หรงผิงเคยไปเฝ้ารับใช้พระชายาอยู่พักหนึ่ง เพื่อสอดส่องนิสัยของนางตามบัญชาของท่านอ๋องสาม ด้วยใบหน้านั้น เกิดขึ้นเพื่อชาติมาโดยเฉพาะ หากมีเหตุอันใดเกิดขึ้นกับพระชายา นางจะต้องเป็นตัวตายตัวแทนไปในทุกๆครา เพื่อมิให้ผู้คนนั้นจับพิรุธได้
นางจึงลอบมองดูว่า พระชายาหัวเราะอย่างไร จับถ้วยชาท่าใด ร้องไห้ท่าใด เมื่อได้ใบหน้าที่เพียงคล้ายคลึงมา ผู้ที่สัมผัสเผินๆจะหลงคิดว่านางคือคนๆเดียวกัน หรือคล้ายคลึงดั่งฝาแฝดไปได้โดยมิยากนัก
แต่หากนำพระชายาตัวจริงๆมาแนบชิด พิรุธก็จะแตกไปในทันใด พระชายามีซี่ฟันที่เรียงสวย เอวบางอ้อนแอ้น ใบหน้ายิ้มแย้มตามดวงตาที่สุกสกาว และนางอ่อนหวานในเนื้อแท้ มีนางผู้เดียวที่จะหลุดโผงผาง ในเวลาที่ท่านอ๋องเสด็จมาในทุกครา
" นางมองท่านอ๋องต้วนซิ่ว ว่าเป็นสหายไปเสียแล้ว ครานี้จึงจำเป็นต้องขอยืมกิริยาท่าทางของพระชายามาสถิตในวิญญาณ ฮ่า ฮ่า"
วงแขนอุ่นโอบกอดนางในอ้อมแขนอย่างพึงใจ รถตกห
