บรรยากาศมื้อค่ำเปลี่ยนไปเพราะวันนี้มีสมาชิกเพิ่มสองคนคือน้ำมนต์กับสายฟ้า โดยปกติแล้วนับครั้งได้ที่สายฟ้าจะขึ้นมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพ่อแม่เขาเนื่องจากพ่อครูกับเมียเขากินข้าวเย็นเร็ว ส่วนสายฟ้ากว่าจะกินก็ดึกดื่นบางมื้อก็ไม่กินเลยเพราะกว่าจะกลับจากบ้านพร้อมก็มืดค่ำพอดี จึงทำให้พ่อแม่เขาแปลกใจไม่น้อยที่วันนี้ลูกชายตัวเองขึ้นมากินข้าวด้วยแต่ก็เลือกจะไม่พูดอะไรออกไป...
หลังจากกินข้าวเสร็จน้ำมนต์ก็ช่วยฟ้าใหม่เก็บจานก่อนจะไปล้างในครัว ส่วนสายฟ้าก็เข้าไปในห้องพระกับพ่อเขาเพื่อนั่งกรรมฐานฝึกจิตให้นิ่ง แม้ตัวสายฟ้าจะรอบรู้ในวิชาและบทสวดทั้งหมดแล้วแต่เพราะเป็นคนโมโหง่ายควบคุมจิตตนไม่ให้ฟุ้งซ่านนั้นยังไม่ดีพอ พ่อครูจึงต้องให้เขานั่งฝึกจิตแบบนี้สม่ำเสมอ
“เป็นหยังเพิ่นคือแค้นปานนั้น” (ทำไมเขาถึงแค้นขนาดนั้น) ขณะพ่อครูกำลังนั่งพันด้ายสายสิญจน์เก็บเข้าที่จู่ ๆ ลูกชายก็ถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย ทั้
