ท่านแม่ทัพเมื่อหมดสิ้นวันพักก็ต้องรีบบึ่งม้ากลับไปค่ายทัพในทันที แต่หลังจากคืนอันรัญจวนผ่านพ้นไป เหลียนฮวาก็ถูกติดตามทุกฝีก้าว โดยขบวนผู้อารักขาเป็นกลุ่มใหญ่
ร่างบางที่เริ่มเรียนวิทยายุทธ ตั้งอกตั้งใจอย่างยิ่งยวดว่า คงมีซักวันที่จะหลุดพ้นจากขบวนยาวเหยียดนี่ไปได้ ฝึกเช้าเสร็จก็ไปโรงทานไปเหมือนเคย
ผู้คนอยู่พร้อมหน้าแล้ว เหลียนฮวาก็เคลื่อนขบวนไปบริจาคทาน วันนี้วันเทกระจาด เหลียนฮวารู้สึกสดชื่นมากกว่าทุกวัน อากาศเย็นฉ่ำ ลมหนาวพัดมาน้อยๆ
"ท่านทั้งหลาย หากท่านใดมิมีที่พักพิง หรือหากเป็นคนผ่านทางมา ลงทะเบียนหลบพักที่โรงทานแห่งนี้ได้ อากาศเริ่มหนาวแล้ว รับสิ่งของอาหารไปมากหน่อย หากวันหน้าหิมะโปรยปราย หรืออาจมีสิ่งติดขัดอันใด ที่พวกข้าทั้งจวนมิอาจแจกทานได้ จงดูแลรักษากายของพวกท่านเถิด "
ร่างบางในชุดสีขาวกรุยกรายห่มทับด้วยขนจิ้งจอกหิมะ ประกาศก้องแก่ผู้คนที่ยากไร้ ท่ามกลางสายตาที่ชื่นชม ยายเฒ่าผ
