เรือนร่างกำยำลืมตาตื่นขึ้นมา ดวงตาวาวโรจน์ พลิกกายขึ้นไปคล่อมร่างบอบบางในทันที ที่ลืมตาตื่นขึ้นมาได้
"ว้าย เจ้าข่านโง่ เจ้าทำอันใดข้า"
"หึหึหึ เจ้าหนีรอดมนต์ดำออกมาได้แล้วหรือ ยัยแม่มดคนงาม "
"เพี้ยะ!! เจ้าบังอาจนัก ที่กักขังวิญญาณของข้าในร่างยายเฒ่านั่น "
"ฮ่า ฮ่า ยัยแม่มด หากเจ้าซู่เข่อต่านเห็นเจ้างดงามถึงเพียงนี้ มันคงเสาะหาผู้ที่มีมนตรามาสะกดเจ้า เฉกเช่นเดียวกับข้า"
"เจ้าข่านชั่ว"
ร่างบางทำดวงตาดุดันใส่ร่างที่คล่อมและขึงแขนขาของนางอยู่ เรือนร่างที่เปล่าเปลือย สัมผัสเรือนกายที่กำยำร้อนรุ่มแล้วร้อนลวกขึ้นมา ใบหน้าคมยกรอยยิ้มอย่างดีใจขึ้นมา
"ระหว่างที่เจ้านอนไปนาน ข้าแอบชิมเจ้าไปแล้วหลายหน “
เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูของนางจนขนลุกเกรียว
"เจ้าพรากพรรหมจรรย์ข้า!!"
"หึหึ เวทมนต์ของเจ้าจะเสื่อมถอยหรือไม่นะ แม่มดคนงาม"
ร่างหนากระชับวงแขนกอดรัดเรือนกายบอบบางขาวผ่องนุ่มนิ่ม โน้มใบห
