ตอนที่ 5

1009 Words
กำนันเรืองนั่นเอง เขากำลังยกถังแกลอนที่บรรจุน้ำเต็มเปี่ยมขึ้นราดศีรษะตัวเองโครมใหญ่ พรวดเดียวจนหมดถัง กำลังดับไฟราคะที่พลุ่งโพลงขึ้นมาจนรู้สึกร้อนวูบวาบ ปวดหน่วงไปทั้งแก่นกายเพราะภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าเย้ายวนของสะใภ้ที่เพิ่งเห็นมาเมื่อครู่ “แรม... แรมจ๋า พ่ออยากเอาเอ็งเหลือเกิน” กำนันเรืองพึมพำ โดยหารู้ไม่ว่าผู้หญิงที่เขาเอ่ยชื่อของหล่อนออกมา กำลังแนบดวงตาแอบมองอยู่ใกล้ๆ ห่างกันเพียงแค่แผ่นสังกะสีกั้น ‘โอ้ว... พ่อเรือง’ แรมจันทร์อุทานเรียกชื่อพ่อผัว สายตาจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่ากำยำไปด้วยมัดกล้าม กำลังยกถังน้ำราดรดศีรษะตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า “แรมจ๋า... พ่อต้องการเอ็ง” เสียงกำนันเรืองพึมพำเรียกชื่อสะใภ้ มือข้างหนึ่งรูดชักดุ้นเอ็นยาวใหญ่ ไม่ง่ายเลยที่จะสลัดภาพความเย้ายวนของสะใภ้ออกไปจากความคิดคำนึง แรมจันทร์นิ่งงันเหมือนโดนสะกด พ่อผัวเรียกชื่อหล่อนได้ยินชัดเจน หัวใจเต้นระทึก แอบมองกำนันเรืองหยิบสบู่ก้อนสีเขียวขึ้นมาขยี้แรงๆ สองสามทีด้วยฝ่ามือ แล้วฟอกใบหน้าคมคร้าม ไล้ฟองเปียกลื่นไปทั่วแผงอก หลัง และปั้นไหล่ ก่อนจะลูบล้วงลงมาหยุดอยู่ที่ซอกขา มือสากกำก้อนสบู่ลูบไล้ไปมา รูดถูแก่นกายผงาดกล้า ใหญ่ยาวราวกับท่อนแขนเด็ก ‘อู้ว... ’ แรมจันทร์แอบร้องครางกับภาพที่เห็น เพราะว่าแก่นกายของพ่อผัวคนนี้ใหญ่ยาวกว่าของปลิวผู้เป็นลูกชายหลายเท่านัก “แรม... เอ็งอยู่ไหน” เสียงเรียกของปลิวที่ลงเรือนมาตามเมียรัก ทำให้มือของกำนันเรืองผู้เป็นบิดาที่กำลังรูดชักท่อนเอ็นร้อนผ่าว ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดโอบล้อมท่อนลำขรุแข็งเหมือนดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ มีอันต้องสะดุดลง “อ๊า... ” ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาในเฮือกสั้นๆ เข่าสองข้างของกำนันเรืองทรุดฮวบลงกับพื้น อารมณ์ที่กำลังกระเจิดกระเจิงจินตนาการถึงเรือนร่างของสะใภ้ที่ชื่อแรมจันทร์ก็มีอันต้องสะดุดลงเสียก่อนที่จะถึงสวรรค์ เพราะเสียงของลูกชายตัวเองที่ดังขึ้นขัดจังหวะความสุขที่พอจะหยิบฉวยได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ของการอาบน้ำและแอบช่วยตัวเองไปพร้อมๆ กัน ‘พี่ปลิว’ แรมจันทร์สะดุ้ง เมื่อตั้งสติได้ก็วิ่งหลบเข้ามาในป่ากล้วยหลังบ้าน รีบก้าวยาวๆ อ้อมกลับขึ้นเรือนมาก่อนที่สามีของหล่อนจะทันได้เห็น “มีอะไรวะไอ้ปลิว” กำนันเรืองเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว “ฉันลงมาตามหาเมียจ้ะพ่อ แรมมันลงมาอาบน้ำในคลอง แต่ฉันเดินไปดูที่คลองก็ไม่เห็น... แล้วพ่อเห็นบ้างไหม” “นังแรมมันอาจจะสวนกับเอ็ง