รถม้ามาถึงทึ่จวนแม่ทัพใหญ่ นายกองฉวนและหมอเป่ยที่ติดราชการลับ ไม่ได้รับอนุญาตให้กลับจากชายแดน เดินหน้าหงอยลงมาจากรถม้า จากที่เคยคิดว่าตนเองมีฝีมือ แต่กลับสู้สิ่งลี้ลับมิใช่ได้ ก็ได้แต่ กลับมารายงานข่าวสำคัญ และไม่เร่งร้อนอีกต่อไป
เพราะภายในวิหารบูรพา มิมีคนเป็นมีแต่คนตาย และบางที เมื่อกลับไปถึงอาจมิพบศพโจรหรือกบฎร้าย วิหารอาจจะเงียบสงบดี และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
นายกองฉวนมองหน้าท่านหมอเป่ยกันไปมา จะบอกดีหรือไม่บอกดี แล้วว่าที่พระชายาจะเป็นผีหรือคน ผู้เฒ่าพยากรณ์ล้วนลี้ลับ แต่หากว่าร่างของพระชายามิใช่คน แบ่งมาจากวิหารบูรพา คงจะน่าสยดสยองมิใช่น้อย คิดไม่ตก แต่ก็จำใจต้องไปรายงานมิให้ตกหล่นลงไป
"อืม....วิหารบูรพานั้นเยี่ยมยอดจริงๆ หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ก็ไม่ต้องใช้ทหารที่ชายแดนบูรพาแล้ว ยกให้นางไป ข้าจะได้ใช้กำลังพลไปทำงานอื่น ส่วนพวกท่านก็เตรียมตัวช่วยงานมงคลในจวนข้า"
" ให้หมอเป่ย ตรวจสอ
