ตอนที่ 7
1063 Words
“อ๊ายยยย... อูย”
แรมจันทร์พริ้มตา ทำหน้าซ่านสยิว ริมฝีปากเม้มแน่น ระบายลมหายใจออกมาอย่างติดๆ ขัดๆ
“เอ็งเสร็จแล้วใช่ไหม”
ปลิวสงสัย
“จ้ะ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ปลิวจ้องมองใบหน้าเมียรัก เห็นเหงื่อกาฬแตกซ่านเต็มหน้าผากของหล่อน
หญิงสาวแกล้งตอบให้สามีสบายใจ เพราะว่าปกติแรมจันทร์เป็นคนถึงจุดสุดยอดยาก
การร่วมรักกับปลิวที่ผ่านๆ มาไม่เคยทำให้หล่อนถึงออกัสซั่มเลยสักครั้ง เพราะว่าทำกันทีไรปลิวก็มักจะชิงเสร็จก่อน ด้วยอาการหลั่งเร็วที่เป็นปัญหา อีกทั้งแก่นกายก็ทั้งเล็กและสั้น คงต้องโทษสวรรค์ที่ให้มาอย่างลำเอียง
“แรมจ๋า... เอ็งแน่ใจนะว่าพอแล้ว”
ปลิวยังค้างคาใจ
“จ้ะ... ฉันมีความสุขแล้วจ้ะ”
แรมจันทร์แกล้งตอบเพื่อให้สามีสบายใจ อันที่จริงหล่อนยังอารมณ์ค้างไม่หาย และทุกเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นภายในห้องนอนของปลิวกับแรมจันทร์ล้วนอยู่ในสายตาของกำนันเรืองที่แนบดวงตาแอบมองอยู่ในห้องข้างๆ ด้วยหัวใจเต้นระทึก
“นอนเถอะนะจ๊ะพี่ปลิว... ”
แรมจันทร์ตะแคงกอดสามี ไม่นานปลิวก็หลับไปพร้อมกับเสียงกรนสนั่น
แรมจันทร์พยายามเก็บอาการกระสับกระส่าย รอจนมั่นใจว่าปลิวหลับสนิทไปแล้ว เสียงกรนขรมยืนยันว่าปลิวหลับลึก กระนั้นหล่อนจึงค่อยๆ ขยับลุกจากเตียงนอน
หญิงสาววางฝ่าเท้าแผ่วเบาลงกับพื้นกระดานเย็นเยียบ ค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องแล้วก้าวลงบันไดตรงไปยังห้องน้ำหลังบ้าน เพื่อปลดเปลื้องอารมณ์ใคร่ที่กำลังคั่งค้างทรมาน
แรมจันทร์เดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดผ้าถุงกระโจมอก มือข้างหนึ่งหิ้วตะเกียงลาน
หล่อนมองซ้ายมองขวา เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครมาเห็นก็รีบก้าวเข้ามาในห้องน้ำ แขวนตะเกียงเอาไว้ข้างฝาสังกะสีแล้วล็อคประตูลงกลอน
แรมจันทร์หารู้ไม่ว่าตอนนั้นกำนันเรืองแอบตามลงมาจากเรือน แนบดวงตามองหล่อนผ่านรูรั่วของฝาสังกะสีเก่าคร่ำ ครั้นแล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับภาพของแม่ลูกอ่อนที่กำลังตกอยู่ในอาการอารมณ์ค้าง
แรมจันทร์เปลื้องผ้าถุงออกจากเรือนร่างอวบขาวราวกับหยวก อวดทรวงอกอวบใหญ่ เอวคอดสะโพกผายทำเอาคนแอบมองใจสั่น
หล่อนนั่งยองๆ เอนหลังพิงโอ่งน้ำ มือข้างหนึ่งจับกล้วยน้ำว้าที่เด็ดติดเมือเอามาด้วย ปลิ้นเปลือกออกแล้วสอดเสียบแท่งสีขาวเข้าใส่ร่องสวาทของตัวเองที่เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ขยับเข้าๆ ออกๆ พร้อมกับเปล่งเสียงครางกระเส่า
“ซี้ดดด... อ่า... ”
แรมจันทร์หน้าแดงก่ำ ขณะดุ้นกล้วยขยับเสียบเข้ามาในความนุ่มแน่นเป็นจังหวะ มือข้างหนึ่งเอื้อมขึ้นมาลูบไล้สองเต้าอวบคัดสลับไปมา บีบบี้หัวนมจนน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมา เค้นคลึงจนเปียกชุ่มลานหัวนม
“ซี้ดดดด... อูย”
แรมจันทร์ปลดปล่อยเสียงครางครวญทรมาน แต่คนที่แอบดูหล่อน... กลับทรมานยิ่งกว่า ดวงตาจ้องมองไม่กระพริบ มือรูดท่อนเอ็นของตัวเองไปพลาง
