ทั้งคณะเดินไปจนถึงปลายทาง ได้ยินเสียงน้ำตกดังชัดเจนขึ้นมาเรื่อยๆ
"น้ำตก น้ำตก ว้าววว ข้าอยากเล่นน้ำตกอยู่พอดี“
เหลียนฮวาเร่งฝีเท้า ผู้คนคอยจะรองรับเมื่อยามที่นางลื่น หรือหกล้มได้ทุกเมื่อ จนเมื่อเดินมาถึงลานหน้าน้ำตกสีมรกต บึงน้ำสีมรกตระยิบระยับเหลียนฮวาก็เอียงคอมองอย่างงงๆ
"นางทำไมเจอแต่ของสีมรกต เป็นโชคชะตาใช่หรือไม่ ?"
"ยินดีต้อนรับผู้มาเยือน "
มีบางสิ่งอยู่ในม่านน้ำตก เป็นหญิงสาวในชุดขาวกายโปร่งแสง เมื่อเพ่งมองคล้ายในสายน้ำมีผู้หลับไหลในน้ำตกสีมรกต
"สวัสดีเทพธิดาพยากรณ์ น้ำตกนี้คงเป็นของนางซินะ "
เทพธิดาบูรพาเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แต่ได้ยินกันไปจนทั่ว องครักษ์ยืนนิ่งเงียบ เหลียนฮวาเอียงคอมองแล้วพลันรู้สึกผูกพันธ์อย่างบอกไม่ถูก นางค่อยๆถอดรองเท้าแล้วเดินลงน้ำไปช้าๆ
องครักษ์ล้วนยืนนิ่งไม่เอ่ยทักท้วงอันใด สกุลเหลียน ก้าวลงมาตามนาง
"พวกเจ้าตามนางลงไปให้หมด"
ธิดาบูรพาเอ่ยบอกองครักษ์ขึ้น