หรืออาจจะกลับขึ้นเรือนไปแล้วก็ได้... เอ็งลองกลับไปดูบนเรือนอีกที” กำนันเรืองตอบ “แล้วพ่อลงมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ” ปลิวมองหน้าบิดาที่ยังแดงเรื่อเพราะเลือดสูบฉีดแรงเมื่อครู่ “กูนอนไม่หลับ อากาศมันร้อน ก็เลยลงมาอาบน้ำ” พูดคุยกันอีกสองสามคำสองพ่อลูกก็แยกจากกันตรงหน้าห้องน้ำ กำนันเรืองเดินมาทรุดร่างสูงใหญ่ลงนั่งที่แคร่ไม้ใต้ต้นชมพู่ หยิบใบจากขึ้นมามวนยาเส้นแล้วจุดสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศของราตรีกาล ทั้งที่ใจยังเต้นระทึกเมื่อนึกถึงภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าเย้ายวนของสะใภ้ที่ได้เห็นมาเมื่อครู่ ปลิวกลับขึ้นมาบนเรือน พอผลักประตูห้องนอนเข้ามาก็เห็นแรมจันทร์เมียรักกำลังนอนทอดร่างระทดระทวยอยู่บนเตียง มือข้างหนึ่งเอื้อมมาแกว่งไกวเปลของลูกน้อยในวัยหนึ่งขวบที่นอนหลับอยู่ในเปล “เอ็งกลับขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร... เมื่อกี้พี่ลงไปตาม” ปลิวสงสัย “อ๋อ... ฉันเดินอ้อมมาอีกทาง คงสวนกันน่ะจ้ะ... พี่ปลิวจ๋า มานี่เถอะ” เสียงของแรมจันทร์กระเส่า สายตาหวามจ้องมองใบหน้าของสามี           “เอ็งมีอารมณ์ใช่ไหม” ปลิวถามยิ้มๆ อยู่กันมาจนรู้ทัน มันอ่านแววตาของแรมจันทร์ได้ทะลุปรุโป่ง “ถ้าอยากรู้ก็ขึ้นมาบนเตียงสิจ๊ะพี่ปลิวจ๋า”           ปลิวเดินเข้ามาหาเมียรัก สายตาจับจ้องเรือนร่างรัดรึงสะดุดตา เป็นเพราะว่ากำลังเป็นแม่ลูกอ่อน ทำให้แรมจันทร์ดูเอิบอิ่มไปทั้งร่าง           “ถ้าพี่ไปเป็นทหารเอ็งจะคิดถึงพี่ไหม”           ปลิวถามขณะทอดร่างลงนอนเคียงข้างภรรยา ที่ต้องถามก็เพราะว่ามันจับได้ใบแดง อีกไม่กี่วันก็ถึงกำหนดที่จะต้องเข้ากรมไปเป็นทหารเกณฑ์     “คิดถึงสิจ๊ะ... ก็คนเคยนอนด้วยกันทุกคืน”           แรมจันทร์กอดร่างของสามีแนบแน่น “พี่ก็คงคิดถึงเอ็งแทบขาดใจ... คิดถึงสองเต้าอวบใหญ่ที่เคยแย่งลูกดูดกินทุกคืน” ปลิวกล่าวขณะมือซุกซนที่ตะแคงสวมกอดสอดเข้าใต้แขนแล้วลูบไล้เต้านมอวบคัดของแม่ลูกอ่อน บีบเบาๆ จนน้ำนมสีขาวไหลพุ่งออกมา  สองผัวเมียที่หยอกเย้ากันอยู่ในห้องหารู้ไม่ว่ามีดวงตาของกำนันเรืองที่นอนอยู่ในห้องข้างๆ ห่างกันเพียงฝากั้น กำลังแนบดวงตาแอบมองสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องด้วยหัวใจเต้นระทึก           “นมเอ็งใหญ่ขึ้นมากแรมจ๋า”           ปลิวโลมเล้าเมียรัก กำนันเรืองตาวาวมองดูลูกชายปลุกเร้าอารมณ์สะใภ้ด้วยการบีบสองเต้าสลับไปมาจนน้ำนมสีขาวทะลักไหลเปียกชุ่มสองเต้า ‘อู้ว... ’ คนแอบมองอุทานเบาๆ กับสิ่งที่เห็น เต้านมของสะใภ้อวบคัดจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ผิวบอบบาง 
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD