หลังสกุลหลินช่วยชาวบ้าน และวังหลวงผ่านเคราะห์กรรมผ่านไปแล้ว ผู้คนสกุลหลินต้องเหน็ดเหนื่อยกันอีกครา ในการตุนเสบียงสำหรับหน้าอุทกภัย
เหลียนฮวาคาดเดาว่า เมื่อมีปัญหาในหน้าแล้ง หน้าฝนก็ต้องมีอีกเป็นแน่ คลับคล้ายว่าผู้คนแย่งชิงกันทุกยุคทุกสมัย เป็นปกติทุกข์จึงมีสงคราม เหลียนฮวาจึงให้ทหาร ดักนกพิราบเลาะหนังหมักเกลือไปตากเค็ม ล่าทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แค่หนูมาตากเค็มมิให้ปะปนกัน เพราะทหารนั้นมิเลือกอาหาร และเป็นคนท้องถิ่น เสบียงเช่นนี้รสชาติดีนัก ยามแกล้มสุราและคู่กับข้าวร้อนๆควันฉุยๆ
ผักภูเขาถูกสาวๆสกุลหลินจับมาดอง สมุนไพรแห้งถูกเก็บตากเก็บเกี่ยวแยกเมล็ดไว้เพาะหว่านเป็นกิจลักษณะ รอบค่ายมีคลองส่งน้ำไว้ปลูกผัก คล้ายว่างจากสงครามกันนักหนา
ปลาถูกหว่านแหและนำขึ้นมาตากแห้ง รมควันไปอย่างดี สระบัวในจวนยังพลอยฟ้าพลอยฝน ถูกงมขึ้นมาแยกส่วน เมล็ดบัวถูกนางกำนัลคัดแยกออกมาตากแห้ง สายบัวถูกนำขึ้นเหลามีก้านบั
