ยักษ์ยืนมองออกไปข้างนอกหน้าต่างของห้องทำงานใหญ่ของตัวเองด้วยสายตาดุดัน กี่วันแล้วที่ไม่ได้เจอหน้าเด็กเวรนั่น กี่วันแล้วที่ไม่ได้ปะทะฝีปากกับเด็กเหี้ยนั่น แต่ก็ดีแล้วแหละ เขาเกลียดเด็กคนนั้น แต่ให้ตายสิ ความเกลียดชังของเขามันเป็นแบบไหนกัน ยามหลับก็เจอแต่หน้าละอ่อนน้อย ยามนัวเนียกับผู้หญิงที่มาคอยบริการเขาทุกคืนก็มักจะมีภาพของมายาวีซ้อนทับเข้ามาบนหน้าของพวกหล่อนขณะที่กำลังควบขย่มจนเขาหมดอารมณ์ขับไล่พวกหล่อนกลับไปทุกคืนทั้งๆ ที่อารมณ์ความปรารถนายังไม่ได้ดับเลยสักนิด แต่เขาก็ไปต่อไม่ได้ เพราะมีมายาวีคอยตามราวีตลอดเวลา
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะทำงานเบื้องหลังเรียกเตือนสติของคนถ่อยให้กลับมาอยู่กับตัวเอง เขามองไปยังโทรศัพท์ที่สั่นเคลื่อนไหวบนโต๊ะทำงานแล้วหยักยิ้มให้กับมันเล็กน้อย ก่อนจะหมุนร่างใหญ่โตสง่างามดุดันของตัวเองก้าวยาวๆ ไปคว้าหยิบมันขึ้นมากดรับสายเมื่
