พอเหลือสองคนตามลำพังในห้อง คนถ่อยก็มองไปยังแผ่นหลังเล็กที่ตอนนี้กำลังนอนหันหลังให้ตัวเอง ยักษ์เกลียดที่สุดเวลาถูกเมินแบบนี้ และเกลียดที่สุดทำไมต้องมาที่นี่ด้วย ทำไมเขาต้องมา แต่ก็สายไปเสียแล้ว พอจะดึงสติตัวเองกลับมาได้ก็มาหยุดที่หน้าห้องของหล่อนแล้ว ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ปกติใครจะเป็นจะตายก็ช่างแม่งมัน แต่กับมายาวีทำให้เขานอนไม่หลับตลอดคืน เพราะความเป็นห่วงหล่อนงั้นเหรอ เขาไม่อยากเชื่อแบบนั้น เพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกห่วงคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง เพราะตัวเขาสำคัญกว่าคนพวกนั้นเป็นพันเท่า พวกเธอมันก็แค่คนไร้ค่าในสายตาของเขาเท่านั้นและมายาวีเองก็เช่นกัน
“เธอไม่ได้หลับ”
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับดึงลากเก้าอี้ใกล้ๆ มานั่งยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางสบายพร้อมกับล้วงซองบุหรี่ที่ติดในกระเป๋ากางเกงมาด้วยออกมาถือ แต่ก็ไม่ได้สูบ เพราะที่นี่เขาปลอดบุหรี่ ถึงเขาจะเป็นคนเลว แต่เขาก็รู้ว่าอะไรควรไม่ค
