"ท่านวานิชท่านเบิกพรหมจรรย์คุณหนูได้เช่นไร ท่านทำลายชื่อเสียงของคุณหนู !!!"
ร่างสาวใช้ปรี่เข้าไปจะดึงคุณหนูตนเองออกมา แต่นายวาณิชกลับยกแยกขาเรียวงามออกกว้างอีก ยกสะโพกสวยลอยขึ้น แล้วกระแทกร่างบางลงมาแรงๆ จนร่างอวบบิดเร่าครวญคราง ดั่งนางคณิกาก็มิผิด
สาวใช้ติดตามอ้าปากค้าง ใบหน้าแดงก่ำ นั่งหมดแรงหมอบกายต่ำลงกับพื้น แล้วก็ต้องทนฟัง เสียงครวญครางของคุณหนูตนไปจนเนิ่นนาน กว่าวานิชหนุ่มจะปล่อยคุณหนูตน ลงมาจากแก่นกายใหญ่โตนั้นก็เนิ่นนานยิ่ง
"พาคุณหนูเจ้ากลับจวนไปซะ แล้วข้าจะส่งคนไปหมั้นหมาย แล้วอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร จะเสียชื่อเสียงคุณหนูของเจ้าเอง "
ร่างหนาบอกสาวใช้ของสตรีสกุลกาห้วนๆ แล้วแต่งกายให้สาวงามลวกๆ โดยมิชำระล้างคราบคาวออกไปให้นาง ใส่ผ้าคลุมปิดกายลวกๆ แล้วอุ้มนางยกใส่รถม้าประจำจวนผู้ตรวจการ แล้วเดินหันหลังเข้าร้านค้าไปในทันที
พักหนึ่ง ร้านวานิชก็ได้ต้อนรับสาวงามอีกหนึ่งนางของจวนผู้
