แก้วกัลยาไม่พอใจเอาเสียเลย เหตุใดคุณชายไม่คิดช่วยเหลือพี่สาวและบิดาบ้าง ทั้งที่มีการศึกษา มีความสามารถขนาดนี้ เธออิจฉาเหลือเกินเขาได้เรียนหนังสือสูงๆ แถมยังมีเงินทองมากมายทำอย่างใจต้องการ เผลอตวัดสายตามองเป็นจังหวะเดียวกับที่เขามองมาเหมือนกัน รีบหลุบตามองหนังสือเหมือนเดิม
ธัญจกรกระตุกยิ้มมุมปาก เธอเอาแต่พยายามหลบหน้าเขา พอเดินมาพบเห็นอีกทีก็วิ่งหายไปเสียแล้ว เป็นอย่างนี้เกือบอาทิตย์แต่ใช่ว่าเขาจะหวั่นไหว อย่างไรเสียแก้วกัลยาไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมมือได้หรอก
“ป๊า ไม่สบายดีขึ้นแล้วหรือยัง เห็นว่าต้องกินยาอยู่ใช่ไหม”ชายหนุ่มถามบิดา ในใจเขาเองก็ห่วงท่านอยู่มากทีเดียว
“ยังกินอยู่ แต่ป๊าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ มันทำให้ง่วงน่ะ”
“ทำไมป๊าไม่ให้แก้วมานอนด้วยล่ะครับ จะได้มีคนเฝ้า เผื่อกลางคืนเป็นอะไร”
แก้วกัลยาชะงักมองเขาตาโต หาเรื่องวุ่นให้กันอีกแล้ว เขาเป็นอะไรนักหนาถึงไม่เลิกรา
“อืม ก็ดีเหมือนกัน”
