะรีดเร้นเสียงหวานๆครวญครางออกมาทั้งราตรีเป็นแน่แท้

ร่างหนานำร่างบางมาวางลงไปบนที่นอนหนังแกะที่แสนนุ่ม ที่ลู่เสียนเตรียมเอาไว้ให้ ปกติจะเตรียมหนังเสือไว้ให้ท่านแม่ทัพนั้นนอนเล่น วันนี้คงได้ยินเสียงนางคร่ำครวญเนิ่นนาน ลู่เสียนจึงใจดีนำหนังแกะที่ยึดมาจากกบฎ มาปูให้เพิ่มเติมอีกที่ในกระโจม ร่างหนาหัวเราะหึๆขึ้นมาในลำคอ

มือหนายกร่างนางที่ห่อมาในเสื้อคลุมนุ่มๆลงวางไปที่บนพื้นนุ่ม ยามที่แกะผ้าคลุมออกเปิดเปลือยร่างบางๆ ที่เต็มไปด้วยร่องรอยสีหวาน มีบางรอยที่เขียวช้ำ ดวงตามคมๆมองผ่านๆ ก่อนจะหยุดสนใจที่กึ่งกลางกายของนาง

มือหนาเอื้อมไปคว้ายาสมานแผลชั้นเลิศมาเปิดออกเบาๆ แล้วนิ้วเรียวยาวก็คว้านยา ออกมาจากโถกระเบื้องจนชุ่มโชกไปทั่วนิ้ว

มือหนาค่อยๆจับเรียวขางามยกแยกออกเบาๆ แล้วใช้ปลายนิ้วไล้ยาสมานแผล เคลือบทาลงไปบนช่องทางที่ฉีกขาดเป็นทางยาว มีรอยเลือดจางๆติดซึม และมีรอยช้ำ จากการกระหน่ำกระแทกกระทั้นร่างกายนางอยู่มากมาย

"อือ เจ็บ ”

ร่างบางๆขมวดคิ้วขึ้นมาแล้วสั่นไหวเบาๆ นางคงทั้งเพลียทั้งระบม อีกไม่นานไข้ของนางก็คงขึ้น เพราะครั้งแรกของนางสาหัสนัก ทั้งขนาดที่มิใช่น้อยกับความอดอยากปากแห้งมาแรมเดือน อีกทั้งเรี่ยวแรงอันมหาศาล คิดแล้วก็สงสารนางขึ้นมา

พิศดูปากตาจมูกในแสงโคมไฟนั้น ก็ยิ่งสั่นไหวขึ้นมาในอก ก้อนเนื้อเต้นกระตุก สงสัยว่าจะลองเหยียบปากนรกไปดูก่อน แล้วค่อยหาทางตะกายขึ้นมาใหม่ในอีกครา

ร่างหนาแย้มยิ้มขึ้นมา หยิบผ้าผืนนุ่มลงไปห่มคลุมกายของนาง แล้วสอดตัวลงไปนอนกกกอดนาง หลับดวงตาพริ้ม สบายอกสบายใจขึ้นมา

"อือ อร่า อรูย “

ในความฝันนั้น เหลียนฮวาฝันว่า ถูกชายหล่อเหลาขย่มขยี้ ความใหญ่ยาวถูกกดเข้าออกในหลีบร่องนุ่มนิ่มขรุขระอย่างรุนแรง ร่างบางฝันว่ามันเสียวซ่านแข็งแกร่งจนรู้สึกได้ กายสาวตอดรัดและปล่อยน้ำหวานออกมาจนฉ่ำแฉะ ความฝันสัปดนแสนร้อนแรง เธอติดใจในความฝัน จนอยากจะฝันให้นานขึ้นไปอีกนิด

ปากสวยๆครวญครางแล้วบิดร่างไปมา ฝันนั้นคล้ายเสมือนจริงมาก จนไม่อยากจะลืมตาตื่น สะโพกสวยๆหยัดขึ้นแล้วแอ่นลอยตามความแข็งยาวที่แหย่คนคว้านลงมา มือน้อยๆยกขึ้นขยำขยี้เรือนผมของตนเองไปทั้งสองมือ ปากก็ครวญเสียงหวานๆขึ้นมา

"อรูย อรูย อร่า “

ร่างหนามองอากัปกิริยาของแพศยาน้อยแล้วครึ้มใจนัก คราแรกแค่อยากแตะต้องนางให้ชื่นใจเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อลิ้มชิมรสนางด้วยปลายลิ้น นางกลับหอมหวานจนยากจะหักใจ ปากแดงๆจึงแลบลิ้นออกมาตวัดไปที่ตุ่มไตกลมๆเล็กๆกลางร่างสาวอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ในทันที