“อ๊า... ”
เสียงกำนันเรืองครางต่ำในลำคอ มือข้างหนึ่งกำลังสาวท่อนเอ็นที่ผงาดขึ้นเป็นลำแข็ง ลูบไล้ความขรุแข็งของเส้นลือดปูดโปนและใหญ่ยาวราวกับดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ ตาจับจ้องมองภาพของความเป็นไปในห้องน้ำของสะใภ้ที่กำลังปลดแปลื้องอารมณ์ตัวเอง... ช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำ
“อ๊า... พ่อเรืองจ๋า”
แรมจันทร์เรียกชื่อพ่อผัว กำนันเรืองได้ยินชัดเจนเต็มสองหูว่าหล่อนเรียกตน แต่ยิ่งปวดใจและทรมานนักที่เขาไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ เพราะความถูกต้องและความเหมาะสมที่ก่อกำแพงขวางกั้น ‘พ่อผัว’ กับ ‘สะใภ้’ เอาไว้ในขอบเขตอันเหมาะสม
ตอนนี้สิ่งที่พ่อผัวกับสะใภ้จะทำได้ก็เพียงแค่เข้าไปอยู่ในจินตนาการของกันและกัน ด้วยไม่อาจแตะต้องสัมผัสกันได้ในความเป็นจริง
“อ๊า... อู้ว... เอาฉันแรงๆ จ้ะพ่อเรืองจ๋า... อูว ของพ่อเรืองใหญ่เหลือเกิน”
แรมจันทร์ครางกระเส่า โดยมีสายตาของชายที่หล่อนแอบเรียกหาเขา... กำลังจับจ้องมองทุกความเคลื่อนไหวของหล่อน... ด้วยอารมณ์ทรมานไม่ต่างกัน
“ซี้ด... อูย... พ่อเรืองจ๋า... เอาแรงๆ”
แรมจันทร์หลับตาพริ้ม นึกถึงภาพของเรือนกายกำยำขณะพ่อผัวกำลังแก้ผ้าอาบน้ำ สิ่งที่เห็นนำพาความตื้นเต้นหวามไหวมาสู่หัวใจหล่อน ร่องสวาทเยิ้มฉ่ำร่ำร้องหาการรุกรานจากแก่นกายใหญ่ยาวที่ได้เห็น
“อ๊า... พ่อเรืองจ๋า กระแทกแรงๆ จ้ะ... ได้โปรด”
แรมจันทร์ถ่างขาอ้าซ่า กดคลึงดุ้นกล้วยสีขาวเข้ากับกลีบเนื้อสีชมพู นูนแน่นเป็นร่องอูมอยู่ท่ามกลางเส้นขนสีดำที่โอบล้อมพูงามเอาไว้
“อ๊า... อ๊อย... ”
ใบหน้าของแรมจันทร์บิดเบะไปชั่วขณะ ไม่ต่างจากคนแอบดูที่ขบกรามจนเป็นสันนู เส้นเลือดที่บริเวณขมับทั้งสองข้างปูดพองขึ้นมาเป็นสาย มือรูดดุ้นเนื้อของตัวเองไปพลาง สายตาจับจ้องมองภาพของหญิงสาวในห้องน้ำที่กำลังกระแทกดุ้นกล้วยเข้าใส่รูเสียวของตัวเองสลับบดบี้เม็ดกระสันด้วยนิ้วหัวแม่มือจนน้ำคาวสวาทแตกทะลักพลั่กๆ ออกมาอีกระลอก ก่อนที่ทุกอย่างจะสะดุดลงเพราะเสียงเรียกของปลิวที่ดังมาจากเรือน
“แรม... ลูกร้อง เอ็งลงไปทำอะไรวะนานจัง”
เสียงของปลิวกรีดผ่านมาในความมืดมิดของราตรีกาลอันเงียบสงัด
“สะ... เสร็จแล้วจ้ะพี่... ฉันขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละ”
แรมจันทร์ตะโกนตอบ พยายามสลัดความรู้สึกเสียวซ่านทรมานออกไปจากอารมณ์ กำนันเรืองรีบผละออกมาจากฝาสังกะสีที่แนบตามอง ก้าวยาวๆ เหมือนหัวขโมยเดินอ้อมออกมาทางป่ากล้วยด้านหลัง
แรมจันทร์คว้าผ้าถุงขึ้นมาสวมกระโจมอก รีบกลับขึ้นมาบนเรือน ผลักประตูห้องเข้ามาคว้าร่างจ้ำม่ำของไอ้แดงลูกชายที่ส่งเสียงร้องจ้าอยู่ในแปล อุ้มขึ้นมาป้อนนม
“เอ็งหายไปไหนมา”
ปลิวถามเสียงเครียดขณะนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง เรื่องในความฝันทำให้มันแอบหึงหวงแรมจันทร์ กลัวว่าสักวันเรื่องที่เกิดขึ้นในความฝันจะเป็นจริง
- Writer
