ร่างหนาหันไปยิ้มกับเหลียนฮวา ท่านแม่ทัพช่วยเหลียนฮวาจัดที่นอน เนื่องด้วยคนสกุลหลินมิใคร่มีข้ารับใช้ สิ่งของขั้นต้นจึงต้องจัดทำเองก่อน ร่างหนาเป็นทหารจึงไม่ติดขัดสิ่งใด ค่ำไหนนอนนั่น จึงช่วยหวางเฟยได้แบบไม่ติดขัด ช่วยทำงานไปมือก็ไต่ไปตามผิวเนื้อนวล
"เพี๊ยะ!!! "
"ลู่เจ๋อ!! คืนนี้เราจะได้นอนหรือไม่เจ้าคะ “
"โอ๊ย ได้นอนซิได้นอน ก็เนื้อเจ้ามันมีแมลงเกาะอยู่ พี่จะจับแมลงให้ "
ในยามเช้า สกุลหลินเปิดโรงทานที่หน้าจวน เหลียนฮวาช่วยทำอาหาร เธอเก่งอาหารจีนนัก แถมมีเสบียงถุง เสบียงถังมาจากท่านแม่ทัพ แม้แต่ทหารเฝ้าจวนยังวิ่งไปต่อแถวกันหลายหน เพราะฝีมือทำอาหารของเธอที่ดีเลิศ แม้ว่าจะแจกคนในจวนไปก่อนแล้วก็ตาม
ส่วนท่านแม่ทัพและองครักษ์ ยืนยิ้มแก้มปริแจกอาหารกันไปอย่างสุขใจ
มีเด็กน้อยมาขอทานมากมาย ท่านแม่ทัพถามไถ่ แล้วก็ถามความสมัครใจคนที่หน่วยก้านดี ให้ถือหนังสือตราประทับ ไปสมัครที่กองทัพมิให้เร่ร่อ