มือหนาๆยกแยกเรียวขานาง แบะออกเบาๆหวาดกลัวว่านางจะตื่น แล้วตวัดปลายลิ้นละเลงรัวๆ กรีดลิ้นลงไปตามรอยแยกสีหวานที่มีร่องรอยฉีกขาดสดๆใหม่ๆ ลิ้นหนาๆแตะซับความหวานที่ปลายลิ้นรัวๆ กดปลายลิ้นห่อแข็งๆตวัดแหย่แยงแรงๆ พร้อมสูดกลิ่นคาวให้ชุ่มปอด จมูกโด่งถูไถไปตามตุ่มไตสีหวานแรงๆ จนร่างนางขยับไหวขึ้นมา

ร่างหนาที่สติหลุดอยู่ในความหวาน จึงใช้นิ้วเรียวยาว จุ่มจมลงไปในความรัดรึง กดแทรกเบาๆในคราแรก ล่อหลอกให้รัดรึง ก่อนจะค่อยๆดึงขึ้นมานิดๆ แล้วบดคว้านให้ลึกลงไปอีก ขยับปลายนิ้วโยกซ้ายป่ายขวาหมุนคว้านไปมาจนร่างบางนั้นคร่ำครวญขึ้นมา

มือหนาทำหน้าที่สลับปลายลิ้นๆร้อนๆ จากค่อยๆคนคว้านเบาๆ จนกระทั่งเกิดแรงอารมณ์เถื่อน เกร็งปลายนิ้วบดกระแทก กดกระแทกลงไปแรงๆ จนร่างสาวนั้นบิดเร่าร้องคร่ำครวญ

ยิ่งเรียกเสียงครางได้มากเท่าไหร่ มือหนายิ่งเกร็งกดกระแทกบดคว้านลงไปลึกๆ ร่างสาวแอ่นบิดกายไปมา จนร่างสาวปล่อยทำนบน้ำหวานออกมาจนแตกกระเซ็น

มือหนาถูกถอดถอนดึงออกไป และยกปลายนิ้วขึ้นมาไล้เลียลงไปเบาๆที่ปลายลิ้นหนาๆ ดวงตาคมปรายสายตาขึ้นมองนางที่ขยับตัวไปมาหายใจหอบถี่ แล้วค่อยๆขยับแพขนตางอนๆขึ้นลงเบาๆ

ดวงตาคมลุ้นให้นางตื่นมาสบตาของตนเองตรงๆ และในการเฝ้ารอ ดวงตากลมๆก็ค่อยๆเปิดขึ้นมาทีล่ะนิด และภาพแรกที่มองเห็นก็คือร่างหนา ที่เอนร่างกายอยู่ข้างๆ ยกนิ้วเรียวยาวไล้เลียลงไปในปาก สายตากลมโตที่เพิ่งปรับสภาพจึงเบิกค้างขึ้นมา และมองค้างไปตรงหน้าด้วยความตื่นตกใจอีกครั้ง

ลิ้นแดงๆหนาๆมันดูยาวและแหลมๆที่ตรงปลาย ร่างหนากำลังทำท่าไล้เลียปลายนิ้วแบบยั่วยวน ร่างน้อยมองเห็นก็ตาค้างขึ้นมาปริบๆ ก่อนที่เสียงทุ้มนุ่มจะทักทายออกไป

"ตื่นแล้วหรือแพศยาน้อย ”

เสียงนุ่มๆ กระซิบลงมาที่ข้างหูเบาๆ แล้วเป่าลมร้อนๆเข้าในใบหูน้อยๆ จนร่างบางสั่นไหวขึ้นมาอย่างตระหนก

“เฮือก “

"ค คุณคือใครคะ ”

"ข้าหรือ “

"อือ คุณคือใครคะ ”

เหลียนฮวาสับสนมากๆ เธอจำได้ว่าเธอกำลังเล่นน้ำพายเรืออยู่ในทะเล ความจำสุดท้ายคือพายุคลื่นยักษ์ซัดลงมาอย่างรุนแรง เธอพบว่าหัวของเธอกระแทกกับโขดหิน เจ็บจนเจียนตายแล้วรู้สึกว่าจมน้ำ แล้วคล้ายมีเสียงเรียกของภูติผี พูดด้วยซ้ำๆ สาปแช่งนาง ให้ทุกข์ระทม

แล้วไหงพอเธอตื่นขึ้นมา ถึงเหมือนว่าโดนมาเฟียถ่ายหนังโป๊เก็บขึ้นมาจากน้ำ แถมคนเก็บก็ยังหื่น แถมหล่อเหลามากมาย ตากลมๆเร่งสำรวจร่างคนข้างๆไปเรื่อย ปรายตาไปตามลอนซิกแพ็ค ไล่สายตาไปตามหน้าอก หล่นลงไปที่หน้าท้อง ตบท้ายด้วย เอิ่ม กระบอกไฟฉายอันโต...!!!!