ELLYSE MARIE ROMANO
“Saan mo ba talaga ako dadalhin? Kanina pa tayo naglalakad.” Ilang beses nang tinanong sa akin ‘yan ni Yuri na inis na inis na rin sa akin. Kanina pa kasi kami naglalakad sa gilid ng kalsada. Medyo padilim na ang paligid dahil palubog na ang araw. Ang aga naman kasi lumubog ng araw. 5:45 pa lang naman ng hapon.
Tiningnan ko si Yuri. Nakabusangot na ang mokong. Halatang hindi sanay maglakad ng matagal. Napangisi ako.
“Basta,” sagot ko na lang ulit sa tanong niya.
“Kanina pa ‘yang basta mo,” naiiritang sambit ni Yuri sa akin.
“Hindi naman kita dadalhin sa ibang planeta kaya huwag kang mag-alala diyan,” wika ko sa kanya.
“Huwag mo lang akong subukan na dalhin sa ibang planeta dahil malilintikan ka sa akin,” pagbabanta sa akin ni Yuri na ikinatawa ko ng mahina. “Kanin
